Τα Νησιά του Πάσχα και το Αλτσχάιμερ.

Η ουσία ραπαμυκίνη προέρχεται από βακτήρια που βρήκαν στο έδαφος στα Νησιά του Πάσχα και έχει βοηθήσει στη διάσωση πολλών ανθρώπινων ζωών πάνω από μία δεκαετία εμποδίζοντας την απόρριψη των οργάνων μετά από μεταμόσχευση. Έρευνες όμως δείχνουν ότι οι δυνατότητες της ραπαμυκίνης δεν σταματούν εδώ.
Η Ραπαμυκίνη πήρε το όνομά της από τη λέξη Rapa Nui που είναι το όνομα στην τοπική γλώσσα του αντίστοιχου κυρίως συμπλέγματος των νησιών στην Ανατολική Πολυνησία. Η φαρμακευτική αυτή ουσία αρχικά είχε αντιμυκητιακές ιδιότητες, αλλά η ανακάλυψη των ανοσοκατασταλτικών της ιδιοτήτων στο τέλος της δεκαετίας του ’90 έκαναν την έρευνα να στραφεί σε μία νέα κατεύθυνση. Σήμερα, μία δεκαετία μετά μαθαίνουμε για μία σειρά νέων ιδιοτήτων που έχει αυτή η ουσία καθώς αποδείχθηκε ότι εμποδίζει την εξασθένιση των γνωστικών εγκεφαλικών ικανοτήτων συμπεριλαμβανομένης ενδεχομένως και της διακοπής της νόσου του Αλτσχάιμερ.
Ήταν πάνω από δύο χρόνια όταν για πρώτη φορά διαβάσαμε για αυτή την έρευνα, και σήμερα μελέτες σε ποντίκια φαίνεται να δείχνουν για το πόσο σημαντική ανακάλυψη πρόκειται. Σε μία ανακοίνωσή της η Veronica Galvin από το Ινστιτούτο Barshop για τη Μακροζωΐα και το Γήρας του παν/μιου του Τέξας εξηγεί τις τελευταίες ανακαλύψεις:
«Κάναμε τα πιο νεαρά ποντίκια να μαθαίνουν και θυμούνται καλύτερα από ό, τι είναι φυσιολογικό. Ανάμεσα στα πιο ηλικιωμένα ποντίκια, αυτά που τρέφονται με τροφές συμπεριλαμβανομένης και ραπαμυκίνης έδειξαν πραγματικά μια βελτίωση, εμποδίζοντας οποιαδήποτε μείωση στις ικανότητες που παρατηρούνται κανονικά σε διάφορες λειτουργίες σε τέτοιες ηλικίες.»
Αυτό που είναι περισσότερο σημαντικό είναι ότι μέσα σε λαβυρίνθους υψηλής δυσκολίας—όχι κάτι που αρέσει σε αυτά—τα ποντίκια ήταν περισσότερο περίεργα, λιγότερο φοβισμένα από το περιβάλλον τους όταν τους είχε χορηγηθεί ραπαμυκίνη. Η Δρ Galvin εξηγεί: «Ανακαλύψαμε ότι η ραπαμυκίνη λειτουργεί σαν αντικαταθλιπτικό—αυξάνει το χρόνο που τα ποντίκια που προσπαθούν να ξεφύγουν από μία κατάσταση. Δεν εγκαταλείπουν και αγωνίζονται περισσότερο …
Ξαφνικά τα ποντίκια είναι σε ανοιχτό χώρο Είναι αρκετά μακριά από το δάπεδο σχετικά με το μέγεθός τους, σαν κάποιο άτομο να είναι σε πεζοπορία και ξαφνικά η διαδρομή να αποκτά απότομη κλίση. Είναι αρκετά μεγαλύτερη διαδρομή και όχι τόσο άνετη. Παρατηρήσαμε ότι τα ποντίκια που τρέφονταν με τροφές που περιέχουν ραπαμυκίνη περνούν πολύ περισσότερο χρόνο έξω στο ύπαιθρο εκτεθειμένα στους κινδύνους της φύσης σε σύγκριση με άλλα ζώα που τρέφονται κανονικά. Έτσι, μπορούμε να έχουμε ένα μέτρο σύγκρισης στη συμπεριφορά τους με την ένταση και τη συχνότητα που αγωνίζονται για να βγουν από μια δυσάρεστη κατάσταση.»
«Ακόμα δεν γνωρίζουμε αν το φάρμακο μπορεί να έχει τις ίδιες επιπτώσεις στον ανθρώπινο εγκέφαλο ανάλογες με εκείνες που επιδέχεται ο εγκέφαλος στα ποντίκια, αλλά τα καλά νέα είναι ότι η ραπαμυκίνη έχει ήδη εγκριθεί για χρήση σε ανθρώπους, έτσι θα μπορούσαμε να δούμε αυτές τις μελέτες πριν προχωρήσουμε σε κλινικές δοκιμές στο εγγύς σχετικά μέλλον.»