“Ψυχή Βαθιά” αλλά και άγνοια – Η αλήθεια για την φράση που “ξύπνησε πάθη” – Ποιος και που την είπε

Είναι εντυπωσιακή η προσπάθεια του “εμφυλιολάγνου τόξου” που τα τελευταία χρόνια δεν χάνει ευκαιρία για να προσπαθήσει να μας πείσει ότι είναι ώρα να ξαναζήσουμε έναν εμφύλιο. Τον οποίο κατηγορούν όλους τους άλλους ότι θα τον προκαλέσουν αλλά είναι πια πασιφανές ότι οι ίδιοι τον ποθούν και κάποιοι ίσως και να…
τον επιδιώκουν.

Τελευταίο δείγμα αυτου του παραλογισμού είναι η ερμηνεία της φράσης “Ψυχή Βαθιά” με την οποία ο συνάδελφος δημοσιογράφος Νίκος Τσιμπίδας έκλεισε την τελευταία εκπομπή στην ΕΡΑ …παρέα με τα ΜΑΤ. “Ψυχή Βαθιά” είπε και σήμερα δέχεται τις επιπλήξεις πολλών και διαφόρων για την επιλογή του . Η αλήθεια είναι ότι η φράση αυτή έγινε γνωστή στο πλατύ κοινό από την ομόνυμη ταινία του Παντελή Βούλγαρη. Μια ταινία που παρά τη σκληρή κριτική που είχε δεχτεί , προσπαθούσε να “περάσει” ένα μήνυμα συμφιλίωσης με το παρελθόν μας. Απ΄ όλες τις πλευρές. Δυστυχώς όπως δείχνει η σημερινή πραγματικότητα στην Ελλάδα δεν τα κατάφερε.

Ανάμεσα στις κριτικές και στις επιθέσεις που είχε δεχτεί ο γνωστός σκηνοθέτης για την ταινία του ήταν και μία που προερχόταν από έναν σύλλογο για τον Άρη Βελουχιώτη ο οποίος με επιστολή του αποκάλυπτε ποιος, που και γιατί είχε πει τι φράση αυτή. Και κυρίως ποια ήταν η τύχη του.

Αυτός ο νονός της φράσης “ψυχή βαθιά” κατέληξε τελικά να γονατίσει και να υποκύψει στις δελεαστικές προτάσεις των Άγγλων και των οργάνων τους μέσα στην υπό τον Γ. Παπανδρέου μεταπελευθερωτική κυβέρνηση (…) κατέληξε να γίνει ένας κατάπτυστος προδότης

Διαβάστε τη πολύ ενδιαφέρουσα ιστορία του Ψυχή Βαθιά:

“Για ιστορικούς λόγους και για να καταλάβετε ότι το άκουσμα και μόνο της φράσης ‘ψυχή βαθιά’ από τους αγωνιστές της ΕΑΜικής Εθνικής Αντίστασης τούς προκαλεί έντονα συναισθήματα αηδίας, αποτροπιασμού και αγανάκτησης. Και τούτο γιατί τούς ξαναφέρνει στη μνήμη μια πράξη κατάπτυστης προδοσίας…”. Και επεξηγούν αναλυτικά το ιστορικό της φράσης: “Το ‘ψυχή βαθιά’ το χρησιμοποιούσαν μόνο οι αντάρτες του κατοχικού ΕΛΑΣ και όχι οι μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού. Πιο συγκεκριμένα, η φράση αυτή είχε γίνει το ‘σλόγκαν’ μεταξύ των ανταρτών του 2ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ της δεύτερης Μεραρχίας Αττικοβοιωτίας και μάλιστα από τότε που σαν 5ο Ανεξάρτητο Τάγμα Παρνασσίδας ανέλαβε τη στρατιωτική του διοίκηση ο ταγματάρχης Μιχάλης Παπαζήσης από την Κοζάνη. Ο Παπαζήσης είναι αυτός που πρωτοείπε τη φράση “ψυχή βαθιά”, (…) καβάλα στ’ άλογό του και κραδαίνοντας στο ένα του χέρι το αχώριστο παγούρι του με το τσίπουρο κι αψηφώντας τις εχθρικές σφαίρες εμψύχωνε στις μάχες τους μαχητές του ΕΛΑΣίτες βροντοφωνάζοντας: Εμπρός, παλικάρια μου, εμπρός παιδιά μου, ψυχή βαθιά.

Στον Δημοκρατικό Στρατό ποτέ δεν ακούστηκε η πιο πάνω φράση. Και τούτο γιατί, σύμφωνα με τη ζαχαριαδική νοοτροπία που επικρατούσε τότε, απαγορευόταν στους μαχητές του Δημοκρατικού Στρατού να έχουν σχέση με οτιδήποτε θύμιζε τις ‘αμαρτωλές κατοχικές ΕΛΑΣίτικες συνήθειες’. Στους παραβάτες οι ποινές ήταν βαρύτατες και έφταναν ακόμα και μέχρι του εκτελεστικού αποσπάσματος. Απαγορεύονταν τα αθάνατα λεβέντικα αντάρτικα τραγούδια της Κατοχής, οι γενειάδες, τα σταυρωτά φυσεκλίκια, κι επίσης απαγορευόταν οι μαχητές του Δ.Σ. να αποκαλούνται μεταξύ τους ‘συναγωνιστές’, όπως οι ΕΛΑΣίτες στην Κατοχή, αλλά μόνο ‘σύντροφοι’.

Για τους καταδιωκόμενους ΕΛΑΣίτες που είχαν προσχωρήσει στον Δημοκρατικό Στρατό και είχαν παραμείνει πιστοί στις απόψεις του Άρη Βελουχιώτη, η ζαχαριαδική νοοτροπία τούς επιφύλαξε πολύ σκληρή μοίρα (…). Πέρα όμως απ` όσα σας ανέφερα σχετικά με τον τίτλο που επιλέξατε, μεγαλώνει τους προβληματισμούς μου και τις απορίες μου το γεγονός: το πού κατέληξε αυτός ο ατρόμητος πολέμαρχος στρατιωτικός διοικητής του 2ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ ταγματάρχης Μιχάλης Παπαζήσης (…). Αυτός ο νονός της φράσης “ψυχή βαθιά” κατέληξε τελικά να γονατίσει και να υποκύψει στις δελεαστικές προτάσεις των Άγγλων και των οργάνων τους μέσα στην υπό τον Γ. Παπανδρέου μεταπελευθερωτική κυβέρνηση (…) κατέληξε να γίνει ένας κατάπτυστος προδότης (…) στην πιο κρίσιμη στιγμή της πιο τραγικής περιόδου της ΕΑΜικής παράταξης, την παράδοση και τον αφοπλισμό του 2ου Συντάγματος του ΕΛΑΣ τη νύχτα της 3ης προς 4η Δεκέμβρη 1944 στο Ψυχικό της Αθήνας”.

http://www.onalert.gr/