Εκστρατεία διάσωσης των πλατανιών στην Ήπειρο

Έχει ξεκινήσει στην Ήπειρο μια μεγάλη εκστρατεία διάσωσης των πλατανιών. Με ενέσεις τα θανατώνουν, προκειμένου να μην μεταδοθεί η ασθένειά τους και στα υπόλοιπα. Όμως, γίνονται και λάθη. Για παράδειγμα στο ποτάμι της Τύριας κόψανε άρρωστο πλάτανο και τον μετέφεραν στο Ελευθεροχώρι, απέναντι από το σημείο, που έχει χωροθετηθεί το εργοστάσιο επεξεργασίας απορριμάτων Ηπείρου. Κανονικά θα έπρεπε επί τόπου να καεί, γιατί ……..
υπάρχει κίνδυνος ο μύκητας να μεταδοθεί στους δρυς και στα άλλα δέντρα Το πρώτο στάδιο στην αντιμετώπιση της ασθένειας είναι η διάγνωση. Όσο πιο γρήγορα επισημανθεί το παθογόνο σε μια περιοχή, τόσο πιο γρήγορα μπορεί να αντιμετωπισθεί ακόμα και να εξαλειφθεί. Τα προσβεβλημένα δένδρα καθώς και τα γειτονικά τους που είναι ύποπτα προσβολής εκριζώνονται. Οι χημικές μέθοδοι αντιμετώπισης που έχουν εφαρμοστεί μέχρι σήμερα, αποδείχτηκαν αναποτελεσματικές. Επειδή η ασθένεια μεταδίδεται κυρίως μέσω των ανθρώπων, είναι δυνατόν να περιοριστεί με τη λήψη προληπτικών φυτοπροστατευτικών μέτρων. Σε πρώτη φάση, βασικό μέλημα των αρμοδίων παραγόντων είναι η αποφυγή της διασποράς του παθογόνου σε άλλες περιοχές. Παρεμποδίζεται η είσοδος της ασθένειας σε νέα σημεία, με την απαγόρευση διακίνησης φυτευτικού υλικού και ξύλου πλατάνου. Τα διακινούμενα φυτά και ξύλα πλατάνου απαραίτητα ελέγχονται για την παρουσία του παθογόνου. Η διακίνηση ξύλου πλατάνου από τα προσβεβλημένα δένδρα, για καυσόξυλα ή άλλες χρήσεις, ενέχει κίνδυνο διάδοσης και έχει απαγορευτεί. Το παραγόμενο ξύλο, καθώς και τα υπολείμματα της υλοτομίας, καταστρέφονται με καύση και συλλέγονται σε ειδικούς χώρους υγειονομικής ταφής.
ΜΕΓΑΛΗ ΑΠΕΙΛΗ
Mια μεγάλη απειλή κρέμεται πάνω από το μακροβιότερο δένδρο της ελληνικής χλωρίδας, το πλατάνι. Πρόκειται για μια ασθένεια που νεκρώνει τόσο νεαρά δένδρα, όσο και υπεραιωνόβια. H «ασθένεια του μεταχρωματικού έλκους» είναι εισαγόμενη και μεταδίδεται με τη μεταφορά φυτευτικού υλικού και ξυλείας. Η ασθένεια του μεταχρωματικού έλκους είναι η πλέον καταστρεπτική ασθένεια του πλατάνου διεθνώς, προκαλώντας ολική νέκρωση των δένδρων. Δένδρα μικρής ηλικίας νεκρώνονται συνήθως σε χρόνο μικρότερο των δύο ετών, ενώ τα μεγαλύτερα μπορούν να επιβιώνουν για αρκετά χρόνια μετά την προσβολή τους, χωρίς όμως να αποφεύγουν τελικά τον θάνατο. Στην περιοχή της Δωδώνης Ιωαννίνων ένα από τα δένδρα που νεκρώθηκαν είχε διάμετρο περίπου τρία μέτρα και ηλικία μεγαλύτερη των 200 ετών. Μέσα στα ποτάμια και τους χειμάρρους η ασθένεια έχει ήδη διαδοθεί μέσω κορμών προσβεβλημένων νεκρών δένδρων, που σπάζουν και μεταφέρονται με το νερό, δημιουργώντας νέες εστίες προσβολής. Ως κυριότερος παράγοντας διασποράς του ιού θεωρείται ο άνθρωπος, με τη μεταφορά φυτευτικού υλικού ή ξυλείας από προσβεβλημένες σε αμόλυντες περιοχές.

www.katoci.com