«Για να σωθεί σήμερα η ιδέα της τέχνης χρειάζονται ελεύθεροι
καλλιτέχνες, εκτός χρηματιστηρίου, που θα πουν με θάρρος “όχι”. Που θα
δώσουν μια νέα ιδέα στην ποιητική δημιουργία, όπως συνέβαινε παλιά στην
Μονμάρτη», τόνισε ο Γιάννης Κουνέλης, απαντώντας στις ερωτήσεις της
εικαστικού Κατερίνας Ζαχαροπούλου, σε εκδήλωση που έγινε στο Μegaron
Plus.
«Ποιον καλλιτέχνη θέλουμε; Αυτόν του χρηματιστηρίου ή τον άλλον που ζει
όπως ο Bacon, στους νυχτερινούς δρόμους, με ύποπτες φιλίες;»,
διερωτήθηκε ο διεθνής Έλληνας εικαστικός, που με το ριζοσπαστικό του
έργο, από τα «ταπεινά» υλικά της Arte Povera, μετέτρεψε την ακαδημαϊκή
αντίληψη του χώρου, σε λαϊκό τοπίο.
«Την τέχνη την βρίσκεις στο δρόμο», είπε με έμφαση ο Γιάννης Κουνέλης
και πρόσθεσε: «Στη δουλειά μου δεν υπάρχει σαφής διαχωρισμός ανάμεσα στο
έργο και στον χώρο. Η τέχνη συνυπάρχει με τη ζωή, όπως το μοντέρνο
συνυπάρχει με το αρχαίο» .
Για την ουμανιστική δύναμη που εκπέμπει το έργο του, απάντησε στην
συνομιλήτρια του: «Ο ουμανισμός τις τελευταίες δεκαετίες βρίσκεται σε
κρίση. Απαιτεί πάντα ένα μέτρο κι αυτό βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας:
είναι ο Παρθενώνας. Κι αυτό είναι το μέλλον δεν είναι το παρελθόν».
ΑΠΕ
Use Facebook to Comment on this Post
![Ο μύθος της γέφυρας του διαβόλου στον ποταμό Άρδα [εικόνες]](https://1.bp.blogspot.com/-1Txq8I9Z9IY/VISWhSOt2zI/AAAAAAAAZkc/miFmi3Nf2bU/s1600/1.jpg)
Iera ellas.
Καλημέρα και καλή εβδομάδα, νάσαι καλά.
Ποιό τραγούδι του Β. Καρρά θέλεις?
μολις διαπιστωσα γιατι δεν εχεις βαλει ποτε τραγουδι του βασιλη καρρα
Με τον όρο αναγεννησιακός ουμανισμός αναφερόμαστε στην πνευματική κίνηση που εκδηλώθηκε στη δυτική Ευρώπη, ξεκινώντας από τη Φλωρεντία, κατά την περίοδο της αναγέννησης στα τέλη του 14ου αιώνα. Χαρακτηρίστηκε από την τάση για την αναζωπύρωση του ενδιαφέροντος για την τέχνη και τις αξίες του κλασικού κόσμου, καθώς και από την αίσθηση του ατόμου να κατανοήσει και να αλλάξει τόσο τον εαυτό και τον κόσμο αναζητώντας ορθολογικές απαντήσεις και όχι θρησκευτικές.
Ο όρος ουμανιστής ή ανθρωπιστής χρησιμοποιήθηκε πρώτη φορά τον 14 αιώνα και αναφερόταν σε όσους δίδασκαν τις λεγόμενες ελευθέριες τέχνες (γεωμετρία, γραμματική, ποίηση, ρητορική και ηθική φιλοσοφία). Ο ουμανισμός ενθάρρυνε το ενδιαφέρον των ανθρώπων για την τέχνη, για την κλασική αρχαιότητα και την ανθρώπινη φύση. Έδινε έμφαση στον λόγο και στην έρευνα και αμφισβητούσε την θεολογική παράδοση που εξύψωνε το θείο και υποβίβαζε καθετί γήινο ως αμαρτωλό και διεφθαρμένο. Οι καλλιτέχνες αναπαριστούσαν το θείο χρησιμοποιώντας ως μοντέλα καθημερινούς ανθρώπους. Πίστευαν στη σημασία της εκπαίδευσης και στην πεποίθηση ότι η τέχνη μπορούσε να κωδικοποιηθεί σε κανόνες που θα εξυπηρετούσαν τους σκοπούς της διδασκαλίας. Ανάμεσα στους σημαντικότερους ουμανιστές καλλιτέχνες ήταν οι Ραφαήλ, Λεονάρντο ντα Βίντσι, Ντονατέλο, Τιντορέτο και Τιτσιάνο. Στην ακαδημαϊκή διδασκαλία, ο Πουσέν ήταν ένας από τους σημαντικότερους διανοούμενους της εποχής του.
Ο ουμανισμός ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω απο την ανάδυση των κλασσικών θεμάτων στην αναγεννησιακή τέχνη καθώς και της αναγέννησης της κλασικής αρχιτεκτονικής με τις ορθολογιστικές αρχές του σχεδίου και την έμφαση στην συμμετρία και την αναλογία.