Το δίλλημα ευρώ ή δραχμή ουσιαστικά δεν υφίσταται

Πες ότι δηλώνουμε στους δυνάστες φίλους μας ότι δεν αναγνωρίζουμε το χρέος μας διότι είναι παράνομο…
και είναι παράνομο γιατί 1. έπαιξαν τζόγο με τα ομόλογά μας (συνημμένο 1 προβόπουλος Τ+10) 2. μας δάνεισαν με τοκογλυφικά επιτόκια (και 3) από τα οποία έβγαλαν πολλαπλάσια απ’ όσα πήραμε εμείς από αυτούς (συνημμένο 2).

Και πες ότι αναγνωρίζεται διεθνώς η απάτη και δεν μας ζητούν τα «χρωστούμενα», πιστεύεις ότι θα συνεχίσουν να μας πριμοδοτούν;

Είναι σαν να έχω δηλώσει στην κυβέρνηση ότι δεν την αναγνωρίζω γιατί είναι παράνομη, και γι’ αυτό δεν πληρώνω τίποτα, κι από την άλλη να τους ζητώ επίδομα!

Άπαξ και κόβεται ένα νταλαβέρι κόβεται αμφίδρομα. Τελεία.

Υπάρχει λόγος που η πλειοψηφία επιθυμεί να παραμείνει στο ευρώ, παρότι γνωρίζει ότι μένοντας θα συνεχίσουν την αφαίμαξή του -και μέχρι τελικού ψόφου. Είναι σαν σε έναν πολύ κακό γάμο, που κάνουν βασανιστήρια ο ένας στον άλλο, ενώ απόλυτα δυστυχούν, μπορεί να διακυβεύεται μέχρι και η υγεία τους, παρόλα αυτά να μην παίρνουν την απόφαση να χωρίσουν. Κι αναρωτιέται κανείς -και ο ίδιος που υπομένει την σύχρηστη αυτή κατάσταση- «μα γιατί μένει, πόσο χειρότερα μπορεί να είναι αν χωρίσει, μα δεν υπάρχει χειρότερα». Ο λόγος που μένει είναι γιατί ακόμα και το μεγαλύτερο βασανιστήριο ευκολότερα το αντέχει ο άνθρωπος από την… ΑΒΕΒΑΙΟΤΗΤΑ!!!!

Αν η ιστορία γραφόταν αποκλειστικά από τους ανθρώπους δεν θα υπήρχε σωτηρία. Η ιστορία όμως γράφεται ΜΕΣΩ των ανθρώπων, όχι ΑΠΟ αυτούς. Έχουμε λοιπόν την τύχη το σύμπαν να επεμβαίνει εκεί όπου αδυνατεί ο άνθρωπος. Έτσι, όταν πρέπει να χωρίσεις και δεν το κάνεις σε βοηθά στέλνοντάς σου -τι άλλο;- γαμήσια! Και όσο κρατάς αντίσταση τόσο περισσότερα σου στέλνει, και θα συνεχίσει μέχρι να ΑΝΑΓΚΑΣΤΕΙΣ να προτιμήσεις το αβέβαιο από τον βασανισμό.

Υ.Γ. Η χώρα δεν θα αναγνωρίσει το χρέος, θα αποκοπεί από την ευρώπη, θα έχει το δικό της νόμισμα, θα ανακάμψει σε χρόνο ντετέ, και θα είναι η πιο αυτάρκης χώρα. Φυσικά όλα αυτά δεν θα τα κάνει μια κυβέρνηση, ο λαός θα πάρει όλες τις αποφάσεις, αμεσοδημοκρατικά.

Στεφανια Λιγερου