ΟΜΟΦΥΛΟΦΥΛΙΑ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΣΙΑ ΔΙΟΙΚΗΣΗ

Η δημόσια διοίκηση σε όλα τα επίπεδά της οφείλει να υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον. Τις αξίες της κοινωνίας. Το εθνικό συμφέρον. Το Σύνταγμα της Ελλάδας. Η πάλη σε κάθε άνθρωπο μεταξύ της ιδιοτέλειας και της θυσίας για τους άλλους είναι αναπόφευκτη. Η ιδιοτέλεια μπορεί να
έχει διάφορες μορφές ενώ η θυσία είναι πάντα μονοσήμαντη με αποκορύφωμα την απώλεια της ζωής στο πεδίο των ασκήσεων ή της μάχης.

Η ομοφυλοφιλία υπάρχει στην ελληνική κοινωνία όπως υπάρχει και υπήρχε πάντα σε όλες τις κοινωνίες ανθρώπων. Για τον σεβάσμιο Μητροπολίτη Πειραιώς κ.Σεραφείμ μπορεί να είναι μία κατάρα, για τον Στρατό και τη δημόσια διοίκηση μία πάθηση, για τους ίδιους τους ομοφυλόφιλους είναι μία επιλογή. Σε κοινωνίες “βαρβάρων” όπως των ΗΠΑ είναι αδιάφορο ως προς την ενάσκηση της δημόσιας διοίκησης. Πάνω από όλα το Σύνταγμα. Πάνω από όλα η ελευθερία της επιλογής, εφόσον βέβαια δεν καταστρέφει την ελευθερία των επιλογών των άλλων.

Ιστορικά και κοινωνικά ό,τι απαγορεύεται και διώκεται συσπειρώνει τους διωκόμενους. Είναι αναπόφευκτο. Η ποτοαπαγόρευση έφερε τη Μαφία. Ο συνασπισμός των διωκομένων φέρνει το στίγμα της ενοχής και την αλληλοβοήθεια της επιβίωσης και ενίοτε της κυριαρχίας. Η ελληνική κοινωνία μέχρι πρόσφατα και η δημόσια διοίκηση ακόμα δυστυχώς δεν αποδέχεται επίσημα τις διαφορετικές σεξουαλικές επιλογές.

Οι κατέχοντες Έλληνες ομοφυλόφιλοι τη δημόσια εξουσία όσο συσπειρωμένοι είναι άλλο τόσο ευάλωτοι είναι. Ο εκβιασμός της ατομικής τους επιλογής από τους κατέχοντες την γνώση αυτής, τους καταστεί έρμαια των αποφάσεων του σκοτεινού παράκεντρου εξουσίας εις βάρος του εθνικού συμφέροντος. Το ίδιο αυτό κέντρο δε τους επιλέγει νωρίς ως ευάλωτους για δημόσιους λειτουργούς και τους προβάλλει ανάλογα ώστε όταν θα ανέλθουν στα ανώτατα αξιώματα να υποκύπτουν στους εκβιασμούς τους, στις κρίσιμες αποφάσεις για το συμφέρον της χώρας.

Βεβαίως και ο συνδυασμός εξουσίας, πάθους και καταδίωξης προσφέρεται για τη λειτουργία ενός γκέτο ανθρώπων που επιδιώκουν την εξουσία για την προστασία τους και την επιλογή των επιλογών τους. Το γκέτο αυτό μπορεί να επεκτείνεται και σε μη δημόσιες θέσεις με αναγνωρισιμότητα ώστε να συνυφαίνει έναν ιστό προστασίας, ελέγχου και εξόντωσης των κατηγόρων τους.

Στις περιπτώσεις που η ηγεσία ενός οργανισμού ή ενός Κράτους δεν ανήκει σε αυτή την κλειστή και διωκόμενη ομάδα ο συνταγματικός έλεγχος της εξουσίας μπορεί να εξασφαλίσει τη λειτουργία των θεσμών κατά προτεραιότητα φυσικά το εθνικό συμφέρον. Τι γίνεται όμως στις περιπτώσεις που η σεξουαλική προτίμηση των κατεχόντων την εξουσία είναι ολοκληρωτική ως προς τη μορφή της. Μπορεί η σάρκα εκβιαζόμενη να καθορίσει το μέλλον ενός οργανισμού, μίας χώρας.

Η Ελλάδα οφείλει να εντάξει τους ομοφυλόφιλους στα θεσμικά κείμενά της και να προστατεύσει τις δοσοληψίες εξουσίας και υποταγής άμεσα ώστε να ορθοποδήσει η χώρα, οι θεσμοί και οι οργανισμοί της. Η Ελλάδα δεν θα μπορέσει ποτέ να σηκωθεί αν δεν σταματήσει να ανταλλάσσει τις σάρκες της με τις δημόσιες θέσεις εξουσίας συνομωτικά. Όσο δεν γίνεται αυτό ομοφυλόφυλοι και Κράτος μετατρέπονται σε θύματα, με ή χωρίς τη θέλησή τους, ενός παρακρατικού μηχανισμού.

Η ομοφυλοφιλία στην εκκλησία, το Στρατό, την πολιτική και παντού είναι μία πραγματικότητα και οι αφορισμοί δεν εξυπηρετούν παρά μόνο σε ένα άλλο διχασμό βολικό για εκβιασμούς. Ενίοτε και σε “δικτατορίες” έναντι αυτών που αφελώς επιλέγουν το δρόμο του Μητροπολίτη Πειραιώς κ.Σεραφείμ.

Δεν μπορεί κάποιοι να πεθαίνουν για αυτή την Ελλάδα…

http://thedayaftergr.blogspot.gr/