Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΗΣ

«ΑΝΥΠΑΡΚΤΕΣ ΑΣΘΕΝΕΙΕΣ»
ΚΑΙ «ΠΡΟΪΟΝΤΑ… ΥΓΕΙΑΣ»

«ΟΣΤΕΟΠΟΡΩΣΗ»

Οστεοπόρωση είναι η αραίωση του οστίτου ιστού των οστών ή, πολύ πιο απλά, η απώλεια οστικής μάζας, που προκαλεί ατροφία των οστών και παρατηρείται στο σύνολο, σχεδόν, των γυναικών μετά την ηλικία της εμμηνόπαυσης και σε αρκε-τούς άντρες σε μεγαλύτερη ηλικία.
Αυτή, όμως, η……
απώλεια οστικής μάζας είναι πάθηση, είναι ασθένεια ή είναι σοφή κίνηση του οργανισμού;
Ας το ψάξουμε.
Η Φύση λειτουργεί με απόλυτη σοφία, ακρίβεια και οικονομία. Φαίνεται ότι όλα διαμορφώθηκαν από κάποιον φωτισμένο Δημιουργό. Η Φύση, είτε είναι αυτός ούτος ο Δημιουργός, είτε είναι ο εκτελεστής των επιδιώξεων του Δημιουργού, λειτουργεί με συγκεκριμένους τρόπους, που αποδεικνύουν ότι όλα γίνονται επί τη βάσει κά-ποιου «Σχεδίου». Τίποτα απ’ όσα τέλεια υπάρχουν ή συμβαίνουν δεν μπορεί να είναι τυχαίο ή συμπτωματικό, διότι, τότε, θα έπρεπε να δεχθούμε το άτοπο να συμβαίνουν άπειρες και αλλεπάλληλες συμπτώσεις. Ακόμη και η χαοτική συμπεριφορά ορισμέ-νων φαινομένων, όλο και περισσότερο αποδεικνύεται ότι έχει συγκεκριμένο σκοπό, στόχο, που είναι η υλοποίηση του «Σχεδίου».
Βέβαια, δεν γνωρίζουμε τον σκοπό και τον στόχο του Δημιουργού. Γνωρί-ζουμε όμως ότι ο Δημιουργός ήθελε και θέλει να υπάρχουμε, διότι, αν ήθελε να μην υπάρχουμε, πολύ απλά, δεν θα μας έφτιαχνε.
Για να υπάρχουμε, λοιπόν, ο Δημιουργός μάς έδωσε όλα τα απαραίτητα για την συντήρησή μας, για την αυτοθεραπεία μας και για την προσαρμογή μας στις εκάστοτε συνθήκες, ώστε να είμαστε σε θέση να ολοκληρώσουμε την πορεία μας και να τοποθετήσουμε και εμείς το κομματάκι, που μας αναλογεί, στο puzzle του «Σχε-δίου».
Πώς, όμως, είναι δυνατόν οι γυναίκες, που αποτελούν τον μισό πληθυσμό της Γης να καθίστανται ασθενείς, πάσχουσες από οστεοπόρωση, από το μέσον της ηλικίας τους;
Είναι δυνατόν ο Δημιουργός να έκανε τέτοιο λάθος ή να είναι «βιτσιόζος», ώστε να προσπαθεί να καταστρέψει αυτό που δημιούργησε;
62 ΙΩΑΝΝΗΣ Γ. ΜΠΕΛΛΟΣ
Αυτό το ερώτημα, είναι το φιλοσοφικό θεμέλιο, από το οποίο ξεκίνησα να μελετώ το θέμα, να κάνω παρατηρήσεις και να καταλήξω στο συμπέρασμα ότι η οστεοπό-ρωση δεν είναι ασθένεια!!! Έστω, κατά την γνώμη μου.
Τί είναι, τότε και γιατί «πάσχουν» οι γυναίκες; Είναι, απλά, η σοφή κίνηση της Φύσης, που λειτουργεί με απόλυτη οικονομία, γνωστή σε όλους, εξ ού και η φράση «Οικονομία της Φύσης».
Για να αντιληφθούμε καλύτερα τί σημαίνει «Οικονομία της Φύσης», ας δούμε έ-να χαρακτηριστικό παράδειγμα μέσα από άπειρα τέτοια παραδείγματα.
Οι μέλισσες φτιάχνουν με κερί μια κατασκευή, την κερήθρα, για να αποθηκεύουν το μέλι τους. Η μοναδική κατασκευή, που με την ελάχιστη ποσότητα κεριού μπορεί να χωρέσει την μεγίστη δυνατή ποσότητα μελιού είναι μια κατασκευή με πολυά-ριθμα κανονικά εξάγωνα, δηλαδή, ακριβώς η γνωστή κερήθρα.
Αυτό αποδεικνύεται με ανώτερα μαθηματικά. Τώρα, πώς οι μέλισσες, χωρίς να γνωρίζουν ανώτερα μαθηματικά και… ολοκληρώματα, φτιάχνουν μια τέτοια τέλεια κατασκευή, ώστε να αποθηκεύουν το μέλι τους με τον οικονομικότερο τρόπο; Δεν υπάρχει άλλη απάντηση από το ότι η Οικονομία της Φύσης λειτούργησε δια των μελισσών. Άλλο αν εμείς, από εγωϊσμό, άπειρα τέτοια περιστατικά τα έχουμε πε-ρικλείσει σε μία αόριστη, ακαθόριστη, ανεξήγητη λέξη, στο ένστικτο.
Ας επανέλθουμε στην οστεοπόρωση. Γιατί οι γυναίκες παθαίνουν οστεοπόρωση; Η εξήγηση είναι απλή: Παθαίνουν, διότι η Φύση, μέσα στο πνεύμα της να λειτουρ-γούν τα πάντα με απόλυτη οικονομία, επιβάλλει την οστεοπόρωση. Μόνο, που αυτή δεν είναι ασθένεια.
Όλοι μας είμαστε εφοδιασμένοι με ένα σκελετό από οστά, έτσι διαμορφωμένο, ώ-στε να μπορεί να φέρει το βάρος μας και να επιτρέπει τις κινήσεις μας. Ένα σκελετό, που να μπορεί να ανταπεξέρχεται σε όλες τις τάσεις, που δημιουργούνται από τις δραστηριότητές μας, δηλαδή τάσεις θλίψεως, εφελκυσμού, κάμψεως, διατμήσεως και στροφής. Ένα σκελετό, που είναι φτιαγμένος από «φτηνά» συστατικά, που έχει οστά με ιδιότυπες διατομές και που έχει το ελάχιστο δυνατό βάρος, ώστε να επιτυγ-χάνεται το απόλυτο ισοζύγιο «κόστους» κατασκευής και επιδιωκομένου αποτελέ-σματος. Ένα σκελετό, που είναι, ακριβώς, αυτός, που πρέπει να είναι. Ούτε ελαφρό-τερος, διότι δεν θα άντεχε, ούτε βαρύτερος, διότι και θα στοίχιζε περισσότερο αλλά και θα απαιτείτο περισσότερο έργο για τις όποιες μετακινήσεις και δραστηριότητες.
Όμως, οι γυναίκες είναι προορισμένες να κυοφορήσουν. Κατά την διάρκεια της κυοφορίας, είναι γνωστό, ότι παίρνουν πρόσθετο βάρος σε ποσοστό 20% – 30% του βάρους των και πολλές φορές περισσότερο.
Η Φύση, λοιπόν, διαμόρφωσε τον γυναικείο σκελετό έτσι, ώστε αυτός να μπορεί να ανταπεξέλθει στις πρόσθετες επιβαρύνσεις, λόγω της αύξησης του βάρους, κατά την διάρκεια της κυοφορίας, αλλά και τις πρόσθετες επιβαρύνσεις μετά τον τοκετό, αφού για ένα διάστημα, πάνω από ένα χρόνο, η γυναίκα, μητέρα πλέον, θα πρέπει να κρατάει «αγκαλιά» το βρέφος για να το θηλάζει και να το μεταφέρει.
Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΗΣ 63
Όταν η γυναίκα περάσει, πλέον, στην περίοδο, που δεν μπορεί, πιά, να κάνει παι-διά, έρχεται η Φύση, διακατεχόμενη από το οικονομικό της πνεύμα και λέει: «Αφού δεν θα κάνεις, πιά, παιδιά, τί σου χρειάζεται τέτοιος βαρύς, ενισχυμένος σκελετός»; Επεμβαίνει, λοιπόν, τελείως λογικά, τελείως οικονομικά, τελείως σοφά και ενεργο-ποιεί διαδικασίες, που απαλείφουν την περισσευούμενη, άχρηστη, πιά, οστική μάζα. Οι Γιατροί αυτήν την σοφή ενέργεια της Φύσης την κατάλαβαν ως ασθένεια, της έδωσαν το φοβερό και τρομερό όνομα, μπαμπούλα για κάθε γυναίκα, ΟΣΤΕΟΠΟ-ΡΩΣΗ και άρχισαν να την καταπολεμούν.
Μετά την σοφή και έντονη μείωση της οστικής μάζας του σκελετού, επέρχεται μία ισορροπία. Μέχρι εδώ, η μείωση αυτή είναι έντονη και θα μπορούσαμε να πούμε ότι, μέχρι εδώ, ολοκληρώνεται το πρώτο στάδιο της οστεοπόρωσης.
Ακολουθεί το δεύτερο στάδιο της οστεοπόρωσης, που είναι η περαιτέρω σταδια-δκή και πολύ μικρή μείωση της οστικής μάζας του σκελετού, που οφείλεται στην γε-νική έκπτωση των πάντων, λόγω ηλικίας, αλλά και στον περιορισμό της δραστηριό-τητας της γυναίκας, που οφείλεται στην αύξηση της ηλικίας.
Όσο μεγαλώνουν οι άνθρωποι, όλο και περισσότερο παύουν να κινούνται όσο, όταν ήτανε πιο νέοι. Έτσι η Φύση ενεργώντας, πάλι, με το οικονομικό της πνεύμα επεμβαίνει και επιβάλλει νέα μείωση. Αυτή η μείωση είναι συνάρτηση της δραστη-ριότητας.
Όσο οι έντονες δραστηριότητες και οι έντονες προσπάθειες δεν εγκαταλείπονται και συνεχίζονται, η μείωση είναι ελάχιστη και ακίνδυνη. Μόλις οι έντονες δραστη-ριότητες και οι έντονες προσπάθειες μεταβληθούν σε ήπιες, η μείωση της οστικής μάζας αυξάνεται και στην περίπτωση ΑΠΡΑΞΙΑΣ φουντώνει, με συνέπεια να είναι επικίνδυνη.
Άμα κάποιος είναι μονίμως ξαπλωμένος απέναντι σε μια τηλεόραση, η οστεοπό-ρωση αρχίζει να καλπάζει και με την παραμικρή ένταση κινδυνεύει από κατάγματα.
Οι άνθρωποι, που συνεχίζουν να γυμνάζονται ή να εργάζονται σε δουλειές, που απαιτούν σωματική προσπάθεια, δεν παθαίνουν επικίνδυνη οστεοπόρωση.
Παραδείγματα άπειρα.
Οι Αγωνιζόμενοι Βετεράνοι Αθλητές Στίβου, ακόμα και σε ηλικίες 70, 80 ή και 90 ετών, συνεχίζουν να γυμνάζονται και πετυχαίνουν σε αγώνες τρομερές επιδόσεις όχι μόνο σε αγωνίσματα αντοχής αλλά και σε «εκκρηκτικά» αγωνίσματα, όπως είναι το άλμα εις μήκος, το άλμα τριπλούν, οι δρόμοι, μετ’ εμποδίων, το άλμα επί κοντώ, που οι μυοσκελετικές εντάσεις είναι πολύ μεγάλες και ένας «οστεοπορωμένος» σκε-λετός δεν θα μπορούσε να αντέξει.
Στον παρακάτω επίσημο πίνακα αποτελεσμάτων φαίνονται μερικές ενδεικτικές επιδόσεις από το 4ο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Κλειστού Στίβου για Αγωνιζό-μενους Βετεράνους Αθλητές, που έγινε τον Μάρτιο του 2003 στο SAN SEBASTIAN της Ισπανίας. Το Μ σημαίνει άντρες, από το MEN και το W σημαίνει γυναίκες, από το WOMEN. Ο αριθμός δίπλα στο Μ και W δηλώνει την κατηγορία ηλικίας π.χ.
64 ΙΩΑΝΝΗΣ Γ. ΜΠΕΛΛΟΣ
Μ80 δηλώνει κατηγορία ηλικίας 80-84 ετών. Ο αριθμός δίπλα στο Μ και W στην κατάταξη των αθλητών δηλώνει την ακριβή ηλικία.
Ας μην σπεύσουν να υποτιμήσουν μερικοί το ότι μία αθλήτρια 61 ετών πήδησε στο άλμα εις ύψος «μόνον» 1.36 m. Αυτοί ας τοποθετήσουν ένα σχοινάκι σ’ αυτό το ύψος και ας φωνάζουν την μητέρα τους ή την γιαγιά τους να το πηδήσει. Τότε θα καταλάβουν.
Αρχείο “Οστεοπόρωση 1”
Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΗΣ 65
Iδού και τα επίσημα αποτελέσματα του Μαραθωνίου των γυναικών, για τις κατηγορίες W 60 (60 – 64), W 65 (65-69) και W 70 (70-74), του Πανευρωπαϊκού Πρωταθλήματος, που έγινε στο Poznan (Πολωνία) τον Ιούλιο του 2006.
Σίγουρα, οι «γιαγιές», που έτρεχαν επί 4 περίπου ώρες τα 42 χιλιόμετρα του Μα-ραθωνίου, δεν θα έπασχαν από επικίνδυνη και αναπηρική οστεοπόρωση, παρά τα χρονάκια τους.
Αρχείο “Οστεοπόρωση 2”
Έχω δει ηλικιωμένες αγρότισσες, ακόμα και 80 ετών, να πέφτουν από δέντρα, που είχαν ανέβει, για να συλλέξουν καρπούς και να μην παθαίνουν τίποτα. Αυτές με-τέχουν, μια ζωή, σε αγροτικές εργασίες, που απαιτούν έντονη σωματική προσπάθεια και η οστεοπόρωση δεν τις έχει αγγίξει.
Έχω δει ηλικιωμένους άντρες να κάνουν βαριές χειρωνακτικές εργασίες, να υφί-στανται τραυματισμούς από λάθη ή ατυχίες και, παρ’ όλα αυτά, να μην παθαίνουν κατάγματα.
Οι παχουλές κυρίες υφίστανται μικρότερη απώλεια οστικής μάζας από τις αδύ-νατες. Γιατί; Διότι οι παχουλές χρειάζονται ένα πιο ενισχυμένο σκελετό, για να αντέ-χει το βάρος τους, ενώ οι αδύνατες χρειάζονται ένα ασθενέστερο σκελετό, αφού κου-βαλάει λιγότερο βάρος.
66 ΙΩΑΝΝΗΣ Γ. ΜΠΕΛΛΟΣ
Οι αστροναύτες, νέοι, σχετικά, σε ηλικία, που δεν δικαιολογείται οστεοπόρωση και διαλεγμένοι με κριτήριο την άριστη Φυσική κατάσταση και Υγεία, ώστε να μπο-ρούν να ανταπεξέρχονται στις πιο αντίξοες συνθήκες, όταν παραμένουν αρκετά στο Διάστημα, παθαίνουν οστεοπόρωση. Παθαίνουν οστεοπόρωση, παρά την μικρή ηλι-κία τους και παρά την συνδρομή των Γιατρών της N.A.S.A., που, γνωρίζοντας το πρόβλημα, τους χορηγούν, διαιτητικά και φαρμακευτικά, όλα τα απαραίτητα για την διατήρηση του σκελετού των. Γιατί; Διότι στο Διάστημα ζουν χωρίς βαρύτητα και επομένως δεν τους χρειάζεται ένας βαρύς σκελετός. Έτσι η Φύση επεμβαίνει, με το οικονομικό της πνεύμα και με άγνωστες διαδικασίες τον ελαφραίνει.
Η Φύση επιβάλλει την οστεοπόρωση εκεί, όπου είναι ενδεδειγμένη η μείωση της οστικής μάζας, για τους λόγους, που ανέφερα. Όταν, όμως, η οστική μάζα είναι απα-ραίτητη για την επιβίωση, η Φύση δεν την ελαττώνει. Τα οστά του κρανίου, που φυ-λάσσουν και προστατεύουν το πιο καίριο στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης, τον ε-γκέφαλο, δεν παθαίνουν οστεοπόρωση. Τα οστά των δακτύλων των χεριών, επειδή τα χρησιμοποιούμε συνεχώς, δεν παθαίνουν οστεοπόρωση. Τα δόντια, έστω κι αν εί-ναι αλλοιώτικα οστά, δεν παθαίνουν οστεοπόρωση. Οστεοπόρωση μπορεί να πάθουν τα οστά, που κρατάνε τα δόντια αν σταματήσουμε να μασάμε, οπότε λόγω απραξίας αχρηστεύονται.
Είναι παρατηρημένο ότι η Μαύρη Φυλή κινδυνεύει πολύ λιγότερο από την οστεο-πόρωση έναντι της Καυκάσιας ή της Ασιατικής Φυλής.
Οι γυναίκες στην Αφρική, για την επιβίωση, κάνουν πάρα πολλές χειρωνακτικές εργασίες, ακόμη και βαριές, όπως π.χ. κουβαλάνε μεγάλα βάρη στο κεφάλι τους και επί πλέον ζούν μέσα στον ήλιο και με μεγάλη γύμνια. Αυτές οι σκληρές σωματικές δοκιμασίες και ο ήλιος κρατάνε τον σκελετό τους ακέραιο και ανθεκτικό.
Στην Μέση Ανατολή οι γυναίκες ζουν, από μωρά, τυλιγμένες με πολλά ρούχα, από την κορυφή ως τα νύχια. Επί πλέον, μένουν κλεισμένες μέσα στο σπίτι κάνοντας ελαφρές δουλειές. Δεν τις βλέπει ο ήλιος, που περισσεύει, βέβαια, στην περιοχή, δεν κάνουν έντονες σωματικές προσπάθειες και η οστεοπόρωση χτυπάει την πόρτα τους.
Μια ακόμη απόδειξη, ότι η Φύση φροντίζει να διατηρεί τον σκελετό σε επάρκεια για τις απαιτούμενες δραστηριότητες, είναι το ότι τα ζώα δεν παθαίνουν αναπηρική οστεοπόρωση.
Τα ζώα είναι υποχρεωμένα να κινούνται μέχρι το τέλος της ζωής τους, για να βρούν την τροφή τους.
Δεν έχουμε δεί κάποιο λιονταράκι να φέρνει τροφή στον… μπαμπά του ή στον… παππού του. Τα ηλικιωμένα ζώα, αν δεν τρέξουν, τα ίδια, να βρούν την λεία τους, θα πεθάνουν από ασιτία. Γι’ αυτό τρέχουν υποχρεωτικά και η Φύση διατηρεί σε επάρ-κεια τον σκελετό τους. Ούτε έχουμε δεί κάποιο γέρικο ζώο, λιοντάρι, τίγρη, γάτα, να τρέχει για να πιάσει την λεία του και να παθαίνει κατάγματα.
Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΗΣ 67
Είναι γνωστό ότι τα οστά περιέχουν πολλά μέταλλα και κυρίως ασβέστιο και φώσφορο, αλλά και πολλές γνωστές και άγνωστες οργανικές και ανόργανες ουσίες.
Όλα αυτά πρέπει να συνδυαστούν μεταξύ τους, να δράσουν, συνεργατικά, αντα-γωνιστικά ή και καταλυτικά, σε συγκεκριμένες ποσότητες και να εμπλακούν σε όλη αυτή την διαδικασία ορμόνες, βιταμίνες, αλλά και άλλοι γνωστοί και άγνωστοι παρά-γοντες, που με γνωστές και άγνωστες διεργασίες θα δημιουργήσουν τα οστά.
Αυτά συμβαίνουν σ’ ολόκληρη τη ζωή ακόμη και όταν οι γυναίκες πάψουν να εκ-κρίνουν τις απαραίτητες θηλυκές ορμόνες. Οι άντρες δεν έχουν τέτοιες θηλυκές ορ-μόνες. Άρα κάποιοι άλλοι παράγοντες επιδρούν ώστε να παράγονται οστά και να ανανεώνονται, δια βίου. Είναι μάλιστα γνωστό ότι, κάθε λίγο και λιγάκι, ο σκελετός ξανακατασκευάζεται από την αρχή.
Τώρα μέσα σε όλο αυτό το χάος η Ιατρική και οι Γιατροί επεμβαίνουν αποσπα-στικά, αφού είναι άγνωστος ο αριθμός των παραμέτρων και ο τρόπος δράσης των.
Συνιστούν, π.χ. ημερησία δόση ασβεστίου 1200mg, λες και είναι σίγουροι ότι αυ-τό το ασβέστιο θα πάει στα οστά. Αλλά ακόμη και αν πάει, θα πρέπει να υπάρχουν ό-λα τα υπόλοιπα που επισημάνθηκαν πιο πάνω, για να γίνει αποδεκτό. Το κυριότερο, όμως, είναι ότι δεν ρωτήσανε τα… οστά. Αν η Φύση έχει αποφασίσει, για τους λό-γους που αναφέρθηκαν, να ελαττώσει την οστική μάζα, η προσπάθεια να την αυ-ξήσει κανείς, δεν είναι βίαια επέμβαση στο έργο της; Αν η Φύση, έχει αποφασίσει ότι δεν θέλει άλλο ασβέστιο στα οστά, το επιπλέον ασβέστιο που θα πάει; Θα πάει στα νεφρά και θα γίνει πέτρες; Θα πάει στα αγγεία και θα μειώσει την ελαστικότητά τους και την διατομή τους; Θα αποβληθεί βάζοντας στην ταλαιπωρία της διαδικασίας αποβολής των αχρήστων, χωρίς λόγο, ολόκληρο τον οργανισμό;
Γνωρίζω ηλικιωμένους ανθρώπους, που δεν παίρνουν, ημερησίως ούτε 300 mg ασβεστίου και δεν πάσχουν από οστεοπόρωση. Αυτό σημαίνει ότι ο οργανισμός, αν χρειαστεί ασβέστιο ή και ο,τιδήποτε άλλο με άγνωστους τρόπους και διεργασίες, θα το παραγάγει.
Χρόνια τώρα η Ιατρική και οι Γιατροί της, για να αντιμετωπίσουν την οστεοπό-ρωση, έδιναν στις γυναίκες κυρίως ορμονικά φάρμακα. Όμως, για τους λόγους, που αναφέρθηκαν και επειδή η οστεοπόρωση δεν είναι ασθένεια η Φύση δυσανασχέτησε και αντέδρασε άσχημα. Εκατομμύρια γυναίκες προσεβλήθησαν από καρκίνους των μαστών και των γεννητικών οργάνων, αλλά και από άλλες ορατές και αόρατες ασθέ-νειες, που πλουτίζουν τους Γιατρούς και τις Πολυεθνικές Εταιρείες φαρμάκων.
Τώρα, δίνουν άλλα φάρμακα, που κι αυτά, σε λίγο, θα αποδειχθούν δολοφονικά.
Τώρα οι Γιατροί δίνουν για την οστεοπόρωση, μόνα τους ή σε συνδυασμούς, φάρμακα, που μεταξύ αυτών περιλαμβάνονται ασβέστιο, βιταμίνη D, καλσιτονίνη, οιστρογόνα, δισφωσφονικά, SERMS κ.λπ., ενώ, ήδη, πειραματίζονται και μέ νέα.
Ό,τι και να κάνουν, ό,τι και να βρούν, ό,τι και να εφαρμόσουν, θα κολυμπούν στο χάος. Γιατί περί χάους πρόκειται.
68 ΙΩΑΝΝΗΣ Γ. ΜΠΕΛΛΟΣ
Στην κατασκευή των οστών συμβάλλουν, με όχι απόλυτα εξακριβωμένο τρόπο, γυναικείες και ανδρικές ορμόνες, παραθορμόνη από τους παραθυρεοειδείς αδένες, καλσιτονίνη από τον Θυρεοειδή αδένα, ινσουλίνη από το Πάγκρεας, άγνωστος αριθ-μός ανόργανων και οργανικών ουσιών και συμμετέχουν, στην όλη διαδικασία, το γα-στρεντερικό σύστημα, το κυκλοφοριακό, τα νεφρά και ίσως και πολλά άλλα.
Και το χάος θα γίνει «χαοτικότερο» αν προσθέσουμε πάμπολλες απορίες, όπως π.χ.: Γιατί η καλσιτονίνη του σολωμού είναι στον άνθρωπο αποδοτικότερη από την ίδια την ανθρώπινη καλσιτονίνη; Γιατί η Μαύρη Φυλή δεν κινδυνεύει, τόσο, από την οστεοπόρωση; Γιατί πολλοί άνθρωποι είναι επιρρεπείς στα κατάγματα χωρίς να έ-χουν οστεοπόρωση; Γιατί; Γιατί; Γιατί;
Και τί γίνεται με την κληρονομικότητα, που φαίνεται ότι επηρρεάζει την όλη κα-τάσταση; Σε τί βαθμό την επηρεάζει; Και που πρέπει να αποταθεί ο «ασθενής»; Σε Ορθοπεδικό, σε Ενδοκρινονόγο, σε Νεφρολόγο, σε Γαστρεντερολόγο, σε, σε, σε…, τραγέλαφος.
Το τραγελαφικότερο, όμως, απ’ όλα είναι ότι αυτή, η ίδια, η Ιατρική και οι Για-τροί της χαρακτηρίζουν την οστεοπόρωση ως νόσο «αγνώστου αιτιολογίας». Δεν γνωρίζουν τις αιτίες, που την δημιουργούν. Παρ’ όλα αυτά, προσπαθούν να την… «θεραπεύσουν», βομβαρδίζοντας με φάρμακα και δηλητήρια κύρια ισορροπιστικά συστήματα του ανθρώπινου οργανισμού.
Και σαφώς, αφού η οστεοπόρωση είναι, κατ’ αυτούς, αγνώστου αιτιολογίας, κάθε θεραπευτική επέμβαση έχει σχέση μόνο με το σύμπτωμα και ενδεχομένως, ενισχύει την αιτία. Φαύλος κύκλος.
Χαώδης κατάσταση και αμήχανη αντιμετώπιση. Σε λίγο και τα νέα φάρμακα θα αντικατασταθούν από άλλα νέα, «καλλίτερα». Και τί γίνεται με όσους τόσον καιρό παίρνανε τα χειρότερα; Άλλοι… κλαίνε.
Το να παλεύουν, το να μάχονται μία νόσο αγνώστου αιτιολογίας με συγκεκρι-μένους τρόπους είναι μια καραμπινάτη αντίφαση και, φυσικά, κάθε άλλο παρά Επι-στημονική αντιμετώπιση.
Και όμως, όπως εξήγησα η οστεοπόρωση είναι γνωστής, γνωστότατης και απλού-στατης αιτιολογίας και το κυριώτερο δεν είναι ασθένεια.
Η Ιατρική και οι Γιατροί αντιμετωπίζοντας την οστεοπόρωση, όπως την αντιμε-τωπίζουν, κάνουν δύο σοβαρά «εγκλήματα», εν γνώσει τους ή εν αγνοία τους. Πρώ-τον, βαφτίζουν ασθένεια κάτι, που δεν είναι ασθένεια και προσπαθούν να την κα-ταπολεμήσουν και, δεύτερον, πηγαίνουν ενάντια στη Φύση, που δυσανασχετεί και «εκδικείται».
Τα θύματα από αυτή την σκιαμαχία και αυτή την κόντρα, ποιός τα λογαριάζει; Έτσι απλά, θυσιάζονται στον βωμό της άγνοιας ή τους κέρδους; Μήπως η, με το ζόρι, «θεραπεία» της ανύπαρκτης ασθένειας και τα τεράστια κέρδη, που αποφέρει αυτή η «θεραπεία», είναι στόχος και όχι πλάνη;
Η ΙΑΤΡΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΚΑΙ ΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΠΕΣΟΥΜΕ ΣΤΑ ΝΥΧΙΑ ΤΗΣ 69
Η οστεοπόρωση δεν είναι ασθένεια, είναι απλά το αποτέλεσμα της σοφής επέμ-βασης της Φύσης.
Η οστεοπόρωση ποτέ δεν θα φτάσει στο σημείο, να γίνει επικίνδυνη, να γίνει ασθένεια, αν διατηρούμε μικρό και σταθερό το βάρος μας, αν τρώμε λίγο απ’ όλα και αν προσθέτουμε στην καθημερινή μας ρουτίνα σωστές σωματικές ασκήσεις και δρα-στηριότητες.
Ίσως δεν είναι τυχαίο, που οι επαγγελματίες χορεύτριες και σε προχωρημένη ηλικία, δεν εμφανίζουν οστεοπόρωση.
Η Δίαιτα πρέπει να περιλαμβάνει λίγο απ’ όλα και να μην δίνουμε μεγάλη σημα-σία στις λεπτομέρειες. Πρέπει να υπάρχουν τα πάντα μέσα στον οργανισμό, έστω και σε ελάχιστη ποσότητα, για να υπάρχει η «μαγιά». Ο οργανισμός, μετά, χρησιμοποιώ-ντας τις κατάλληλες ουσίες, είτε συνδυαστικά, είτε καταλυτικά θα καταφύγει σε γνωστές και άγνωστες, μα βέβαιες, διεργασίες, μέχρι και σε πυρηνικές αντιδράσεις, ώστε να παραγάγει τα απαιτούμενα για την καλή Φυσική κατάσταση και Υγεία, για την παραγωγική επιβίωση.
Έχω γνωρίσει ηλικιωμένους άντρες και γυναίκες, λιτοδίαιτους, που το καθημερι-νό τους διαιτολόγιο δεν περιέχει ούτε 300 mg ασβεστίου και, όμως, δεν παθαίνουν οστεοπόρωση παρ’ όλον ότι, κάθε ημέρα, από τα οστά χάνεται, σε πολλές περιπτώ-σεις, περισσότερο ασβέστιο από αυτό που εισέρχεται στον οργανισμό με τις τροφές.
Ας αφήσουν, πιά, οι Γιατροί και η Ιατρική τους τους… βομβαρδισμούς με δη-λητήρια και ας μην εξοργίζουν την Φύση.
Όσο για μας, αν αποδείξουμε στην Φύση ότι κάποιο στοιχείο του οργανισμού μας μας είναι χρήσιμο και απαραίτητο για την επιβίωση και τις δραστηριότητές μας, αυτή θα φροντίσει με τους μηχανισμούς της να μας το διατηρεί σε καλή και αξιόπιστη κα-τάσταση.
Ακόμη και σαν άτομα αν αποδείξουμε στην Φύση ότι είμαστε χρήσιμοι και όχι άχρηστοι, η Φύση θα μας προστατεύει.