Έπεφτε βαθιά σιωπή – Γιάννης Πουλόπουλος

Κι  ο  ουρανός  εχλώμιασε  και  ράγισε  η  μέρα…

Φώτης Μανιός: Οι σκέψεις μας ετρέξανε να κλάψουν παρά πέρα…

Use Facebook to Comment on this Post

Related posts

9 Comments

  1. Ανώνυμος

    Καλημέρα κι από μένα σ' όλα τα παιδιά του μπλογκ. Καλημέρα Φώτη, με τις υπέροχες μουσικές προτάσεις σου, πολύ καλό το τραγούδι που μας έβαλες σήμερα, με την υπέροχη φωνή του Πουλόπουλου, καλημέρα Ευαγγελία, περιμένω να διαβάσω νέα σου, και χρόνια πολλά για τη μαμά σου, καλημέρα Αφροδίτη, Σταυρούλα και Φρύνη. Καλημέρα σ' όλη την Ελλάδα. ΄Εφη

    Reply
  2. Ανώνυμος

    Και κάτι πιό χαρούμενο;
    Όχι πρωί-πρωί τόση θλίψη.
    Έλεος βρε παιδιά!
    Πως να πάει η μέρα μας καλά;

    Reply
  3. Fotis

    Το αφιερώνω με πολύ πολύ αγάπη στη φίλη μου "Αφροδίτη".
    Ενας αγαπημένος φίλος και απλός άνθρωπος ο Γιαννάκης.
    "ΝΑΣΑΙ ΚΑΛΑ"

    Reply
  4. Ανώνυμος

    ΧΤΥΠΗΣΕΣ ΦΛΕΒΑ ΦΩΤΗ!!ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΑΓΑΠΗΣΕΙ ΚΑΙ ΑΚΟΥΣΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΑΠΟ ΕΜΕΝΑ ΤΟΝ ΠΟΥΛΟΠΟΥΛΟ ΕΙΔΙΚΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟ ΕΧΩ ΣΥΝΔΕΣΕΙ ΜΕ ΦΙΛΟΥΣ ΠΟΥ ΕΦΥΓΑΝ ΞΑΦΝΙΚΑ! ΠΑΝΤΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΜΕ ΣΥΝΤΡΟΦΕΥΕΙ ΣΤΙΣ ΕΠΩΔΥΝΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ
    ΤΟΥΣ!!
    ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΚΑΛΑ ΠΑΝΤΑ
    ΤΗΝ ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΜΟΥ
    ΑΦΡΟΔΙΤΗ

    Reply
  5. Fotis

    Στίχοι: Λευτέρης Παπαδόπουλος
    Μουσική: Μίμης Πλέσσας
    Πρώτη εκτέλεση: Γιάννης Πουλόπουλος

    Έπεφτε βαθιά σιωπή
    στο παλιό μας δάσος
    "τρέξε να σε πιάσω"
    μου χες πρωτοπεί
    Και όταν έτριζε η βροχή
    στα πεσμένα φύλλα,
    πόση ανατριχίλα
    μέσα στην ψυχή.

    Κίτρινο πικρό κρασί,
    κίτρινο φεγγάρι,
    φεύγαν οι φαντάροι
    έφευγες και συ.
    Κι είχες μέσα στην ματιά
    ένα σκούρο θάμπος,
    ένα σκούρο…σάμπως
    να ‘πεφτε η νυχτιά

    Κάποια κόκκινη πληγή
    που δεν λέει να κλείσει,
    το μικρό ξωκλήσι
    δίπλα στην πηγή
    Και μια κίτρινη σιγή
    στο παλιό μας δάσος,
    πώς να σε ξεχάσω
    που σε πήρε η γη.

    Reply

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *