Το Σύνταγμα που θα αλλάξει την Ελλάδα

Η χθεσινή ειδική συνεδρίαση της Επιτροπής της Νέας Δημοκρατίας για την Αναθεώρηση του Συντάγματος πέρασε, σχεδόν, στα ψιλά από τον ημερήσιο Τύπο. Ωστόσο, αν διαβάσουμε με προσοχή τις δηλώσεις του Προέδρου της Νέας Δημοκρατίας, Αντώνη Σαμαρά, θα διαπιστώσουμε ότι η Αξιωματική Αντιπολίτευση έχει αποφασίσει να κοιτάξει μπροστά και να αλλάξει τη λειτουργία του κράτους. Κάτι, που αφορά σε μεγάλο βαθμό τη νοοτροπία κυβερνώντων και κυβερνωμένων, αλλά που προϋποθέτει την αλλαγή του πολιτειακού χάρτη, τις εξουσίες του κράτους, τους πολιτειακούς και…..
πολιτικούς θεσμούς (βλ. ανάρτηση Statesmen: “Ο Σαμαράς προτείνει διαχωρισμό υπουργού-βουλευτή”).

Από την πλευρά του, ο Αντιπρόεδρος, Δημήτρης Αβραμόπουλος, που προεδρεύει της Επιτροπής Συντάγματος, υπογράμμισε ότι η Επιτροπή κεφαλαιοποιεί όλη την προεργασία και τις προτάσεις μελών, στελεχών και πολιτών, επισημαίνοντας, ότι το πρώτο μεταπολιτευτικό Σύνταγμα, όραμα και έμπνευση του Κωνσταντίνου Καραμανλή και του Κωνσταντίνου Τσάτσου, καθιέρωσε ένα πολίτευμα, με κυρίαρχο το λαό και με αναγκαία την ισορροπία των εξουσιών και τα όρια μεταξύ τους. Υπογράμμισε, ότι πολλά έχουν αλλάξει όλα αυτά τα χρόνια που χρειάζονται βελτίωση, λέγοντας ότι η Επιτροπή, με ετοιμότητα αντιμετωπίζει κάθε απόπειρα αιφνιδιασμού της κυβέρνησης, που επιχειρεί να χρησιμοποιήσει το Σύνταγμα, ως μέσο προώθησης και νομιμοποίησης πολιτικών της. Στο σημείο αυτό, ο Αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας αναφέρθηκε στις κυβερνητικές διακηρύξεις περί δήθεν συνταγματικής πρόβλεψης για την απαγόρευση πώλησης δημόσιας γης, καθώς επίσης και στις εξαγγελίες της για εφαρμογή κανόνων δημοσιονομικής πειθαρχίας, μέσα από συνταγματική διάταξη. Προειδοποίησε δε, ότι κάθε απόπειρα να μετατραπεί το Σύνταγμα, από καύχημα και κατάκτηση εθνικής επιβεβαίωσης σε μέσο επιβολής διαρκούς ύφεσης και φτώχειας, είναι ηθικά απαράδεκτο και κλονίζει την εμπιστοσύνη και την αφοσίωση των πολιτών σε αυτό.

Το Σύνταγμα του 1974 ήταν το καλύτερο και το πιο αποτελεσματικό κείμενο. Υπέστη όμως μεταρρυθμίσεις και αλλαγές, που το κατέστησαν πιο πρωθυπουργικοκεντρικό, χωρίς να εξασφαλίζει την ανεξαρτησία του Βουλευτή, απέναντι στην εκτελεστική εξουσία, ούτε βέβαια και αυτή του δικαστή.

Από την άλλη πλευρά, ο νόμος περί ευθύνης υπουργών και η ασυλία των βουλευτών, εκτός του ότι στη σημερινή κοινωνία παραβιάζουν τη θεμελιακή συνταγματική αρχή, περί ισότητας των πολιτών απέναντι στο νόμο, παράλληλα, επιβαρύνουν το Κοινοβούλιο με χρονοβόρες διαδικασίες, που ουσιαστικά δεν το αφορούν. Αφορούν τη δικαιοσύνη και το φυσικό δικαστή. Μόνο τα αδικήματα, που στρέφονται κατά του έθνους και που εμπεριέχουν το στοιχείο της εθνικής προδοσίας, πρέπει να ερευνώνται και να δικάζονται από εξαιρετικές διαδικασίες, όπως π.χ. συμβαίνει σε περίοδο πολέμου.

Αυτά τα ζητήματα, όπως και θέματα που αφορούν την παιδεία, την υγεία, το περιβάλλον, είναι αναγκαίο να επαναπροσδιοριστούν.

Συνοπτικά, μια ουσιαστική αναθεώρηση πρέπει να διαφυλάσσει το θεμελιώδη και ουσιώδη χαρακτήρα του πολιτικού και κοινωνικού βίου, να κατευθύνει τις πράξεις εκείνων που κυβερνούν, εκείνων που νομοθετούν, εκείνων που εφαρμόζουν τους νόμους και εκείνων που τους ελέγχουν, ώστε να βρίσκονται μέσα στα όρια που καθορίζει το Σύνταγμα, όπως:

ΑΙΣΘΗΜΑ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ ΔΙΚΑΙΟΥ
Η εμπέδωση αισθήματος ασφάλειας δικαίου στους πολίτες, είναι προτεραιότητα και συνδέεται άμεσα, με τον αποτελεσματικό έλεγχο της νομιμότητας της Διοίκησης και της συνταγματικότητας των κυβερνητικών επιλογών.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ
Ήρθε η ώρα να κατοχυρωθεί συνταγματικά η απαγόρευση της φαλκίδευσης της ψήφου και της επιλογής των πολιτών, ώστε τα κόμματα εξουσίας να μην υπαναχωρούν απέναντι στις αρχικές τους δεσμεύσεις απέναντι στο λαό. Κάτι που έχει οδηγήσει σε γενικευμένη αμφισβήτηση το πολιτικό μας σύστημα.

Με συνταγματική ρύθμιση, να κατοχυρώνεται η υποχρέωση της εκτελεστικής εξουσίας να τηρεί τις προγραμματικές δηλώσεις και δεσμεύσεις του κόμματός της, με την υποχρέωση να δημοσιεύουν «πρόγραμμα διακυβέρνησης», το οποίο θα κατατίθεται, πριν από τις εκλογές, στα αρμόδια θεσμικά όργανα του κράτους.

ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΚΑΙ ΣΥΝΟΧΗ
Πρέπει να διευρυνθεί και προσαρμοσθεί στη νέα πραγματικότητα η συνταγματική επιταγή της κοινωνικής αλληλεγγύης του άρθρου 25 του Συντάγματος. Πρέπει επίσης να προσαρμοσθεί η αντίστοιχη υποχρέωση συμμόρφωσης των πολιτών σ΄ αυτό (άρθρο 103 του Συντάγματος).

ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ
Η οικονομική ανάπτυξη συνδέεται με την αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας. Η εξασφάλιση αναλογικής ωφέλειας της κοινωνίας από τις κρατικές αναπτυξιακές δραστηριότητες, πρέπει να συγκεκριμενοποιηθεί (άρθρο 6 & άρθρο 82 του Συντάγματος)

Η σχετική νομοθεσία έχει διαστρεβλώσει την πολιτική αντίληψη της δημόσιας περιουσίας, εξαιρώντας ουσιαστικά τις διαδικασίες αυτές από τον έλεγχο νομιμότητας του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Πρέπει, κατά συνέπεια, να υπάρξει συνταγματική επιταγή για την οικονομική πολιτική, με την αυστηρή υποχρέωση να παράγει κοινωνική ωφέλεια, σε σχέση με τη δημιουργία θέσεων εργασίας, με τη μείωση του κόστους υπηρεσιών κοινωνικής ωφέλειας, με την προστασία του περιβάλλοντος και με τη γενικότερη ωφελιμότητα του ελληνικού δημοσίου.

ΕΘΝΙΚΗ ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ
Η μεταβαλλόμενη παγκόσμια πραγματικότητα, απαιτεί συνεχή προσαρμογή. Συγχρόνως όμως, πρέπει να διατηρηθεί και να ενισχυθεί η εθνική ταυτότητα, προκειμένου να κατοχυρώσουμε την ανταγωνιστικότητα και την επιβίωση του έθνους.

Μέσα στο πλαίσιο αυτό, η συμμετοχή της Ελλάδος στη Διεθνή Κοινότητα και στα διεθνή, ευρωατλαντικά, ευρωπαϊκά και κοινοτικά κέντρα αποφάσεων, οφείλει να προφυλάσσει το εθνικό αίσθημα και να προστατεύει τα εθνικά δίκαια.

ΕΜΦΑΣΗ ΣΤΙΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΩΦΕΛΕΙΑΣ ΤΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΥ ΣΥΝΟΛΟΥ
Να επανεξετασθούν τα θέματα προστασίας του περιβάλλοντος, της παιδείας, της υγείας, της μετανάστευσης, των μέσων και των διαδικασιών για την άσκηση οικονομικής πολιτικής.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα, είναι οι ιδιωτικοποιήσεις, ο ανταγωνισμός, και η προστασία του Πρωτογενούς (Γεωργία), του Δευτερογενούς (Μεταποίηση) και του Τριτογενούς τομέα (Τουρισμός, Διαδίκτυο, κ.λπ.).

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ
Εκλογή και ρυθμιστικός ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Εκλογικός νόμος.
Το παιχνίδι των κομμάτων με τον εκλογικό νόμο πρέπει να τελειώσει. Πρέπει να οδηγηθούμε σε μονιμότερα συστήματα, που θα εξασφαλίζουν τον πλουραλισμό και την πολιτική έκφραση του συνόλου της πολιτικής. Στο σημείο αυτό, πρέπει να είναι καθοριστικός ο παρεμβατικός ρόλος του Προέδρου της Δημοκρατίας.

Οικονομικά των κομμάτων.

Οικονομική κατάσταση του πολιτικού Προσωπικού («Πόθεν Έσχες») .

Ποινική ευθύνη Υπουργών.
Χωρίς παραγραφές, οι Υπουργοί είναι υπόλογοι εφ΄ όρου ζωής, χωρίς χρονικά όρια, απέναντι στην τακτική δικαιοσύνη, ανεξαρτήτως χρόνου τέλεσης των αξιόποινων πράξεων.

Ποινική ευθύνη των Βουλευτών (Βουλευτική Ασυλία).
Το θέμα συνδέεται άμεσα με τη λειτουργία της δικαιοσύνης, την απονομή και την ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, την πολιτική διάσταση των πράξεων των Υπουργών και Βουλευτών, για τους οποίους πρέπει να επαναπροσδιορισθεί η «βουλευτική ασυλία».

Ουσιαστικός διαχωρισμός εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας.
Το ζήτημα αυτό, συνδέεται και με τον αριθμό των Βουλευτών και με την κοινοβουλευτική διαδικασία, στο πλαίσιο του Κανονισμού της Βουλής, καθώς επίσης και με το ασυμβίβαστο βουλευτή-υπουργού. Το ισχύον σύστημα δεν πέτυχε και αποδυνάμωσε την αρχή της διάκρισης των εξουσιών. Και ως προς το σημείο αυτό, πρέπει να αναθεωρηθεί ριζικά.

Σε ό, τι αφορά τέλος τη διαφαινόμενη πρόθεση της κυβέρνησης, να δεσμευθεί συμβατικά απέναντι στην Ευρώπη για Συνταγματική Αναθεώρηση, στο πλαίσιο του «Συμφώνου Ανταγωνιστικότητας», σε σχέση με τον πρόσθετο δανεισμό της χώρας, πρέπει να τονισθεί το εξής:

Η διαδικασία Αναθεώρησης, προβλέπεται στο άρθρο 110 του Συντάγματος, αν και δεν αποτελεί από μόνη της αναθεωρητική διάταξη του Συντάγματος. Θεωρείται θεμελιώδης διάταξη του πολιτεύματος, από το γεγονός και μόνο, ότι οριοθετεί με σαφή τρόπο τη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος, καθώς και τα όργανα, που έχουν δικαίωμα να αποφασίζουν για το ζήτημα αυτό.

Κατά συνέπεια, η τυχόν προσχώρηση της κυβέρνησης και η υπογραφή οποιασδήποτε σύμβασης με την Ευρωπαϊκή Ένωση, που δεσμεύει εκ των προτέρων την Ελλάδα, για μελλοντική συγκεκριμένη αναθεωρητική διάταξη, ακόμη και εάν αυτή εγκριθεί από τη Βουλή, είναι αντισυνταγματική, διότι παραβιάζει την αποκλειστική αρμοδιότητα της Βουλής για την Αναθεώρηση, η οποία είναι υπεράνω της συνήθους νομοθετικής αρμοδιότητάς της.

Home

Use Facebook to Comment on this Post