Η Λίστα Λαγκάρντ και η μαλακία που μας δέρνει!

Δεν αντέχω τον πειρασμό να μην πώ και εγώ την παπαριά μου αναφορικά με την περίφημον Λίσταν Λαγκάρντ! Οπως και εσείς, έχω δεχτεί καταιγισμό σκόπιμης ηλιθιότητας, μαλακίας και χονδροειδούς προσβολής της νοημοσύνης μας από διαφόρους «εμπειρογνώμονας» ή εξ οφίτσιο κάφρους με αποτέλεσμα το ποτήρι να έχη ξεχειλίση και να απειλή να μετατραπή σε τσουνάμι στο ταραγμένο μου μυαλό! Εχω και πίεση. Χρειάζομαι λοιπόν εκτόνωση …

Κατά αρχάς, φαντάζομαι ότι….
κάθε λογικώς σκεπτόμενος ελληνόφωνος μπορεί να αντιληφθή, χωρίς ιδιαιτέρως επώδυνη πνευματική διεργασία, ότι η Λίστα Λαγκάρντ είναι ούτως ή άλλως «πειραγμένη», από την «πηγή». Οποιος δεν το καταλαβαίνει φρονώ ότι κοροϊδεύει τον εαυτό του ή είναι επικίνδυνα αφελής. Αυτοί που δεν πρέπει, ούτε εκτίθενται και είναι πάντα στο απυρόβλητο. Καμμία Λαγκάρντ και καμμία κυρία δεν μπορεί να τους ξεβρακώση, εκτός κι’αν πρόκειται για Αφρικανίδα καμαριέρα, εργαζομένη σε σουίτα πανάκριβου ξενοδοχείου, εν προκειμένω όμως δεν θα πρόκειται περί κυρίας …

Δεύτερο «θέμα» που λένε και στην Ελλάδα (κακή μετάφραση του αγγλικού «issue» – «υπάρχει ένα θέμα» ή «έχω θέμα μ’αυτό», λένε κατά κόρον σε μια ακόμη ένδειξη γλωσσικού πιθηκισμού), είναι ότι με τη δημοσιότητα που έχει δωθεί στη Λίστα της Λαγκάρντ έχει περάσει στα αζήτητα το πολύ μεγαλύτερο «θέμα» με τους 57.000 ελληνόφωνους που φυγάδευσαν συμφώνως με επισήμους υπολογισμούς πάνω από 20 δισεκατομμύρια Ευρώ σε τράπεζες του εξωτερικού προκαλώντας όχι μόνο ρευστοειδή αφαίμαξη στη χώρα, τη χειρότερη μάλιστα στιγμή, αλλά συμβάλοντας και στη γενικότερη οικονομική της απαξία. Σου λέει ένας επίδοξος επενδυτής ή και ένας μικρομεσαίος καταθέτης, αφού όλοι τρέχουν να βγάλουν το χρήμα έξω, εγώ θα το φέρω μέσα ή θα κρατήσω τα δικά μου σε ελληνικές τράπεζες; Καλά, για μαλάκες ψάχνουν; Υπόψιν, δεν υπάρχει τίποτα παράνομο εν προκειμένω, ο καθένας έχει δικαίωμα να κάνη ό,τι θέλει με τα λεφτά του και θα ήταν ηλίθιος εάν δεν προσπαθούσε να τα προστατέψη. Ωστόσο, δεν έχει ξεκαθαριστεί εάν έχουν πληρωθεί όλοι οι φόροι για τα κεφάλαια των 57.000 καταθετών που διέφυγαν σε ασφαλέστερα «λιμάνια» του εξωτερικού. Δηλαδή, χάλευε γύρευε πόσο χρήμα ενδέχεται να έχη χάσει η χώρα τη στιγμή που οι αρχές της έχουν κολλήσει με τέτοια ανακούφιση στα «πίνατς» (1,5 δισεκατομμύριο συνολικά) της Λίστας Λαγκάρντ! Αφήνουνε δηλαδή το δάσος για το δέντρο ή το αντίστροφο, δεν είμαι σίγουρος τί ακριβώς λέει η εν λόγω παροιμία και δεν έχω καμμία όρεξη να ασχοληθώ μ’αυτό το θέμα! Και λέω ανακούφιση, γιατί η ενασχόλησή τους με τις παπαριές που ακούμε τις τελευταίες εβδομάδες, απομακρύνει το ενδεχόμενο να καταπιαστούν με το κατά πολύ δυσκολότερο έργο διακρίβωσης του αν είχαν πληρωθεί οι φόροι των 57.000 καταθετών κι’όχι μόνο των 2.062, ανάμεσά τους και το συγγενολόι του Παπακωνσταντίνου, που εμπεριέχονται στη Λίστα Λαγκάρντ.
Είναι απλό, φίλοι μου: όταν ένα «κράτος» αποδεικνύεται τόσο κωλοχανείο που δεν μπορεί να προχωρήση σε φορολογικό έλεγχο μιας σχετικά μικρής λίστας, προκαθαρισμένης κιόλας για να μην υπάρξουν «ατυχήματα», πώς να τα βάλη με τη λίστα-μαμούθ των 57.000; Εκεί να δήτε τί θα γίνη!

Για του λόγου το αληθές, δήτε πώς το ελλαδικό «κράτος», μέλος της Ευρωπαϊκής Ενώσεως για δεκαετίες, χειρίστηκε το θέμα της σπιθαμιαίας Λίστας Λαγκάρντ. Αφήστε τις ποινικές ευθύνες που προκύπτουν και οι οποίες δεν είναι ευκαταφρόνητες, προσέξετε απλά το μέγεθος της «εκσυγχρονιστικής» μάλιστα, ανικανότητας ή ερασιτεχνικής (στην καλυτέρα των περιπτώσεων) αμηχανίας: Η τότε Γαλλίς Υπουργός Οικονομίας, Μαντάμ (που λέει κι’ο Τσίπρας) Κριστίν Λαγκάρντ, έστειλε στον τότε «εκσυγχρονιστή» Υπουργό Οικονομίας «της χώρας απατεώνων» (κατά Γιώργο Παπανδρέου), κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου, ένα κομμάτι μιας μεγάλης λίστας με ονόματα από καταθέτες στην τράπεζα HSBC που αφορούσε εις Ελληνας. Το ίδιο έκανε η Λαγκάρντ με τους …ωμολόγους της Ισπανίας, Γερμανίας, Ολλανδίας, Ιταλίας και βέβαια Γαλλίας. Αν και η λίστα ήταν προϊόν υποκλοπής, άρα σχετικώς παράνομη, τα τσακάλια των φορολογικών υπηρεσιών σε όλες τις υπόλοιπες χώρες είδαν ποιοί δεν είχαν πληρώσει και μέσω ενός εκβιασμού με το γάντι τους έδωσαν το «όπσιον» να τα σκάσουν και να κλείση το θέμα ή να τους ξετινάξουν στους φορολογικούς ελέγχους. Οι φοροφυγάδες, ορθώς, δέχτηκαν το πρώτο και έτσι οι χώρες αυτές εισπέπραξαν χρήμα που μέχρι τότε αγνοούσαν ότι υπήρχε.

Η Ελλάς, όμως, έχει πάντα την ιδιότυπη ιδιοπροσωπεία της που δεν επιτρέπει στο απλό και το αυτονόητο να προκύψουν! Ο κ. Παπακωνσταντίνου, νέος, ωραίος, άφθαρτος και …άσφαλτος, συμπεριφέρθηκε συμφώνως προς τας ελληνικάς παραδόσεις, άτινας υποτίθεται ότι εσιχαίνετο ως «εκσυγχρονιστής»! Οχι μόνο δεν έδωσε τη λίστα, αλλά άφησε να διαρρεύση ότι δεν εμπιστευόταν τον επικεφαλής της αρμοδίου υπηρεσίας, του ΣΔΟΕ δηλαδή, που είχε την ευθύνη της σχετικής έρευνας. Τελικά του έδωσε μια …γρανίτα, ένα «εξτράκτ» από τη λίστα με μόνο …10 ονόματα! Εν συνεχεία τη λίστα την έφαγε η μαρμάγκα, επί διετία περίπου, μέχρι που ήρθε ο Διώτης στο ΣΔΟΕ, ο οποίος ως …Αρσακειάδα απεφάνθη ότι δεν μπορεί να κάνη χρήση της λίστας εφόσον ήτο προϊόν υποκλοπής! Το ωραίον είναι ότι μαζί του συμφώνησε και ο γίγας της δικανικής επιστήμης, Ευάγγελος Βενιζέλος, ο οποίος κράτησε τη λίστα στα αζήτητα μέχρι που ξέσπασε το σχετικό «σκάνδαλο».

Στο σημείο αυτό, επιτρέψτε μου και εγώ να πω «τα συμπεράσματα δικά σας» και να την κάνω τεχνηέντως. Οταν μιλούν τα έργα, τί χρειάζονται τα λόγια; Καλημέρα σας!

Δημήτρης Ρομποτής D.R.