Η Ευρώπη γίνεται Ένωση… ανεργίας

Κάποιες φορές οι αριθμοί γίνονται… ομιλούντα παραδείγματα. Αποκαλύπτουν μια πραγματικότητα που θα θέλαμε να πιστεύουμε ότι δεν σεργιανίζει τριγύρω μας, και διαμορφώνουν ένα πλαίσιο μελαγχολικής προσέγγισης του μέλλοντος.

Κάτι τέτοιο συμβαίνει με τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η Κομισιόν, αναφορικά με τις διαβρωτικές επιπτώσεις της…..
κρίσης χρέους της ευρωζώνης στην καθημερινότητα των ευρωπαϊκών κοινωνιών. Στον πυρήνα του ανθρώπινου δυναμικού πάνω στο οποίο θα έπρεπε να στηριχτεί η Ευρωπαϊκή Ένωση, ώστε να χαρτογραφήσει ένα ασφαλές μέλλον, ακόμη και στη σημερινή εποχή προχωρημένης αβεβαιότητας που ζούμε.

Σύμφωνα λοιπόν με τα στοιχεία αυτά, τα τελευταία δυο χρόνια, δηλαδή το χρονικό διάστημα στο οποίο κορυφώθηκαν οι αρνητικές συνέπειες από την οικονομική κρίση της ζώνης του ευρώ, έχουν χαθεί έξι εκατομμύρια θέσεις εργασίας.

Τα διόλου τιμητικά πρωτεία τα έχουν η Ισπανία και η Ελλάδα, ιδιαίτερα στο σκέλος που αφορά όσους καταγράφονται στους επίσημους καταλόγους ως μακροχρόνια άνεργοι. Αλλά και στις νεώτερες ηλικίες, εκείνες δηλαδή που θα έπρεπε να αποτελούν την «πρώτη ύλη» για την οικοδόμηση μιας Ευρώπης πιο κοντά στο μέλλον. Και τις προτεραιότητές του μέλλοντος αυτού.

Τα στοιχεία επιβεβαιώνουν μια αυταπόδεικτη διαίσθηση: Ότι η μεσαία τάξη είναι εκείνη η οποία μετράει τις περισσότερες απώλειες. Επιτρέποντας την αποσύνθεση του κοινωνικού ιστού, και αφαιρώντας από την Ευρώπη τη ρεαλιστική προσδοκία να ηγηθεί της επιστροφής της σύγχρονης ανθρωπότητας σε λεωφόρους δημιουργίας.

Χωρίς τη μεσαία τάξη, η Ευρώπη δεν μπορεί να πάει πουθενά. Τόσο εύγλωττη είναι η πραγματικότητα την οποία ζούμε. Μια πραγματικότητα που διαφεύγει της προσοχής μονάχα της «παιδικής χαράς» που αυτοπροσδιορίζεται ως πολιτική ηγεσία της ηπείρου μας. Δυστυχώς, πρόκειται για εκείνους που καθορίζουν τις τύχες μας.