Εκεί που καταντήσαμε

Γράφει η Ρούλα Τάκη

Με αφορμή το δημοσίευμα της καθηγήτριας για την Υπουργό Παιδείας θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας την ιστορία μιας φίλης. Το παιδί της τελείωσε στην Αθήνα το Πανεπιστήμιο σε δύσκολη σχολή και θέλησε να κάνει ένα μεταπτυχιακό. Δεν είχε μέσον και δεν έγλυφε καθηγητές, και παρότι ήταν καλός φοιτητής οι πόρτες ήταν κλειστές. ΄Εκανε λοιπόν αιτήσεις σε διάφορα πανεπιστήμια του εξωτερικού, σε 8 για την ακρίβεια, Αμερικής Καναδά και Ευρώπης. Τον δέχτηκαν σε όλα. Επέλεξε να φύγει για την Αμερική όπου με το που ξεκίνησε το μεταπτυχιακό του, και βλέποντας ότι ήταν καλός φοιτητής, του έδωσαν υποτροφία. Πριν τελειώσει το μεταπτυχιακό μόνοι τους του πρότειναν να….
.

κάνει διδακτορικό με υποτροφία πάλι. Σε λίγους μήνες τελειώνει και το διδακτορικό και ήδη έχει προτάσεις για να δουλέψει σαν ερευνητής σε ινστιτούτα καθώς και σε πανεπιστήμια σαν βοηθός καθηγητή. Προφανώς το παλικάρι είναι εργατικό, προφανώς όμως δεν υπάρχει μέσον , γλύψιμο και όλα αυτά που ζούμε στην Ελλάδα για να βρούμε δουλειά. Υπάρχει αξιοκρατία και το μονάκριβο παιδί της φίλης μου αποφάσισε να μείνει στην Αμερική γιατί δεν είναι και χαζός να γυρίσει στο Ελλαδιστάν. Τέτοιες περιπτώσεις υπάρχουν ήδη πολλές και θα υπάρξουν και περισσότερες. Εκεί που καταντήσαμε θα φύγουν όλα τα μυαλά στο εξωτερικό . Εμείς εδώ θα μείνουμε με τον Γιωργάκη, την Αννούλα, τον Ρουσόπουλο και όλο το γνωστό συνάφι ………………..