Η αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής

H εικόνα μιας Βουλής να αποχωρεί στη θέα του αρχηγού της Χρυσής Αυγής, που εκπροσωπείται πλέον στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, είναι ένας …
αντικατοπτρισμός εξαιρετικά προβληματικός για το παρόν, και κυρίως το μέλλον της πολιτικής.

Η Αριστερά κυρίως, και οι… κεντρώες συνιστώσες της, αδυνατούν να αντιληφθούν τα νέα δεδομένα που έχουν διαμορφωθεί στην ελληνική κοινωνία. Αδυνατούν να κατανοήσουν τους πραγματικούς λόγους που επέτρεψαν στη Χρυσή Αυγή να μπει στη Βουλή, και να επιχειρεί πλέον να εδραιωθεί σε αυτήν.

Όσοι ψήφισαν το, σε κάθε περίπτωση ακραίο, μόρφωμα του Νίκου Μιχαλολιάκου, δεν το έκαναν φυσικά επειδή πιστεύουν στις προσβλητικές και επικίνδυνες για τη Δημοκρατία ιδεολογικές θέσεις που κατά καιρούς έχει διατυπώσει. Δεν το έκαναν επειδή θέλουν να τιμωρήσουν τη Δημοκρατία.

Η ψήφος προς τη Χρυσή Αυγή αποτελεί το πιο ενδιαφέρον ενδεχομένως στοιχείο προς ανάλυση, από τις διπλές εκλογές της 6ης Μαϊου και της 17ης Ιουνίου. Και δείχνει τις επικίνδυνες ατραπούς στις οποίες μπορεί να διολισθήσει η κοινωνική αγανάκτηση, η ανασφάλεια, η απαξίωση για το πολιτικό σύστημα, εφόσον προσλάβει κοινοβουλευτική κατεύθυνση και εκπροσώπηση.

Η μόνη ρεαλιστική αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής είναι η συστηματική και συνεπής αντιμετώπιση των αιτίων που την έκαναν να… θεριέψει, σε κοινωνικό επίπεδο. Μονάχα έτσι θα αναιρεθεί ο όποιος λόγος ύπαρξής της, έδωσε σε μερικές εκατοντάδες συμπολιτών μας την… απενοχοποίηση για την ψηφίσουν.

Όσο το σημερινό πολιτικό προσωπικό, και κυρίως η Κεντροαριστερά, συνεχίζουν να προσεγγίζουν το φαινόμενο της Χρυσής Αυγής με συστημικούς και ξεπερασμένους όρους ανάγνωσης της τρέχουσας κοινωνικής και πολιτικής πραγματικότητας, τόσο πιο δύσκολη θα κάνουν την αποστολή όσων θέλουμε να τη σταματήσουμε.

Η Δημοκρατία έχει από όλους εμάς, την ελάχιστη απαίτηση της συμμετοχής. Της προσπάθειας. Της πάλης των ιδεών. Της απονεύρωσης των επιχειρημάτων του αντιπάλου. Η ανοχή είναι συν-ενοχή. Πόσο μάλλον η αποχώρηση…