Για τελειοποίηση του μονοτονικου

Του Θωμα Ακρωτηριανάκη

Είμαι υπερ της πιο κάτω τελειοποίησης του μονοτονικου,
που το κάνει πιο οικονομικο.Όμως,και αυτο είναι το πιο
σημαντικο,το κάνει και πιο κοντα στο πολυτονικο (τριτονικο),
πράγμα που δεν θέλουν τα κέντρα που επέβαλαν το ισχύον
μονοτονικο,και παρ’ όλο που η τελειοπόιησή του αυτη το κάνει
πιο οικονομικο…!!
Εφαρμόζεται το ισχύον μονοτονικο,αλλα σε λέξη που δεν είναι…..

μονοσύλλαβη δεν σημειώνεται ο τόνος που υπάρχει στη
λήγουσα.
Όμως,όταν σ’ αυτη υπάρχουν δύο τόνοι,σημειώνονται και οι δύο.
Καταργείται,απαλείφεται,δεν σημειώνεται η απόστροφος στην αρχη
λέξης,οσωνδήποτε συλλαβων,όταν σ’αυτη υπάρχει τόνος,και ας μην
αρχίζει ελληνικη λέξη απο τα πρώτα δύο γράμματά της,π.χ. “θα ρθω”,
“θα ρθούμε”(χωρις τόνο η δεύτερη λέξη : “θα ‘ρθω”,”θα ‘ρθουμε”),
“να βρουν”,”να βρούνε”(χωρις τόνο η δεύτερη λέξη:”να ‘βρουν”,
“να ‘βρουνε).
Όταν λέξη δεν είναι δυνατο να αρχίζει απο απόστροφο και έχει
τουλάχιστο δύο συλλαβες και δεν υπάρχει τόνος σ’ αυτη,γράφεται
ενιαία με την προηγούμενη συμπροφερόμενη λέξη.Κατα τη συγχώνευση,
σημειώνεται ο τόνος που υπάρχει στην προηγούμενη (αν υπάρχουν
δύο σ’αυτη,σημειώνονται και οι δύο),διατηρείται τυχον τελικο “ς” της,
αλλα αποβάλλεται τυχον τελικη απόστροφός της,
π.χ.”εκπαιδευτικώντινων”,”άξιόνεστι”,”γήτινων”,”άνθρωποίτινες”,
“τινέςεισι”,”εάνποτε”,”πολλάηταν(ε)”,”άρκετάηταν(ε)”,”νάηταν(ε)”,
“άςτονε”,”φέρτηνε”.
Λέξη (ή συνθετικο) που,λόγω συμπροφορας με την επόμενη,έχασε τον
τόνο της (του),έμεινε χωρις να υπάρχει τόνος σ’αυτη (σ’αυτο),γράφεται
ενιαία με την επόμενη.Δεν τίθεται ενωτικη παύλα,π.χ. “καναδυο”
(“κάνα δυο”,όταν δεν έχουμε απώλεια τόνου),”νεοκλασσικο”,”μικροέξοδο”
και “θαρθω”,”θαρθούμε”,”ναβρουν”,”ναβρούνε”.