Ν.Κακλαμάνης: Πώς θα αντιδράσει η Ελλάδα στην κρίση της Συρίας;

ενέργειες, που έχει κάνει η χώρα μας, ώστε να εκτονωθεί η κρίση με πολιτικά μέσα στη Συρία, πριν η εξωτερική στρατιωτική εμπλοκή καταστεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αναπόφευκτη, δεδομένου ότι η Αθήνα διαθέτει προνομιακές σχέσεις εμπιστοσύνης με τον Αραβικό κόσμο αλλά και μία αναπτυσσόμενη ισχυρή συμμαχία με το Ισραήλ.

Στην ερώτηση του προς τον κ. Αβραμόπουλο και τον κ. Παναγιωτόπουλο, ο κ. Κακλαμάνης διερωτάται για το τι πράττει η Αθήνα και σε συνεργασία με ποιον για την προστασία του ομόδοξου ποιμνίου και των ελληνικών και χριστιανικών πολιτισμικών θησαυρών στη περιοχή.

Αναλυτικά το κείμενο της ερώτησης:

«Η κατάσταση στη Συρία κλιμακώνεται σταθερά. Οι πρόσφατες Ισραηλινές αεροπορικές επιχειρήσεις καταδεικνύουν μία τάση εξαγωγής της κρίσης πέραν των συνόρων της.

Πλέον, χώρες όπως το Ισραήλ και η Τουρκία φαίνονται έτοιμες να εμπλακούν στις συγκρούσεις, που μαίνονται στο εσωτερικό της χώρας, κάτι το οποίο θα έχει απρόβλεπτες συνέπειες στο περιβάλλον ασφαλείας της Μέσης Ανατολής αλλά και της Ανατολικής Μεσογείου.

Ταυτοχρόνως, η υπόθεση της χρήσης ή όχι αλλά και από ποιους χημικών όπλων, και πιο συγκεκριμένα του αερίου Σαρίν, είναι σίγουρο πως θα κινητοποιήσει τη Δύση και κυρίως τις ΗΠΑ προς την κατεύθυνση μίας πιο άμεσης εμπλοκής στη σύγκρουση, κάτι που διαφαίνεται και από τις υψηλού επιπέδου διαβουλεύσεις του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ στη Μόσχα.

Πέραν όμως των τεράστιων γεωπολιτικών προκλήσεων, η κρίση φαίνεται να έχει και ως «παράπλευρη απώλεια» την Ελληνορθόδοξη κοινότητα στο λίκνο αυτό του Χριστιανισμού και της Ορθοδοξίας.

Πέραν των ιεραρχών, που απλά μέχρι στιγμής στην ουσία αγνοείται η τύχη τους, υπάρχουν συνεχείς αναφορές για την άσκηση βίας σε ομόδοξους Σύριους πολίτες αλλά και στην καταστροφή πολιτιστικών και θρησκευτικών θησαυρών των πρώτων χριστιανικών και βυζαντινών περιόδων.

Είναι δεδομένο ακόμα και από την ιστορική εμπειρία -ήδη από τον 19ο αιώνα με τις δύο Συριακές κρίσεις της δεκαετίας του 1830 και τον Κριμαϊκό Πόλεμο της δεκαετίας του 1850- πως μία κρίση στην περιοχή της Συρίας επηρεάζει καθοριστικά την ισορροπία δυνάμεων στον υδάτινο άξονα «Μαύρη Θάλασσα-Στενά-Αιγαίο-Ανατολική Μεσόγειος» και κατά συνέπεια τη μοίρα του Ελληνισμού, σε συνδυασμό μάλιστα και με τις πρόσφατες εξελίξεις στην περιοχή ενδιαφέροντος της Ελλάδας και της Κύπρου.

Ο κ. Κακλαμάνης ρωτά του υπουργούς:

– Ποιες οι ενέργειες της Ελλάδας στο να εκτονωθεί η κρίση με πολιτικά μέσα και πριν η εξωτερική στρατιωτική εμπλοκή καταστεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο αναπόφευκτη, δεδομένου του γεγονότος πως η Αθήνα διαθέτει προνομιακές σχέσεις εμπιστοσύνης με τον Αραβικό κόσμο αλλά και μία αναπτυσσόμενη ισχυρή συμμαχία με το Ισραήλ;

– Τι πράττει η Αθήνα και σε συνεργασία με ποιόν για την προστασία του ομόδοξου ποιμνίου και των ελληνικών και χριστιανικών πολιτισμικών θησαυρών στη περιοχή;

– Πώς θα αντιδράσει η Ελλάδα στην περίπτωση άμεσης στρατιωτικής εμπλοκής της Τουρκίας στη Συρία; Μήπως θα στείλουμε στρατεύματα να υπερασπιστούν το έδαφος της «φίλης και συμμάχου»;

– Ποια η στρατηγική της χώρας στην περίπτωση γενικής ανάφλεξης στην περιοχή, δεδομένου πως ένα μεγάλο μέρος του Ελληνισμού διαβιεί στη Κύπρο, δηλαδή πλησίον της περιοχής ενδιαφέροντος και πως η Ελλάδα σκοπεύει να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα, σε περίπτωση που για μία δυνητική τουρκική εμπλοκή στη Συρία θα ζητηθεί από την Άγκυρα να λάβει «ανταλλάγματα» στην Ανατολική Μεσόγειο και αλλού;

– Γιατί η Ελλάδα φαίνεται να αδυνατεί να λειτουργήσει ως «έντιμος διαμεσολαβητής» (honest broker) μεταξύ Ουάσιγκτον και Μόσχας και να αναδείξει τα κοινά συμφέροντα των δύο αυτών δυνάμεων στη περιοχή, μέσω πρωτοβουλιών, που είναι σίγουρο πως καμία πλευρά δεν πρόκειται να τα απορρίψει ως μεροληπτικά;

http://ysterografa.gr