ΤΗΛΕΣΚΟΥΠΙΔΙ

Αν και σαν θέμα δεν ενδείκνυται για επιστημονικές μελέτες, εν τούτοις πολλοί είναι οι σοβαροί ακαδημαϊκοί και λόγιοι, που έχουν ασχοληθεί με τον Eurovision. Η παράμετρος που έχει τραβήξει το ενδιαφέρον των επιστημόνων, έχει να κάνει κυρίως με το σύστημα βαθμολόγησης και ψηφοφορίας. Όπως φαίνεται, το σύστημα αυτό ενθαρρύνει τις ομαδικές υπερψηφίσεις τραγουδιών, που από τότε που διαλύθηκε το ανατολικό μπλοκ, τείνει να ωφελεί τις χώρες που κάποτε το αποτελούσαν.

Ο Derek Gatherer της βρετανικής Βασιλικής Εταιρίας Χημείας, δημοσίευσε το 2006 μια εργασία στο Journal of Artificial Societies and Social Simulation, όπου παρουσίασε μαθηματικές αποδείξεις του πως ορισμένα κράτη ψηφίζουν συνδυαστικά και εν χορώ. Μεταξύ άλλων, η εργασία του …

… υπερασπίζεται τον διαγωνισμό, λέγοντας πως η άποψη των «σοβαρών» ανθρώπων ότι πρόκειται απλά για «καλλιτεχνικά σκουπίδια» αποτελεί αναχρονισμό, καθώς η τρέχουσα δυναμική του διαγωνισμού και η έλξη που ασκεί σε ομοφυλόφιλους και άλλους μεταμοντέρνους εναλλακτικούς, του προσδίδει μια αίγλη που παλαιότερα απουσίαζε. Είναι επίσης φανερό λέει, πως τα κράτη της λεγόμενης «Νέας Ευρώπης» βλέπουν τον διαγωνισμό της Eurovision ως ένα τρόπο διαφήμισης της νέας τους ανεξαρτησίας και οντότητας προς τον υπόλοιπο κόσμο. Ο διαγωνισμός δηλαδή, λειτουργεί σήμερα σε δυο επίπεδα: Πρώτον, ελκύει τους δυτικούς μεταμοντέρνους που τρελαίνονται με τη κακογουστιά και παράλληλα καταδικάζουν τη σοβαρή ποπ μουσική που ασκούσε έλξη στις προηγούμενες διανοούμενες γενιές. Και δεύτερον, ελκύει τις νέες χώρες που ανακαλύπτουν εκ νέου το πανευρωπαϊκό πνεύμα των ιδρυτών του διαγωνισμού. Συνεπώς, ο συγκεκριμένος διαγωνισμός είναι πλέον ένα σημαντικό πολιτιστικό γεγονός, και σαν τέτοιο αξίζει σοβαρής μελέτης.

Ο κοινωνιολόγος του Hebrew University Gad Yair, μελέτησε το σύστημα ψηφοφορίας, δημοσιεύοντας το 1995 μια επιστημονική εργασία με τίτλο «Οι πολιτικές και πολιτισμικές δομές της Ευρώπης όπως αντανακλώνται στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision». Ένα χρόνο αργότερα, δημοσίευσε μια δεύτερη εργασία επί του θέματος με τίτλο «Η Επίμονη Δομή της Ηγεμονίας». Στις εργασίες του αυτές διαχώρισε την ήπειρο σε τέσσερα μπλοκ και εξέτασε τους λόγους για τους οποίους συνήθως ευνοείται το δυτικό μπλοκ κρατών. Ένας από τους λόγους είναι πως το βόρειο και το μεσογειακό μπλοκ αποφεύγουν να ψηφίσουν το ένα το άλλο, οπότε οι περίσσιες ψήφοι τους πάνε στο δυτικό.

Μια ομάδα φυσικών της Οξφόρδης δημοσίευσε εργασία το 2008 με τίτλο: «Πως αποφασίζει η Ευρώπη; Κλίκες και συμβατότητα μεταξύ κρατών στο διαγωνισμό τραγουδιού της Eurovision». Το 2003, οι οικονομολόγοι Marco Haan, Gerhard, Dijkstra, και Peter Dijkstra συνέγραψαν εργασία με τίτλο «Η κρίση των ειδικών εναντίον της κρίσης του κοινού. Στοιχεία από το διαγωνισμό της Eurovision», στην οποία προσπάθησαν να ανακαλύψουν ποιος μπορεί και κρίνει καλύτερα. Οι ειδικοί ή το κοινό;

Τέλος, η Βόσνια ιστορικός της αρχιτεκτονικής στο ΜΙΤ Azra Aksamija έγραψε την, μάλλον πιο φιλόδοξη από όλες, εργασία επί του ζητήματος της Eurovision, με τίτλο «Ο διαγωνισμός τραγουδιού της Eurovision: Μεταξύ των συμβολισμών για μια ευρωπαϊκή ενότητα, και ενός οράματος της άγριας, άγριας ανατολής». Στην εργασία της αυτή, η επιστήμων ρωτά αν ο διαγωνισμός είναι απλά μια τηλεοπτική εκπομπή για να ηρεμεί τις μάζες, ένας τρόπος για μάρκετινγκ και πλασάρισμα πολιτικών ιδεών, ή αποτελεί το όχημα για μια νέα Ευρώπη που σχηματίζεται αυτό το καιρό;
.antinews.