Εν οψη της εορτης του πολυτεχνειου..

nick tat. ……ευχαριστώ την γενιά του πολυτεχνείου δεν θα πάρω…

Use Facebook to Comment on this Post

Related posts

7 Comments

  1. Ανώνυμος

    ανωνυμε 1,26 ουτε ο κομμουνισμος θα περασει ουτε ο φασισμος ουτε οτι αρχιζει με προδοσια και τελειωνει σε -ισμος μονο η Ελλας θα περασει απο πανω ολων μας και θα φυγει αν συνεχισετε το παραμυθι να διασποντε οι Ελληνες οσοι θελετε διαχωρισμους εσεις εισαστε φασιστες εγω ειμαι ΕΛΛΗΝ εσυ? παρε την προπαγανδα σου και πηγαινε στην ευχη οποιου πιστευεις μονο μην διασπειρεις μισος γιατι μισος θα θερησεις… αναφορικα με τον στοιχο (δε θα περάσει ο φασισμός)αν δεν καταλαβεις και με πεις φασιστα η ΧΑ κριμα που υπαρχεις…

    Reply
  2. Ανώνυμος

    ΠΑΤΕ ΕΣΕΙΣ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΣΤΕΛΑΜΟΓΙΑ ΣΤΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ ΓΕΡΜΑΝΙΑΣ ΚΙ ΑΥΣΤΡΙΑΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΚΥΝΗΓΑΝΕ

    Reply
  3. Ανώνυμος

    doksa kai timi stoys apantes poy xasane ti zoi toys gia ayto to athnos !!!

    tora bebaia kamia fora skeftonte tha mas vlepoyne apo psila oloi aytoi kai tha anarotioynte gia poion kopro-lao xasane ti zoi toys de kanane oikogeneia , alloi de prolabane na kanoyne paidia , alloi de prolabane na ta xaroyne prosfato parafeigma fetos ioylios 2010 , aperanti thlipsi !

    Reply
  4. Ανώνυμος

    Στίχοι: Γιάννης Νεγρεπόντης
    Μουσική: Μάνος Λοΐζος
    Πρώτη εκτέλεση: Μάνος Λοΐζος
    Άλλες ερμηνείες: Βασίλης Παπακωνσταντίνου || Χαρούλα Αλεξίου

    Στη γειτονιά μου την παλιά είχα ένα φίλο
    που ήξερε και έπαιζε τ' ακορντεόν
    όταν τραγούδαγε φτυστός ήταν ο ήλιος
    φωτιές στα χέρια του άναβε τ' ακορντεόν

    Μα ένα βράδυ σκοτεινό σαν όλα τ' άλλα
    κράταγε τσίλιες παίζοντας ακορντεόν
    φασιστικά καμιόνια στάθηκαν στη μάντρα
    και μια ριπή σταμάτησε τ' ακορντεόν

    Τ' αρχινισμένο σύνθημα πάντα μου μένει
    όποτε ακούω από τότε ακορντεόν
    κι έχει σαν στάμπα τη ζωή μου σημαδέψει
    δε θα περάσει ο φασισμός

    Reply
  5. Ανώνυμος

    Στίχοι: Brendan Behan & Βασίλης Ρώτας
    Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης
    Πρώτη εκτέλεση: Ντόρα Γιαννακοπούλου
    Άλλες ερμηνείες: Μαρία Φαραντούρη || Γιώργος Νταλάρας

    Ήταν πρωί του Αυγούστου κοντά στη ροδαυγή
    βγήκα να πάρω αέρα στην ανθισμένη γη
    βλέπω μια κόρη κλαίει σπαραχτικά θρηνεί
    σπάσε καρδιά μου εχάθη το γελαστό παιδί

    Είχεν αντρεία και θάρρος και αιώνια θα θρηνώ
    το πηδηχτό του βήμα το γέλιο το γλυκό
    ανάθεμα την ώρα κατάρα τη στιγμή
    σκοτώσαν οι εχθροί μας το γελαστό παιδί

    Μον' να 'ταν σκοτωμένο στου αρχηγού το πλάι
    και μόνον από βόλι Εγγλέζου να 'χε πάει
    κι από απεργία πείνας μέσα στη φυλακή
    θα 'ταν τιμή μου που 'χασα το γελαστό παιδί

    Βασιλικιά μου αγάπη μ' αγάπη θα στο λέω
    για το ό,τι έκανες αιώνια θα σε κλαίω
    γιατί όλους τους εχθρούς μας θα ξέκανες εσύ
    δόξα τιμή στ' αξέχαστο γελαστό παιδί

    Reply

Leave a Reply

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *