Πολύ καλά ακούσατε. Δεν είπα έμπλεξα είπα έπλεξα. Με έβαλε στο τρυπάκι μία συνάδελφος και μου ήρθε θεία φώτιση για πλέξιμο. Είναι και η ξαδέλφη στο σπίτι και….
την έβαλα και αυτήν στη δουλειά.
Μία μέρα που μιλούσαμε γενικά και αόριστα με την Γ. μου είπε ότι πλέκει μία κουβέρτα για τον Κ. Κάτι σκίρτησε μέσα μου. Θυμήθηκα την γιαγιά μου που ολιμερής έπλεκε. Με το βελονάκι. Ατελείωτα πλεχτά έχω από την γιαγιά μου. Για την προίκα μου έλεγε. Σεμεδάκια, κουρτινάκια, κουβέρτες και διάφορα άλλα. Μέσα στο μπαούλο τα φύλαγε για να μου τα δώσει όταν θα έχω το δικό μου σπίτι. Και μου τα έδωσε όταν παντρεύτηκα. Είναι αλήθεια ότι δεν τα στρώνω και πολύ γιατί τα πλεχτά δεν αρέσουν στον άντρα μου. Από την άλλη τα λυπάμαι. Φοβάμαι μην χαλάσουν. Τόσο κόπο έκανε η γιαγιά για να τα πλέξει. Εδώ στα παζάρια που πουλάνε αντίκες τα πουλάνε μία περιουσία τα καλά κομμάτια. Η γιαγιά πέθανε πριν από 3 χρόνια και ακόμα θυμάμαι όταν ήμουν μικρή και είχα θυμώσει μαζί της και πήγα και της χάλασα το πλεχτό, της ξέπλεξα μερικές σειρές. Τότε δεν καταλάβαινα πόσο κόπο ήθελε για να κάνει εκείνες τις 2-3 σειρές που εγώ της ξέπλεξα. Όταν το θυμάμαι αυτό μου έρχονται δάκρυα στα μάτια.
Που λέτε πιάσαμε με την ξαδέλφη το βελονάκι και από μία γωνιά στους καναπέδες και δεν σηκώσαμε κεφάλι. Γούβα έκαναν οι καναπέδες από το καθισιό. Αγοράσαμε από 3 μαλλιά η καθεμία. Η ξαδέλφη γκρι, ένα ουδέτερο χρωματάκι και εγώ ένα πρασινογαλάζιο (με τι λογική δεν ξέρω) το οποίο δεν φοριέται. Εγώ έκανα ένα μισό κασκόλ με δύο διαφορετικές πλέξεις και μισά κρόσια από την μία μεριά και η ξαδέλφη ένα κασκόλ-λαιμό με πολλές διαφορετικές πλέξεις και γενικά ένα ασυνάρτητο πράμα. Για μέσα στο σπίτι είναι καλό, το φοράει όταν κρυώνει. Αυτά ήταν τα δοκιμαστικά σχέδια. Επίσης τελείωσα έναν λαιμό για το οποίο είμαι πολύ περήφανη αλλά λόγω του ιδιαίτερου χρώματος δεν νομίζω ότι θα το βάλω. Επίσης ξεκίνησα ένα σκουφάκι αλλά μου βγήκε σαν το καπελάκι που φοράνε οι Εβραίοι. Η ξαδέλφη έχει σαν αποστολή σήμερα να γυρίσει τα μαγαζιά και να βρει μαλλιά για να ξεκινήσουμε τα σοβαρά εργόχειρα.
Νιώθω λίγο σαν την γιαγιά μου, λίγο σαν την μαμά μου, δεν ξέρω. Με πάει αρκετά χρόνια πίσω. Έχω την εντύπωση όμως ότι με ηρεμεί. Νομίζω ότι είναι λίγο anti-stress.
Οπότε κορίτσια (και αγόρια) έτοιμες; Εμπρός στις βελόνες σας!!!!!!!!!
http://www.kalimerakpresvi.blogspot.com/
Use Facebook to Comment on this Post
![Ο μύθος της γέφυρας του διαβόλου στον ποταμό Άρδα [εικόνες]](https://1.bp.blogspot.com/-1Txq8I9Z9IY/VISWhSOt2zI/AAAAAAAAZkc/miFmi3Nf2bU/s1600/1.jpg)
@8,42 Ωχ, μεγάλε, και δεν έχεις άλλο καλσόν; Να παίρνεις απ' τα δικτυωτά άλλη φορά, που δεν σκίζονται. Χα Χα Χα, να 'σαι καλά, γελάσαμε. Καλό βράδυ. ΄Εφη
ΑΧ ΚΑΛΕΕ ΜΙΣΟ ΛΕΠΤΟ ΜΟΥ ΕΣΚΙΣΕ Η ΒΕΛΟΝΑ ΤΟ ΚΑΛΣΟΝ!!!
ΜΙΣΤΟΚΛΗΣ
Ε, ότι θα το ρίχναμε πάλι στο πλέξιμο ούτε που θα το φανταζόμουν. Μάλλον όμως σε λίγο θα μας χρειαστεί. Δεν μπορώ να πω ότι τρελαινόμουν για το πλέξιμο, λάτρευα όμως τη γιαγιά μου, που ήθελε ντε και καλά, να με κάνει μια καλή νοικοκυρά. Καημένη γιαγιά! ΄Αλλη πλέξη μου έδειχνε εκείνη, κι άλλη της έκανα εγώ. Τσαντιζόταν τότε και μου 'λεγε: "Πάντα ανάποδη είσαι, σαν τον πατέρα σου". Σημειωτέον ότι ήταν η μαμά της μαμάς μου. ΄Εφη
Aυτή τη φάση του (μ)πλεξίματος την πέρασα κι εγώ 2 -3 χρόνια τόχω αφήσει το εργόχειρο, ας όψεται το χέρι μου που πονάει αλλιώς της ίδιας συνομοταξίας θα ήμουν κι εγώ. Πράγματι σε ηρεμεί και σε γαληνεύει. Φαντάσου οτι το έχουν ανακαλύψει τα τελευταία χρόνια και στο χόλλυγουντ, στα πλατό για να χαλαρώνουν. Είμαι δασκάλα στο πλέξιμο τι λαιμό , τι μανίκια , τι ζακάρ κι αυτό χάρις στις γιαγιάδες μου που μου μάθαιναν. Τώρα το μόνο που κάνω όταν περνάω απο μαγαζιά με νήματα κάθομαι και χαζεύω τα χρώματα.
ΧΑΧΑΧΑ..ναι λενε οτι οντως ειναι αγχολυτικο..κι εμενα μου θυμιζει τη γιαγια μου..αχ, ωραιες εποχες..τωρα ; μας εφαγε η μοδα και το ετοιμο..τωρα που σε λιγο θα πεινασουμε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ..να δειτε που θα ξαναθυμηθουμε και το πλεξιμο και το μανταρισμα και τη μοδοστρα και τον τσαγκαρη και το ζυμωμα κι ενας θεος ξερει τι αλλο ακομη….