Ας είναι αυτή, η τελευταία τους παράσταση!

Τι θίασος είναι αυτός βρε αδέλφια; Κάθε μέρα και παράσταση. Μια τρομερή εναλλαγή ρεπερτορίου. Τη μια δράμα την άλλη κωμωδία. Και στα
διαλείμματα ακροβατικά, για να μη πλήττουμε.
Ο ίδιος ο Θεός της Ελλάδας,σε μεγάλα κέφια, πρέπει να έκανε το casting. Η αίσθηση της αιωνιότητας, ίσως, Τον οδήγησε στην κάπως
παλιομοδίτικη επιλογή του…..
διεθνούς συγκροτήματος «Τρόικα» που παίζει
πρωταγωνιστικό ρόλο και βγάζει γέλιο. Πολύ γέλιο! Τύφλα νάχει το τρίο
στούτζες που διασκέδαζε τους πατεράδες μας. Τους βλέπεις να βγαίνουν
συντεταγμένοι από τις κουρσάρες τους, να δρασκελίζουν με σηκωμένο το
φρύδι τα κατώφλια των υπουργείων. Τους χάνεις ένα διάστημα και μετά
τους ξαναβλέπεις στα κανάλια να αποχωρούν με ένα χαμόγελο
ικανοποίησης, λες και βγαίνουν από κανένα σπίτι από αυτά της οδού
Φυλής με τα κόκκινα φωτάκια..
Ναι το ρεπερτόριο έχει και τσόντα! Αλλά μη νομίζετε ότι εκεί που πάνε
γίνονται τίποτε ακροβατικές φάσεις, στυλ κάμα σούτρα. Απλές σκηνές
ομαδικής αυτοϊκανοποίησης λαμβάνουν χώρα, αν κρίνει κανένας από αυτά
που μας ανακοινώνουν μετά. Οι τσόντες προκύπτουν αργότερα σ’ αυτά που
συμβαίνουν στους υπηκόους του προτεκτοράτου τους: Φάση στο σκυφτό: οι
υπήκοοι βουτάνε μέσα στους κάδους των σκουπιδιών για να βρούνε κάτι να
φάνε.. Φάση στο όρθιο: οι υπήκοοι περιμένουν ώρες ατελείωτες στις
ουρές να πληρώσουν χαράτσια, έκτακτες εισφορές. Φάση στο τυλιχτό: οι
υπήκοοι τυλιγμένοι με κουβέρτες κυκλοφορούν μέσα στα σπίτια τους όσοι
τυχεροί εξακολουθούν να τα έχουν. Φάση μέσα στον κόσμο: Πολύ προχώ. Οι
υπήκοοι ξαπλωμένοι πάνω στο πεζοδρόμιο με ένα πλαστικό κυπελάκι στο
χέρι..
Διάλειμμα. Ακροβατικά από τον ευτραφή κονφερασιέ του θιάσου. Διπλά
τριπλά τόλου και άξελ με ατελείωτη ακολουθία από κωλοτούμπες.
Ακολουθεί σκέτς με τον Χοντρό. Του καταπληκτικού κωμικού δίδυμου
«Χοντρός Λιγνός» της διαρχίας του σοσιαλιστικού κόμματος του 8% της
τελευταίας δημοσκόπησης.
Και τι δεν λέει ο στόμας του: Πότε καταπιάνεται να μας πείσει πως ο
δυστυχής δεν την ήθελε την δουλειά και του την φόρτωσαν. Μέχρι να
στεγνώσει το δάκρυ στα μάτια μας από το δράμα του ανδρός, (και τι
άνδρας, για να του σκάσει πάνω από 3.000.000 ευρώ προίκα ο πεθερός
του!), θυμάται τη μυθολογία και πιάνει να μας λέει για την λερναία
ύδρα Τρόικα που μόλις της αφήσει ένα θέμα κενό του βγάζει δύο θέματα.
Απρόβλεπτα βέβαια, γιατί κι αυτός προφανώς δεν διάβασε ούτε το πρώτο
Μνημόνιο ούτε το δεύτερο. Θα είχε μια δυσανεξία ο άνθρωπος ν’ ανοίξει
να τα διαβάσει. Συνταγματολόγος καθηγητής, πώς θα έβλεπε τον εαυτό του
στον καθρέφτη την άλλη μέρα; Επειδή δλδ τον κυνηγάει ένα άρθρο 86, που
κατέστρεψε το πολιτικό ήθος στον τόπο, πρέπει να χρεωθεί κι όλες τις
τερατώδεις παραβιάσεις του Συντάγματος που προβλέπουν τα Μνημόνια;
Ενώ τώρα έχει ένα, κάποιο άλλοθι. Όταν με το καλό έλθει η ώρα να
καθίσει στο σκαμνί, γιατί θα καθίσει μαζί με τον άλλο συνταγματολόγο
φίλο του για διασυρμό του πολιτεύματος, θα γυρίσει και θα μας πει: «Τι
νομίζετε; Μόνο ένας υπουργός δεν διάβασε τα Μνημόνια;»
Θυμάστε εκείνον τον Λιγνό με την απέραντη βλακεία, που τον οδηγούσε
από πάθημα σε πάθημα; Δεν σας έβγαζε μια λύπη;
Έτσι ακριβώς όπως και ο Λιγνός του θιάσου μας. Το παλικάρι, που έπεσε
σε μελαγχολία και τι να κάνει, δεν πρέπει να κάνει κανένα ταξιδάκι σε
χώρες εξωτικές να πάρει λίγο χρώμα για να μη κάθεται στο τραπέζι μαζί
με τους άλλους αρχηγούς και μοιάζει με ξυνισμένη μπάμια; Έτσι δεν
είναι Συλβάνα; Αυτός ο αχθοφόρος ενός μεγάλου ονόματος, να κάνει στην
άκρη και να αφήνει άλλους πια να ξευτελίζουν τον λαό του παππού και
του πατέρα του; Να έχει πάρει την χώρα ως μια από τις 25 πλουσιότερες
χώρες του κόσμου, να έχει καταφέρει να την πάει, μέσα σε μόλις δύο
χρονάκια στην 6η θέση των φτωχότερων χωρών της Ε.Ε. των 27 και να μη
τον αφήνουν να την πάει στην 1η θέση;
Δράμα, μεγάλο δράμα η ζωή αυτού του ανθρώπου, που δεν κατάφερε να
εξαντλήσει τα όρια της βαρβαρότητας του νεοφιλελευθερισμού πάνω στους
συμπολίτες του που του εμπιστεύτηκαν το μέλλον το δικό τους και των
παιδιών τους.
Μια πινελιά γέλιου σ΄αυτό το σημείο είναι απαραίτητη: Αυτός που
κατάκλεψε οριζόντια τις περιουσίες των συνταξιούχων, σηκώνει το
κυπαρισσένιο το κορμί και ωρύεται: Κανείς μην διανοηθεί να πειράξει
τις κύριες συντάξεις! Απορημένος γυρίζει ο παππούς και κοιτάει την
γιαγιά: «Τί είπε μωρέ αυτός κοκόνα μου;», «Άστο παιδί να παίξει με τον
συμφοιτητή του και μην ανακατεύεσαι. Επικουρικές εκείνος, κύριες
αυτός!» Οι αιώνιες, επιεικείς γιαγιάδες..
Όταν κλείσουν τα φώτα της σκηνής κι αρχίσουν να αποσύρονται ένας ένας
οι θεατές στις σκέψεις τους, αρχίζει να ξεκαθαρίζει η εικόνα:
Τελικά εκείνη η Μέρκελ είναι μια ακόμη επιβεβαίωση του «ουδέν κακόν
αμιγές καλού» των προγόνων μας. Φόνισσα αποδείχθηκε του δικομματισμού
και της Οικογενειοκρατίας! Όμως κάπου εδώ πρέπει να τελειώνει ο ρόλος
της ως guest star του θιάσου μας.
Δεν αποτελεί επιλογή μας να γίνουμε προτεκτοράτο της με πολίτες που να
ζούνε χωρίς αξιοπρέπεια και με μισθούς βαλκανικών χωρών. Δικό μας
όραμα είναι η χώρα μας να ξαναγίνει μια από τις πλουσιότερες χώρες του
κόσμου με υγιείς, πια, υποδομές και δυνατές εξωτερικές σχέσεις, που να
της επιτρέψουν να αναδείξει τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του τόπου και
του λαού της. Ο φαύλος θίασος των προσχηματικών διαπραγματεύσεων και
της υφεσιακής κολάσεως καιρός είναι να εξοστρακιστεί από την
Δημοκρατία μας και ο λαός μας να αναλάβει τις τύχες του. Μόνο που
πρέπει να αφήσει τους καναπέδες και να κατέβει στους δρόμους, για
λίγες μέρες, για να μην ψηφιστεί το εκτρωματικό νέο Μνημόνιο που θα
πάει την χώρα 60 χρόνια πίσω!