Η πρόταση Κατσέλη, σπάει τα νεοδεξιά δεσμά του ΠΑΣΟΚ!

Γράφει ο Μαγια

Σε αποσύνθεση το μνημονιακό σύστημα, χωρίς καν να προλάβει να συναντήσει την οργή του κόσμου για την καταστροφή που του προκάλεσε και συνεχίζει να του προκαλεί.
Οι πολιτικοί αρχηγοί των κομμάτων της συγκυβέρνησης, αδύναμοι και ανίκανοι είτε να διαχειριστούν την κρίση, είτε να αντισταθούν στοιχειωδώς στις κατακτητικές διαθέσεις των….
δανειστών και στις δόλιες επιδιώξεις των εγχώριων παρασίτων, έδωσαν μάχη οπισθοφυλακής. Τίποτα δεν διαπραγματεύθηκαν. Υπέκυψαν ασυζητητί σε όλους τους όρους και τις απαιτήσεις των επικυρίαρχων υπαλλήλων της ΕΕ και του ΔΝΤ, βυθίζοντας τη χώρα μας στο πιο βαθύ σκοτάδι της σύγχρονης ιστορίας της.
Γράφαμε σε ανύποπτο χρόνο, πως Ο Γ. Παπανδρέου και Ο Α. Σαμαράς, αποτελούν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Και ω του …θαύματος μέσα σε δύο χρόνια ο Α. Σαμαράς μετατράπηκε από «αντιμνημονιακό λυκόσκυλο» σε «μνημονιακή σκυλίτσα της αγκαλιάς».
Στην «ελίτ» των σπιθαμιαίων, μοιραίων και άβουλων απαντά η επιστημονικά τεκμηριωμένη και εθνικά αξιοπρεπής πρόταση της Λούκας Κατσέλη, που κονιορτοποιεί τον μονόδρομο του μνημονιακού συστήματος και απεγκλωβίζει, εν όψει της αποψινής ιστορικής ψηφοφορίας, τους βουλευτές του κόμματός της από τα νεοδεξιά δεσμά του LO-VE ΠΑΣΟΚ.
«Άκουσα τον υπουργό Οικονομικών να λέει ότι πρέπει να επιλέξουμε μεταξύ της χειρότερης και της χείριστης επιλογής. Αυτό δεν ευσταθεί για δύο λόγους: α) Η σημερινή χειρότερη επιλογή θα μας οδηγήσει μαθηματικά, στο άμεσο μέλλον στη χείριστη επιλογή. β) Ρόλος της Κυβέρνησης και του Υπουργού Οικονομικών είναι να αντιπροτείνει μέτρα που να δίνουν διέξοδο και να προσφέρει λύσεις.
Εδώ και πολύ καιρό πολλοί από μας έχουμε ασκήσει πίεση για τη σύνταξη ενός Εθνικού Προγράμματος Οικονομικής Ανασυγκρότησης. Πάνω σ ένα τέτοιο Εθνικό Πρόγραμμα θα έπρεπε να είχαμε στηρίξει τις διαπραγματεύσεις. Ακόμα και τώρα στο παρά 5 μπορούμε να το κάνουμε.
Η υπόδειξη να ψηφίσουμε το PSI και τα μέτρα ως έχουν, συνοδεύεται από δύο έμμεσες απειλές: α) Ότι σε αντίθετη περίπτωση θα αναγκαστούμε να φύγουμε από το ευρώ και β) ότι ως αποτέλεσμα της χρεωκοπίας δεν θα μπορέσουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις.
Και τα δύο αυτά επιχειρήματα πρέπει ν απαντηθούν.
Α) Δεν υπάρχει περίπτωση να φύγει η Ελλάδα από το ευρώ χωρίς την θέλησή της. Αυτό είναι γνωστό και νομικά τεκμηριωμένο ακόμα και από τις νομικές υπηρεσίες της ΕΚΤ. (Έχω εδώ μια εμπεριστατωμένη έκθεση της ίδιας της ΕΚΤ IV / Dec 2009. Legal Working Paper Series που στοιχειοθετεί αυτή την άποψη). Ούτε υπάρχουν ούτε μπορούν να προωθηθούν μέτρα αναθεώρησης της Συνθήκης που θα οδηγήσουν στην εκδίωξη της Ελλάδας, χωρίς τη θέλησή της.
Ας θάψουμε λοιπόν αυτόν τον μύθο μια για πάντα.
Β) Σχετικά με το δεύτερο επιχείρημα ότι, αν δεν συναινέσουμε στο πακέτο, δεν θα μπορέσουμε να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις, πρέπει να ξέρουμε ότι οι συνθήκες έχουν σήμερα διαφοροποιηθεί. Έχουμε καταφέρει, το δεύτερο εξάμηνο του 2011, να έχουμε όχι έλλειμμα αλλά ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα στον τακτικό προϋπολογισμό, ύψους 831 εκατ. Ευρώ. Αυτό σημαίνει ότι οι εσωτερικοί πόροι με πρόσθετες θυσίες αρκούν να καλύψουν τις δαπάνες μας για μισθούς και συντάξεις και για άλλες βασικές υπηρεσίες του δημοσίου. Το PSI χρειάζεται κυρίως για να πληρώσουμε τους τόκους και τα χρεολύσια του δημόσιου χρέους. Πιστεύω ότι η διαπραγματευτική σημασία αυτής της επισήμανσης γίνεται κατανοητή σε όλους. Εμείς , δυστυχώς φοβηθήκαμε να την χρησιμοποιήσουμε.
Όπως επισημαίνει και η οικονομική αναλύτρια του ΒΒC , κα Stephanie Flanders, σε πρόσφατο άρθρο της « το κόστος της άτακτης χρεωκοπίας έχει μειωθεί για την Ελλάδα. Αν μια χώρα έχει πρωτογενές έλλειμμα τότε πρέπει να κάνει λίγο πολύ αυτό που της λένε. Ωστόσο εάν έχει πρωτογενές πλεόνασμα, θα μπορούσε (ναι, μια εκρηκτική, μια δύσκολη επιλογή, όμως είναι μια δυνατότητα), να πει σε όλους να πάνε στο καλό. Η Ελλάδα διαθέτει πλέον επιλογές, κάτι που μάλλον δεν είχε 6 και 8 μήνες πριν. Και αυτή τη στιγμή που η Ελλάδα έχει επιλογές, της ζητούν να υπογράψει κάτι εντελώς απαράδεκτο. Έτσι θα μπορούσε κάλλιστα να εξαναγκαστεί να κάνει την επιλογή που οι περισσότεροι δεν θα ήθελαν : μια πλήρη στάση πληρωμών». Αυτά λέει το BBC και η Flanders .
Δεν προτείνω να κηρύξουμε στάση πληρωμών. Αλλά προτείνω να
υποδείξουμε στους εταίρους μας ότι αν επιμένουν στο ότι το PSI πρέπει να συνοδεύεται με αντισυνταγματικά μέτρα που βαθαίνουν την ύφεση, καταστρατηγούν βασικά εργασιακά δικαιώματα και το Ευρωπαϊκό κεκτημένο, διογκώνουν την ανεργία και τη φτώχεια χωρίς να δίνουν προοπτική, τότε η εναλλακτική που έχουμε στα χέρια μας θα είναι οδυνηρή για εμάς αλλά εξίσου οδυνηρή γι΄ αυτούς και για την Ευρωζώνη.
Επίσης προτείνω:
1) Ότι δεν ωφελεί να ψηφίσουμε μέτρα που στερούνται οικονομικής
βάσης, είναι δυσβάσταχτα, αποτελούν, όπως είπαν οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές, «προδοσία του ευρωπαϊκού Κοινωνικού μοντέλου», και το κυριότερο αντιστρατεύονται τους στόχους του PSI και επισπεύδουν τη χρεοκοπία στο άμεσο μέλλον.
2) Να ζητήσουμε να συγκληθεί Έκτακτο Συμβούλιο Κορυφής με δύο
αιτήματα:
α) Ν΄ αποφασίσει μερική εφαρμογή του PSI για την αποπληρωμή των
δανείων που λήγουν την 14 Μαρτίου ,
β) Την έγκριση, αρχές Μαρτίου, ή στα μέσα Μαρτίου, ενός Εθνικού Σχεδίου Οικονομικής Ανασυγκρότησης και Ανάπτυξης που θα συνοδεύσει τη δανειακή σύμβαση και θα εμπεριέχει τις δεσμεύσεις μας για επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων την περίοδο 2012- 2020 και την επίτευξη σχέσης χρέους /ΑΕΠ κάτω από 120% το 2020, χωρίς να υποθηκεύει τη δυνατότητα οικονομικής ανάπτυξης.
γ)Να δεσμευτούμε ότι η παρακολούθηση της εφαρμογής του προγράμματος θα είναι συνεχής και αυστηρή και ότι η σύμβαση θα ενσωματώνει ειδικές ρήτρες με άμεσο κόστος για τη χώρα αν τα μέτρα στα οποία έχουμε δεσμευτεί δεν εφαρμόζονται.
3) Να ζητήσουμε έκτακτη σύγκλιση του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ώστε
να ενημερωθούν οι ευρωβουλευτές για τις Ελληνικές θέσεις.
Γνωρίζω ότι τα περιθώρια είναι ασφυκτικά. Ελπίζω όμως η νέα Κυβέρνηση
που θα σχηματιστεί τη Δευτέρα θα έχει το θάρρος και τη δύναμη να προχωρήσει προς αυτή την κατεύθυνση».
Υ.Γ. Ολα τα βλέμματα στρέφονται απόψε στη Βουλή. Στους κυβερνητικούς βουλευτές. Θα τολμήσουν να υπογράψουν τη ληξιαρχική πράξη εξαθλίωσης του Ελληνικού λαού;