Η αντίσταση της νύχτας

Tου Πασχου Μανδραβελη

Το μόνο ξένο έντυπο που πανηγυρίζει για την ελληνική κατάσταση είναι το βρετανικό «New Statesman». Η κυκλοφορία του, βέβαια, είναι μόλις 3.000 τεύχη (σαν να λέμε για τα ελληνικά δεδομένα ότι πουλάει 100 τεύχη), αλλά ο αρθρογράφος του John Pilger θεωρεί την «ελληνική αίρεση» ελπίδα «για το μέλλον του κόσμου». Υμνεί την «αντίσταση» στους δρόμους ως μια μορφή ταξικής πάλης, για την οποία προφητεύει ότι θα φτάσει σύντομα και στη Βρετανία. «Στην Ελλάδα, όπως και στις ΗΠΑ και στη Βρετανία, λένε στους απλούς ανθρώπους ότι πρέπει να πληρώσουν αυτοί τα χρέη που οι πλούσιοι και ισχυροί δημιούργησαν».

Πού να ήξερε, όμως, ο κ. Pilger ότι η περήφανη ελληνική αντίσταση δεν…..
.

τελειώνει στον δρόμο, αλλά πέρασε και στα μεσημεριανάδικα της TV. Σε ένα από αυτά βγήκε κάποιος τραγουδιστής ονόματι Λευτέρης Βαζαίος. Δήλωσε στο Πανελλήνιο ότι δεν υποβάλλει φορολογική δήλωση διότι ποτέ δεν ζήτησε κάτι από το κράτος ούτε καν απευθύνθηκε ποτέ στον ΟΑΕΔ για κάποιο επίδομα. Η επιχειρηματολογία του είναι η κλασική της ελληνικής αντίστασης: να πληρώσουν αυτοί που προκάλεσαν την κρίση. «Εγώ σαν επαγγελματίας φτύνω αίμα για να βγάλω τα λεφτά μου… Ομως, δεν έχω δει να επιδοτούνται οι πραγματικοί μουσικοί από κανένα κράτος από καμιά κυβέρνηση. Τις συναυλίες τις παίρνουν μόνο μιζαδόροι. Στα νησιά μου έρχονται κάτι ψευτοκουλτουριάρηδες οι οποίοι δεν έχουν καμιά σχέση με τα νησιά μου κι εγώ δεν έχω δει καμιά αναγνώριση από το κράτος που ζω».

Δεν γνωρίζω τον κ. Βαζαίο ούτε αν είναι από τους ακριβοπληρωμένους της νύχτας. Είπε όμως με λαϊκό τρόπο αυτό που λέει ολόκληρη η κατά Pilger «αντιστασιακή Ελλάς». Εγώ «φτύνω αίμα, εγώ δεν έφαγα, εγώ δεν πήρα συναυλίες. Κάποιοι άλλοι μεγαλοσχήμονες, κάποιοι μιζαδόροι ή/και ψευτοκουλτουριάρηδες πήραν το χρήμα και τις συναυλίες. Αρα αυτή είναι η κρίση τους και αυτοί πρέπει να πληρώσουν.

Οπότε και το επόμενο αφιέρωμα του «New Statesman» θα πρέπει να έχει ως θέμα την ελληνική αντίσταση στις πίστες της νύχτας. Εκεί θα δει ταξική και αντιεξουσιαστική πάλη που δεν θα πιστεύει στα μάτια του.