Το μεταμεσονύκτιο ψυχεδελικό γέλιο του υπουργού υγείας

Χθες το βράδυ παρακολούθησα το μεγαλύτερο μέρος της συνέντευξης του Υπουργού Υγείας, Άδωνη Γεωργιάδη στον Ενικό του Νίκου Χατζηνικολάου.

Δε με ενόχλησε η ….
γνωστή εμμονή του κ. Γεωργιάδη, να “εξηγήσει” στον κόσμο πως η μόνη λογική που οφείλουμε να δεχόμαστε ως αλήθεια είναι η λογική που μας επιβάλλει το μνημόνιο. Για αυτήν τη δουλειά πληρώνεται, αυτή τη δουλειά κάνει.

Δε με ενόχλησε η ευκολία με την οποία ο κ. Γεωργιάδης απαντούσε με αριθμούς, σε ερωτήσεις που αφορούσαν καρκινοπαθείς και πάσχοντες από χρόνιες ασθένειες. Ποτέ του δε μου έδειξε πως βλέπει τον κόσμο με διαφορετικό τρόπο.

Δε με ενόχλησε το παρατεταμένο μάθημα νέων ελληνικών του κ. Γεωργιάδη σε αγανακτισμένο πολίτη, για το σωστό τονισμό της λέξης χειρουργός.

Δε με ενόχλησαν καν, οι απειλές που εξαπέλυσε ο κ. Γεωργιάδης, περί απόλυσης όσων τον εμποδίσουν να εκτελέσει τις εντολές των δανειστών μας. Πάντα φασίστας ήταν.

Αυτό που βρήκα ανατριχιαστικό, ήταν το ψυχεδελικό γέλιο του Άδωνη, κάθε φορά που θεωρούσε πως με την απάντηση του, έχει δώσει ένα καλό μάθημα στον ερωτώντα.

Ήταν ένα γέλιο που πήγαζε από τα βάθη της ψυχής του. Ίσως αυτός είναι και ο λόγος που ήταν ανατριχιαστικό.

Το μεταμεσονύκτιο ψυχεδελικό γέλιο του υπουργού υγείας