Ορθογραφία φωνητική,με λίγες εξαιρέσεις

Νομήζω ότι βρήκα μια ορθογραφηκή απλοπήηση πυ…
λητυργεί,χορής πρόβλημα,ήνε έφκολη,κε μπορεί να
γήνει δημοφηλής κε επησήμως παράλληλα δεκτή με
την ησχήυσα ορθογραφήα.Πρόκηται για φονητηκή
ορθογραφήα με λήγες εξερέσεις.Έχει ος εξής :

Οι φθόγκοι «α,ε,η,ο,ου» γράφοντε πάντα με τα γράματα
«α,ε,η,ο,υ»,αλά οι καταχρηστηκές δήφθογκοι πάντα με «ι»
(«ια,ιε,ιη,ιο,ιυ»,πυ μπορεί ν’ ανήκυν κε σε διαφορετηκές
λέξεις,π.χ. «γι’ αφτό»,«κι άλλο»).Το «υ» πυ προφέρεται «β»
ή «φ» γράφεται με αφτά τα γράματα.Δεν ηπάρχυν δήψηφα
φονήεντα,παρά μόνο στη λήγυσα,στις εξερέσεις (Π.χ.το «αι»
στη λέξη «Μαιύ» δεν ήνε δήψηφο φονήεν,κε η λέξη αφτή ήνε
δησήλαβη,«Μα-ιύ»,η δέφτερη σηλαβή της ήνε καταχρηστηκή
δήφθογκος.Η δε λέξη «Μάηος» έχει 3 σηλαβές,δεν έχει
καταχρηστηκή δήφθογκο,γι’ αφτό με «η»).
Τα διαλητηκά καταργύντε,και το «ϊ»,πυ θα υπήρχε μόνο στη λήγυσα,
γράφεται με «η».Τα δηπλά σήμφονα γράφοντε πάντα μονά,αλά τα «γγ»
γράφεται «γκ».Το «γχ» γράφεται «νχ».
Χρησημοπηήται το ησχήον μονοτονηκό.
Εξερέσεις :
Διατηρύντε τα εξής :
1) Η γραφή των λέξεων «τι,τις,στις».
2) Οι καταλήξεις πληθηντηκύ «-οι,-εις,-ων».
3) Οι ρηματικές καταλήξεις «-ω,-μαι,-εις,-ει,-ται (αλά «-ντε»)».
4) Η επηρηματηκή κατάληξη «-ως».
Σε σπανηότατη περήπτοση σήνχησης,σε παρένθεση βάζυμε δηεφκρήνηση.
Όταν έχυμε μόνο λατηνηκύς χαρακτήρες,η αντηστηχήα με τυς εληνηκύς ήνε :
a-v-g-d-e-z-i-q-j-k-l-m-n-c-o-p-r-s-t-u-f-x-y-w, κε σημηόνομε τυς τόνυς.
Δεν χρησημοπηύμε ποτέ λατηνηκύς χαρακτήρες,για τα εληνηκά,όταν έχυμε
κε εληνηκύς.