Κασσάνδρες στο Αιγαίο

Τη «συναίνεση» των πολιτικών δυνάμεων ζήτησε με τη δήλωσή του ο πρωθυπουργός το βράδυ του δεύτερου γύρου των εκλογών για την Αυτοδιοίκηση.
Η ΑΝΑΓΝΩΣΗ της δήλωσης αυτής περιορίστηκε μόνο στο πρώτο επίπεδο: η κυβέρνηση ζητεί τη συναίνεση (και συνεργασία;) πολιτικών δυνάμεων για την αντιμετώπιση της οικτρής οικονομικής κατάστασης της χώρας και……
επομένως τη χαλάρωση του αντιμνημονιακού μετώπου.

ΥΠΑΡΧΕΙ όμως και μια δεύτερη ανάγνωση της πρωθυπουργικής αναφοράς στη συναίνεση που εξέφρασε την επιθυμία να έχει.

ΚΑΙ αυτή δεν είναι άλλη από την αναφορά στα εθνικά θέματα και στις «συγκλίσεις» που επιχειρούνται αυτή τη στιγμή με την Τουρκία, στη ζώνη του λυκόφωτος της δημοσιότητας, σε ό,τι αφορά το στόχο της συνεκμετάλλευσης-συνεργασίας στο Αιγαίο.

ΟΛΕΣ οι επιμέρους, σκόρπιες, αποκλίνουσες και συγκλίνουσες πληροφορίες και μισόλογα (σ.σ. από μια κυβέρνηση που κατά τ’ άλλα δηλώνει φανατική τής open goverment) επιμένουν ότι ο στόχος της Αθήνας αλλά και της Αγκυρας είναι να κατοχυρωθεί η επωφελής οικονομική συνεργασία Ελλάδας-Τουρκίας στην υφαλοκρηπίδα και την ΑΟΖ στο Αιγαίο.

ΓΙΑ ΝΑ μπορέσει όμως να γίνει δεσμευτική μια τέτοια «επωφελής συνεργασία» πρέπει κάποιος να αναλάβει και την υψηλή εποπτεία αυτής της δέσμευσης, π.χ. μια μεγάλη ή μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες που θα εκμεταλλεύονται και θα αποδίδουν τα ανάλογα ποσοστά στις δύο πλευρές του Αιγαίου.

ΜΕ ΔΥΟ λόγια, στο όνομα των οικονομικών πλεονεκτημάτων και προοπτικών (που τόσο έχει ανάγκη η ελληνική κυβέρνηση, αλλά και η χώρα), μπορούν κάλλιστα να μπουν άλυτες στο περιθώριο οι τουρκικές αμφισβητήσεις ελληνικής κυριαρχίας, αλλά και να ξεχαστεί το διεθνές δικαίωμα της Ελλάδας στα 12 ν.μ. των χωρικών υδάτων.

ΤΑ ΣΕΝΑΡΙΑ αυτά εξετάζονται ενδελεχώς στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Μόνον που για να υλοποιηθούν (;) χρειάζονται περισσότερους από έναν «παίκτες» στον ελληνικό χώρο.

Η ΠΑΡΟΥΣΑ κυβέρνηση θα χρειαστεί ενδεχομένως την «κριτική υποστήριξη» και άλλων πολιτικών κομμάτων και δυνάμεων πέραν των υπαρχόντων. Αν κρίνεται εκ των προτέρων αδύνατη ή πολύ δύσκολη η απαιτούμενη συναίνεση για τα υπάρχοντα «παραδοσιακά» κόμματα δεξιά και αριστερά του ΠΑΣΟΚ, το ενδιαφέρον μοιραία εστιάζεται σε «νέες δυνάμεις», που προέρχονται από αποσχίσεις δεξιά και αριστερά του κυβερνώντος κόμματος.

ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ διάστημα -μέχρι το τέλος του χρόνου θέλουν οι πλέον ανησυχούντες, το επόμενο εξάμηνο ίσως, εκτιμούν οι πιο «χαλαροί»- η εθνική συναίνεση θα έχει εκδηλωθεί στο πολιτικό σκηνικό της χώρας.

ΣΤΟ ΚΑΤΩ της γραφής, οι πολίτες αυτής της χώρας, μπερδεμένοι και χαμένοι μέσα στα προβλήματα της ασφυκτικής οικονομικής καθημερινότητας, δεν θα έχουν ούτε χρόνο ούτε διάθεση ούτε και το σθένος να ασχοληθούν με «τα άυλα» θέματα αυτής της χώρας.

ΤΟ ΣΤΟΙΧΗΜΑ για τις Κασσάνδρες ξανανοίγει…

Διαβάζοντας λοιπόν το παραπάνω άκρως ενδιαφέρον άρθρο απο την ΚΥΡΑ ΑΔΑΜ στην ”Ελευθεροτυπία” μπορεί πολύ έυκολα κάποιος να κατανοήσει πως οδεύουμε ολοταχώς προς μια ανευ προηγουμένου παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας. Μπορεί να έχει χιλιοειπωθεί και σε ορισμένες περιπτώσεις να κουράζει αλλα αυτή είναι η πραγματικότητα, και ειλικρινά δεν μπορώ να αντιληφθώ την απαξίωση τόσο κοινωνικά όσο και πολιτικά αυτής της συντελούμενης προδοσίας.

Θέλουν να αποδεχθούμε σιγά σιγά, ότι το Αιγαίο δεν είναι Ελληνική θάλασσα, αλλά συνεταιρικό μαγαζί με τους Τούρκους

Χαρακτηριστικό είναι ότι οι Τούρκοι όπου σταθούν και όπου βρεθούν συνεχίζουν να αναφέρονται περί Αιγαίου και θάλασσα ειρήνης αλλά πουθενά δεν αναφέρεται ως Ελληνική.

Οι πρόσφατες εξελίξεις δεν αφήνουν κανένα περιθώριο για διαφορετικές ερμηνείες.
Από το καλοκαίρι του 2009 η Ελλάδα έχει ουσιαστικά απωλέσει τον θαλάσσιο έλεγχο του Αιγαίου.

Τα πρόσφατα περισταστικά βγήκαν στη δημοσιότητα από τύχη. Ίσως και όχι, να είναι πλέον τόσο συχνά που να είναι φυσικό επόμενο κάποια στιγμή να διαρρεύσει κάποιο περιστατικό. Οι διαπιστώσεις είναι τραγικές.

– Οι πολιτικές ηγεσίες, ΠΑΣΟΚ τώρα και Ν.Δ. παλιότερα, ακυρώνουν στην πράξη το ρόλο και τον λόγο ύπαρξης των ενόπλων μας δυνάμεων, χαρίζοντας τον επιχειρησιακό έλεγχο του Αιγαίου στην Τουρκία. Παρόμοιες συμπεριφορές των τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων σε εποχές προ-1987 θα ήταν σίγουρη αιτία έναρξης πολέμου.

– Έχουμε μπει στη φάση ολοκληρωτικής αμφισβήτησης των χωρικών μας υδάτων, αφού η απώλεια του ελέγχου του FIR Αθηνών είναι πλέον σε πολύ προχωρημένο στάδιο, ήδη από τις εποχές πως ο Γιώργος Παπανδρέου ήταν ΥΠ.ΕΞ., ενώ τελειωτικό χτύπημα σ’αυτό το θέμα το δεχτήκαμε την περίοδο των τελευταίων εκλογών .

– Πρακτικά, είμαστε ήδη σε καθεστώς συγκυριαρχίας στο Αιγαίο. Όταν η Τουρκία θα θέσει ακόμα εντονότερα θέματα ελέγχου του FIR Αθηνών και αποστρατικοποίησης των νήσων, θα έχουμε μπει πλέον σε φάση πλήρους κυριαρχίας της Τουρκίας στο Αιγαίο.

– Η άνεση με την οποία οι Τούρκοι επιχειρούν τις λεγόμενες διελεύσεις πολεμικών τους πλοίων, δηλαδή τις παραβιάσεις των χωρικών μας υδάτων, καθιστά την Ελλάδα έρμαιο σε οποιαδήποτε προσπάθεια πρόκλησης θερμού επεισοδίου εις βάρος της.

– Την καθιστά και έρμαιο σε περίπτωση που η Τουρκία αποφασίσει πόλεμο εναντίον της χώρας μας, αφού ένα πρώτο πλήγμα υπό αυτές τις συνθήκες -αφού οι ελληνικές Ένοπλες Δυνάμεις δεν αφήνονται να υπερασπιστούν τη χώρα- θα ήταν συντριπτικό εις βάρος της Ελλάδος. Αυτό σε συνδυασμό με τη στρατηγική περικύκλωση της από την πλευρά της Αλβανίας.

– Η Ελλάδα σε περίπτωση πολέμου με την Τουρκία, είναι πλέον πιθανόν να εμπλακεί στρατιωτικά – εξ ανάγκης – και με την Αλβανία, αφού το τουρκικό, μαζί με το αλβανικό ναυτικό, αλωνίζουν μέχρι και στο Ιόνιο!

– Όλα τα παραπάνω, κάνουν μια πιθανή προσφυγή στο δικαστήριο της Χάγης καταστροφική. Δεν έχουν καμία σχέση τα δεδομένα της δεκαετίας του ‘80 με τα σημερινά έτσι ώστε να περιμένουμε κάποια θετική εξέλιξη από μια τέτοια διαδικασία. Οι Τούρκοι κινούνται με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε αν εμφανιστεί στο προσκήνιο μια τέτοια διαδικασία, να είναι η νομική επικύρωση ενός τετελεσμένου γεγονότος.

– Η απόκρυψη τέτοιων περιστατικών όπως της φρεγάτας F490 Gaziantep και η παρουσία τουρκικού υποβρυχίου στο Ιόνιο όχι μόνο δε βοηθά την εθνικη ασφάλεια, αλλά ισοδυναμεί με προσπάθεια απόκρυψης της προδοσίας. Το γεγονός πως η ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού αντί να ασχολείται με τις παραβιάσεις των Τούρκων σε Αιγαίο και Ιόνιο, δίνει τις στρατιωτικές εκτάσεις του για να κτιστεί τζαμί για τους (νόμιμους και παράνομους) μετανάστες είναι συμβολικό του καρκινώματος που διαλύει μέχρι και τις Ένοπλες Δυνάμεις.

Συμπέρασμα: Η κυβέρνηση Παπανδρέου με την ανοχή της αντιπολίτευσης, συνεχίζει με μεγάλη συνέπεια την πολιτική που εγκαινιάστηκε το 1996 με την κρίση των Ιμίων και έκτοτε ακολούθησαν όλες ανεξαιρέτως οι κυβερνήσεις, εκχωρώντας κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος στη Τουρκία.

Ως πότε;

http://logioshermes.blogspot.com