«Ακροβάτης του ονείρου» στη μεταλλαγμένη Αθήνα

Του Χαράλαμπου Γαλιάνδρα-Αρτινού

Δάντη και «Θεία κωμωδία» θυμίζει το νέο πόνημα του ταλαντούχου Αγρινιώτη συγγραφέα Βαγγέλη Γεωργάκη «Ακροβάτης του ονείρου», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Ηριδανός».

Δάντη γιατί περιλαμβάνει την τριλογία «Κόλαση, Καθαρτήριο, Παράδεισος», με την τωρινή τους μορφή βεβαίως. Διαφέρει όμως στο γεγονός πως το φρεσκοτυπωμένο πόνημα του συγγραφέα έχει σχέση με τη σημερινή πραγματικότητα των ψυχοφθόρων μεγαλουπόλεων και όχι με τις φανταστικές εμπνεύσεις του….
Λατίνου δημιουργού. Επιπλέον έχει ένα κεφάλαιο παραπάνω, αυτό της συνύπαρξης της κόλασης με τον παράδεισο ή και αντιστρόφως του παραδείσου με την κόλαση.

Συνοπτικά το όλο εγχείρημα αναλύεται και παρουσιάζεται σε τρία κεφάλαια με αθροιστικά 70 επί μέρους «διηγήματα». Τα χαρακτηρίζω διηγήματα αν και πρόκειται για ψυχογραφικό μυθιστόρημα με αρχή και τέλος, γιατί μπορεί να είναι επί μέρους κομμάτια… σκέψης, έχουν όμως αλληλουχία, συνέχεια και συγκρότηση το σύνολο των οποίων δείχνει το τελικό προϊόν σύλληψης, λογοτεχνικής τέχνης, έκφρασης, νοήματος, συμπεράσματος, πραγματικότητας, αποτελέσματος.

Τα «διηγήματα» του συγγραφέα μπορεί να μην έχουν αυτό που πραγματικά σημαίνει μεθερμηνευόμενη η λέξη, δηλαδή να ζωντανεύουν με δύναμη λεπτομερείς περιγραφές και εικόνες πραγματικών ή φανταστικών γεγονότων, έχουν όμως τη δύναμη της εσωτερικής έκφρασης, της ψυχοσωματικής αντίληψης των πραγμάτων όπως αυτά πηγάζουν μέσα από τη φαντασία της πραγματικότητας. Και της διαφορετικής αντίληψης των ψυχρών καταστάσεων όπως αυτές ερμηνεύονται από ομάδες ανθρώπων: φαντασιόπληκτους, ψυχικά τραυματισμένους, μοναχικούς, ονειροπόλους, ναρκομανείς, εγωπαθείς, αδιάφορους, εμπαθείς, συμφεροντολόγους, υποκριτές, φιλόδοξους, κυνικούς, αδιάντροπους, αδίστακτους, χαμερπείς.

Όλα αυτά τα θλιβερά αίτια και φαινόμενα που μας οδηγούν, θέλοντας ή μη, στη μοναξιά, την απομόνωση, την απογοήτευση, την αποξένωση. Δοκιμασίες σκληρές μέσα από τις οποίες όμως μπορεί να ανατείλουν η ελπίδα, η αισιοδοξία, η δύναμη, η αντίδραση, η σωτηρία. Όπως γίνεται η ανάδυση μέσα από την πισίνα, όπου βυθιζόμαστε ύστερα από μια αλληλουχία αρνητικών γεγονότων στα οποία κυριαρχούν η μοναξιά, ο φόβος και η ανωνυμία μέσα στο πολυάριθμο πλήθος της πρωτεύουσας, που για άλλους μπορεί να είναι πλεονέκτημα για άλλους όμως είναι μειονέκτημα.

Στο νερό, την αέναη αυτή πηγή ζωής «κολυμπάει» το μυθιστόρημα του Β. Γεωργάκη. Στο νερό από το οποίο αντλείται η δύναμη της αναγέννησης, στην προαιώνια κολυμπήθρα του Σιλωάμ, εκεί όπου ταλαιπωρημένα κορμιά, καταπονεμένες αντοχές, ταραγμένα πνεύματα δοκιμασμένων ανθρώπων βρίσκουν λύτρωση και αποθεραπεία, βάλσαμο για σώματα και ψυχές, όλοι όσοι συνειδητοποιούν πως είναι ένα τίποτα μέσα στο τίποτα που μας περιβάλλει, όταν βεβαίως αυτό συμβεί.

Φιλοσοφημένες οι σκέψεις και δομημένη η απόδοση του πονήματος από το συγγραφέα. Κάνει τις εικόνες να έχουν νόημα και γεμίζει με ανεξίτηλες εικόνες το νου και την ψυχή. Πρόκειται για ένα ψυχογράφημα της σύγχρονης ζωής πρωτίστως στην Αθήνα και δευτερευόντως στην όχι και τόσο αθώα επαρχία. Της Αθήνας που έφυγε αλλά και της σημερινής βάρβαρης κατάσταση που επικρατεί. Της πρωτεύουσας της μοναξιάς, της απογοήτευσης, της ματαιότητας, των διαφορετικών ανθρώπων και φυλών, του αφιλόξενου περιβάλλοντος, την κατάπτωση των σχέσεων και την απαξίωση των γραμμάτων και των καλών τεχνών.

Με ορθή κρίση, αντίληψη, γνώση, συγκροτημένη σκέψη και λακωνική απόδοση ο συγγραφέας θίγει κρίσιμα υπαρξιακά προβλήματα και θέτει αναπάντητα ερωτήματα για το παρόν και το μέλλον. «Ξεγυμνώνει» την περιρρέουσα και καταρρέουσα κοινωνία μας, φέρνει στην επιφάνεια ανεκπλήρωτα νεανικά σχέδια και πεθαμένα όνειρα. Όνειρα που ναυάγησαν, που ποτέ δεν πραγματοποιήθηκαν, που ποτέ δεν άνθησαν. Και που ν΄ ανθήσουν άλλωστε από τη στιγμή που σπάρθηκαν σε άγονο κοινωνικό-οικονομικό-πολιτισμικό-πνευματικό έδαφος.

Η μεγάλη πόλη έχει ασφαλώς τη γοητεία της, τη μαγεία της. Έχει όμως και τις απογοητεύσεις της που πρέπει να είσαι από ατσάλι και οπλισμένος με αταλάντευτη θέληση για ν΄ ανταπεξέλθεις. Δύσκολος ο δρόμος και οι περισσότεροι πολίτες παγιδευμένοι στη ματαιότητα. Και πώς να το κατορθώσεις όταν βλέπεις τα όνειρά σου να γίνονται εφιάλτες και οι εφιάλτες πραγματικότητα.

Ένα χαμόγελο στην κόλαση του τρόμου που ζούμε δεν είναι αρκετό. Είναι όμως κάτι, Είναι αυτό που σου δείχνει σε μια αναλαμπή να βουτήξεις στην κολυμπήθρα του Σιλωάμ, ν΄ αναδυθείς ανανεωμένος και απαλλαγμένος από τη σκόνη του χρόνου, από χίμαιρες και εφιάλτες.

Και τότε η ζωή παίρνει ένα νόημα στην ύπαρξη, ακόμη και στη μοναξιά. Ειδικά όταν συναντάς τον έρωτα και την αγάπη. Μια ζωή όμως που δεν παύει να τρέφεται από… ανθρώπινες ζωές.

Άνθρωποι και ζώα, ζώα και άνθρωποι και η μεταλλαγμένη Αθήνα με τους απόκοσμους ανθρώπους της πρωταγωνιστούν στο νέο βιβλίο του Β. Γεωργάκη «Ακροβάτης του ονείρου», που παρουσιάστηκε πρόσφατα και στην πρωτεύουσα, στη φιλόξενη αίθουσα του βιβλιοπωλείου «Ιανός». Βιβλίο συγκλονιστικό, ένα φιλοσοφημένο ψυχογράφημα που ξεγυμνώνει σώμα, νου και ψυχή. Ένα βιβλίο, που όπως είπε κατά την παρουσίασή του ο καταξιωμένος δάσκαλος και παιδαγωγός Λαοκράτης Βάσσης, ταυτοποιεί το δημιουργό του, ο οποίος δημιουργεί σχολή στο είδος γραφής του και κατατάσσεται πλέον στους καθιερωμένους συγγραφείς.

Το βιβλίο αυτό έρχεται να προστεθεί στα άλλα δύο επιτυχημένα δημιουργήματά του, «Ποδηλάτης στη εθνική οδό» και «Ονειρεμένο φινάλε». Καθώς και στο διήγημά του «Ένας νέος που του αρέσει να γράφει» το οποίο βραβεύτηκε στο διαγωνισμό της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών το 2010.