Το δράμα που ζει τα τελευταία χρόνια η Μαίρη Χρονοπούλου δεν έχει τέλος…

Στα άσχημα νέα για την υγεία της που της επεφύλλασαν οι γιατροί που την εξέτασαν στο Ισραήλ προστέθηκε και η απώλεια δύο καλών της φίλων, που την έκανε να λυγίσει…..

Μιλώντας στην εφημερίδα Espresso η αγαπημένη ηθοποιός αποκαλύπτει ότι οι θεράπντες ιατροί της στο νοσοκομείο του Ισραήλ, το οποίο επισκέφθηκε πρόσφατα, της εξήγησαν ότι δεν υπάρχει ελπίδα…

”Πήρα μεγάλη απογοήτευση. Στο ιατρικό συμβούλιο, παρουσία του διευθυντή, μου ανακοίνωσαν ότι κανένα από τα εγκαύματα δεν είναι ιάσιμο.

Και για τους πόνους μού συνέστησαν να παίρνω παυσίπονα. Πέρασα πολλά σοκ μέσα σε διάστημα είκοσι ημερών. Είμαι κουρέλι. Τώρα αρχίζω και συνέρχομαι.” δηλώνει και συγκλονίζει…

Σα να μην έφτανε όμως ο δικός της Γολγοθάς, η Μαίρη Χρονοπούλου τις τελευταίες εβδομάδες έχασε και δύο πολύ αγαπημένους της ανθρώπους, γεγονός που την καταρράκωσε.

Την είδηση του θανάτου του ”μέντορά” της, Γιάννη Δαλιανίδη, την πληροφορήθηκε την ώρα που έφευγε από το σπίτι της για να ταξιδέψει για το Ισραήλ. Έχασε τις αισθήσεις της. Έπεσε, με αποτέλεσμα να χτυπήσει στο κεφάλι και να κινδυνέψει να σκοτωθεί.

“Ηταν η πρώτη φορά που λιποθύμησα στη ζωή μου. Παραλίγο να σκοτωθώ. Στενοχωρήθηκα πάρα πολύ. Αν είμαι αυτή που είμαι σήμερα, είναι γιατί με έφτιαξε ο Δαλιανίδης!” εξηγεί στην Espresso.

Η μοίρα όμως της επεφύλλασε και άλλο ένα χτύπημα… Γυρνώντας από το Ισραήλ έμαθε ότι μία πολύ στενή και λατρεμένη της φίλη δεν ήταν πια στη ζωή. “Με πήγε η κόρη της στο κοιμητήριο. Επεσα πάνω στον τάφο και της μιλούσα, λύγισα” εξομολογείται.

Ίσως κάποιες φορές η ζωή να είναι πολύ σκληρή και άδικη με ορισμένους ανθρώπους…

NOOZ

Use Facebook to Comment on this Post

Related posts

6 Comments

  1. Ανώνυμος

    Με έκπλυξη εντόπισα τον ιστότοπο σας , σας συγχαίρω,δίνετε μια ευκαιρία στούς επισκέπτες σας να σχολιάζουν διάφορα θέματα.Ας κρατηθεί αυτό στα όρια της ευπρέπειας.

    Reply
  2. Ανώνυμος

    @8.29
    Συ είπας/σχολιάσας πρώτος αγαπητέ/ή…
    Τι να πει κανείς…
    Εσυ μάλλον επιζητάς να ασχοληθούμε με την ταπεινή ύπαρξή σου…
    Είναι άραγε άξια – η ύπαρξη σου εννοώ – προκειμένου να ασχοληθεί κάποιος μαζί της…???
    Τέτοιο κόμπλεξ πια???
    Σε λυπάμαι αγαπητέ/ή…
    Κρίμα…
    Πιες κανένα βάλλιουμ και καληνύχτα…

    Reply
  3. Ανώνυμος

    7.25 ειμαι ο 6.50
    Και βεβαια σου ανταποδιδω το σχολιο σου, και συμπληρωνω. Και μενα πεθανε ο πατερας μου, ο ανηψιος μου και αλλοι συγγενεις, αλλα δεν το εκανα θεμα. 'Η επειδη ηταν γνωστη, λογω κινηματογραφου, θα πρεπει να με ενδιαφερει; 'Η απλα επρεπε να πεις κατι;

    Reply
  4. Ανώνυμος

    @6.50
    Και γιατί να ενδιαφέρει και εμάς τους υπόλοιπους η γνώμη σου και η ύπαρξή σου?

    Reply

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *