Ο Θίασος Μαριονέτας των Εκτρωματικών Πολιτικών και Δημοσιογραφικών Περιττωμάτων.

Πράξη μια και μοναδική.
Ο εκτρωματικός Πρωτεργάτης της προδοσίας της πατρίδας, περπάτησε με τη σπαστή κίνηση της μαριονέτας, πάνω στο ιερό χώμα της Μεγίστης και το βρώμισε. Ο Μίδας των ακαθαρσιών. Ότι έπιασε κόπρανα έγιναν. Κι άρχισε το παραμύθι της χρεοκοπίας, πατώντας πάνω στο μεγαλύτερο κοίτασμα πετρελαίου. Ο Ροκφέλερ το σημείωσε στον χάρτη του, σιγά που θα το πλήρωνε στην…..
κανονική τιμή.
Κι αφού το μνημόνιο είναι «ευλογία δια τον τόπον» ως είπαν οι εκτρωματικοί βουλευτές του, πλην τριών, όρμησαν τα πληρωμένα δημοσιογραφικά περιττώματα, να λένε, να λένε μέσα στα πρόσωπα των Ελλήνων που άρχισαν να υποφέρουν από τις περικοπές μισθών, συντάξεων, θέσεων εργασίας. Και πήγαινε το στόμα τους σαν παγωμένος κώλος. Και να τα περιττώματα, λόφοι και βουνά. Και βρώμα, πολύ βρώμα. Και ξαφνικά τρομοκρατήθηκαν από την επίμονη αντίδραση των πολιτών. Κι αμέσως τρέμοντας, βρήκαν πως ο οχετός τους μύριζε μόσκο και κανέλα και γύρισαν σελίδα. Πατώντας μέσα στα ίδιες τους τις ακαθαρσίες που τους έφταναν μέχρι τα αυτιά, άρχισαν τώρα να περιαυτολογούν πως αυτοί, ναι αυτοί οι ίδιοι, ήταν εναντίον του μνημονίου. Και οι βρωμιές τους επέστρεφαν μέσα τους από την στοματική τους οδό και γίνονταν και πάλι, αυτοί οι ίδιοι αυτό που ήταν πάντα, τα δημοσιογραφικά περιττώματα της Ελληνικής δημοσιογραφίας.
Οι αποκρουστικές μαριονέτες του Στρος Καν, της Σιγκολέν, του Μπαρόζο και της Μέρκελ, αυτού του παγκόσμιου θιάσου των φασουλήδων, της Γκόλμαν Σαχ και των λοιπών τραπεζών, έτριψαν τα χέρια τους με χαρά, ήρθε η ώρα της Ελλάδας είπαν, πάρτε κι άλλα δανεικά, αλλά πρώτα θα σκοτώσετε τη ζωή. Οι εδώ εκτρωματικοί πολιτικοί του μνημονίου θα βούλωναν τα στόματα των δανειστών και δεν θα αποκάλυπταν τυχόν προμήθειες και δώρα. Όσο για την πατρίδα…χα, «θα την σώσουμε από την χρεοκοπία» είπαν, «είμεθα ήρωες» είπαν…Οι δύσμορφοι λακέδες πολιτικοί είχαν από χρόνια εκπαιδευτεί στον ρόλο του «yes men», στην ξενοδουλεία, στην οσφυοκαμψία στο «ιδού οι δούλοι σας», το τελευταίο για μας. Από την εποχή του 1821 μέχρι και σήμερα, δεν έχουν αλλάξει, παραμένουν το ίδιο εκτρωματικοί. Κάποιοι λίγοι, όσοι τόλμησαν, ρίχτηκαν στον καιάδα. Και μαζί με τα πολιτικά εκτρώματα και οι επιχειρηματικές μασέλες. Τρώγε φτύνε, τρώγε φτύνε, άρπαζε για να έχεις και κλέψε για να φας, ως που μας έφτασαν εδώ. Η Ελβετία τώρα γι αυτούς και για μας οι ελεύθερες ζώνες της οικονομίας. Ένα κατοστάρικο μισθός κι αν θέλετε, αλλιώς… έχουν έτοιμα τα μιλιούνια των μεταναστών.
Κι εμείς τι θα κάνουμε; Θα αφήσουμε στα χέρια τους την Ελλάδα μας την πατρίδα της ποίησης, της φιλοσοφίας της τέχνης, της ιστορίας και της επιστήμης; Την αγάπη για την ελευθερία; Θα είμαστε ανάξιοι και ολίγιστοι έναντι των προγόνων.
Στα παιδιά μας μοίρασαν την πείνα και δεν μοίρασαν βιβλία. Ας το προσέξουμε αυτό.
Στα παιδιά μας έδειξαν το δρόμο της ξενιτιάς και δεν έδειξαν το αύριο. Ας το προσέξουμε αυτό.
Από τα παιδιά μας πήραν τα όνειρα για τρία και μισό κατοστάρικα. Ας το προσέξουμε αυτό.
Κι από όλους μας παίρνουν σιγά, ύπουλα και σταθερά, την Ελλάδα.

Νίκος Καραγιάννης