ΕΜΕΙΣ ΟΙ «ΠΑΡΑΝΟΜΟΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΙ» BLOGGERS.

Της Χριστίνας Καπετάνη

Αφού άκουσα τις τοποθετήσεις των καταξιωμένων κύριων στο χώρο της δημοσιογραφίας στην συζήτηση με θέμα « Το τέλος των εφημερίδων;» που πραγματοποιήθηκε σήμερα στα γραφεία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στην Αθήνα, αποφάσισα να τους πω και εγώ δυο λόγια.

«… έχω σπουδάσει δημοσιογραφία στο ΙΕΚ ΑΚΜΗ. Όπως πολλά άλλα παιδιά όταν τέλειωσα την σχολή άρχισα να εργάζομαι χωρίς αμοιβή. Πρακτική το λέμε. Μετά απο δυο χρόνια εργασίας και κοροϊδίας του τύπου «θα σε πληρώσουμε αύριο, μεθαύριο και κάνε λίγη υπομονή και…..
.

είμαστε σε δύσκολη κατάσταση» αποφάσισα να σταματήσω. Έτσι άνοιξα ενα BLOG όπου δημοσιεύονται ειδήσεις που είτε άλλοι bloggers έχουν δημοσιεύσει στις σελίδες τους, είτε ειδήσεις απο το ιντερνέτ, απο ξένα ΜΜΕ, ή απο διαφόρους ανθρώπους που θέλουν να προωθήσουν και να μοιράζονται μια είδηση.

Άρα τι με έσπρωξε να ανοίξω ενα blog; Είναι η απάθεια των ΜΜΕ και των εκδοτών προς την νέα γένια δημοσιογράφων. Η εφημερίδες αργούν να δημοσιεύσουν μια είδηση ή απλά κάνουν αναπαράσταση των ειδήσεων που ακούμε στην τηλεόραση.

Όταν εμείς οι Bloggers ασχολούμασταν με την συμφωνία των Υδατίνων συνόρων μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας και ότι το θέμα είναι σοβαρό αφού η Αλβανία δεν αναγνώριζε την συμφωνία που υπάρχει μεταξύ των δυο χωρών, καμία εφημερίδα , κανένα κανάλι στην τηλεόραση δεν ασχολήθηκε με το θέμα.

Όταν εμείς στέλναμε τα άρθρα που είχαμε δημοσιεύσει σχετικά με το θέμα στην κυβέρνηση, κανείς δεν βγήκε να δηλώσει κάτι, αλλά και παλι καμία εφημερίδα δεν το δημοσίευσε όταν τους ενημερώσαμε.

Όταν εμείς οι Bloggers γράψαμε ότι το συνταγματικό δικαστήριο της Αλβανίας τελικά δεν αναγνωρίζει την συμφωνία για τα υδάτινα σύνορα και η Μπακογιάννη έκανε δηλώσεις επί του θέματος, τότε οι εφημερίδες ασχοληθήκαν.

Η είδηση για εμάς τους bloggers δεν ήταν καινούργια. Ούτε για τους αναγνώστες μας αφού οπως είπα και πριν η είδηση μεταξύ των bloggers κυκλοφορεί και αναδημοσιεύεται.

Άρα ποιοι ήταν οι χαμένοι σε αυτή την υπόθεση;.

Όταν εμείς στα Blog γράφαμε για τα νεκροταφεία στην Αλβανία για τους έλληνες πεσόντες του Β΄Π.Π οι εφημερίδες δεν είχαν πάρει χαμπάρι τίποτα και το δημοσίευσαν δυο μέρες αργότερα. Άρα ποιοι ήταν πάλι οι χαμένοι;

Οι εφημερίδες καθυστερούν για να δημοσιεύσουν την είδηση.

Ασχολούνται με κάτι μακροσκελές κείμενα που αφορούν την οικονομία και τα μέτρα και αν κάποιος το προσέξει επαναλαμβάνονται τα ιδια πράγματα ανά τέσσερεις – πέντε παραγράφους.

Εφόσον οι εκδότες ζητούν δημοσιογράφους αλλά δεν θέλουν να τους πληρώσουν και τους κρατάνε έτσι για δυο, τρία χρόνια τότε ποιος ο λόγος ο καθένας να μην ανοίξει ενα blog και να το εμπλουτίσει με τις ειδήσεις που εκείνος μπορεί και καταφέρνει να βρίσκει;

Πως να μην βλέπει μια εφημερίδα τις πωλήσεις της να πέφτουν όταν την ημέρα και την ώρα που βγαίνει ότι είναι να γράφει ή να πει το έχουν ήδη πει άλλοι. Είτε bloggers είτε τηλεόραση.

Όσο για τα νέα παιδιά που δεν έχουν άποψη για να διεισδύουν βαθιά στο θέμα είναι πάλι λάθος των εκδοτών και των συναδέλφων δημοσιογράφων.

Οι δημοσιογράφοι βλέπουν ανταγωνιστικά τον νέο που έρχεται στον χώρο εργασίας. Οι αρχισυντάκτες δεν τα βοηθάνε αυτά τα παιδιά, δεν τα κατευθύνουν και δεν τα μαθαίνουν. Και αυτό είναι πολύ λυπητερό.

Όλοι οι παλιοί δημοσιογράφοι λένε ότι όταν ξεκίνησαν κάποιος τους έδειχνε τι έπρεπε να κάνουν και πως να γράψουν την είδηση. Τέλος πάντων είχαν μια βοήθεια , μια συμπαράσταση.

Σήμερα κανείς δεν νοιάζεται. Άρα πως περιμένεις μια ποιοτική δουλειά, μια ποιοτική εφημερίδα όταν οι εκείνοι που δουλεύουν στην εφημερίδα δεν μεταφέρουν ποιότητα, ιδέες και συμπαράσταση στους νέους.

Ο νέος δημοσιογράφος σήμερα κάνει ότι μπορεί και ο εκδότης των στύβει όσο μπορεί.

Μέχρι που οι νέοι σηκώνονται και ανοίγουν μονοί τους ενα site ή ενα blog. Η εφημερίδα συνεχίζει να υπάρχει μετά την αποχώρηση κάθε νέου δημοσιογράφου, το θέμα είναι για πόσο καιρό ακόμα.

Επίσης το θέμα είναι ποσό καλό κάνει μια τέτοια συμπεριφορά των εκδοτών προς τους νέους κινδυνεύοντας σε μέγιστο ή ελάχιστο βαθμό την φήμη της εφημερίδας;

Μετά απο όλα αυτά που είπα και τόνισα (ναι το ξέρω ήταν πολλά, είχα και άλλα, όμως είπα να το βουλώσω εδω), οι απαντήσεις ήταν πολλές. Κάποιοι συμφωνήσαν με την τοποθέτηση μου.

Κάποιοι άλλοι τα ονόματα των οποίων δεν θέλω να αναφέρω μου απέδειξαν ότι οι πιο μεγάλοι απο μας γενιά δημοσιογράφων είναι κολλημένη στο παρελθόν και είναι όπως λέει ο συνάδελφος κ. Ζόγκος «κολλημένα μυαλά».

Γιατί εκείνο που εν τέλη τους ενδιέφερε ήταν εάν η είδηση που θα δημοσιευτεί στο blog είναι διασταυρωμένη ή όχι.

Ήθελα να τους πω πως και στην εφημερίδα έχουν γίνει ουκ ολίγες φόρες τεράστιες γκάφες που τις διόρθωναν στο επόμενο τεύχος της εφημερίδας..

Άρα η γκάφα ή η ψεύτικη είδηση είναι κάτι που δεν μπορεί να κρυφτεί και ο κόσμος αποφασίζει την αξία του κάθε μέσου.

Επίσης μίλησαν για ανώνυμα σχόλια των αγνώστων στις αναρτήσεις των blog όμως το σχόλιο, έστω και ανώνυμο, είναι κάτι πιο ουσιώδες απο το καθόλου σχόλιο όπως είναι οι δημοσιεύσεις των κειμένων στις εφημερίδες…

Όταν ήθελα να τους απαντήσω σ΄αυτά δυστυχώς δεν μου έδωσαν την ευκαιρία να ξαναμιλήσω, διότι η ώρα πήγε αργά μου είπαν.

Εγώ λέω πως σίγουρα δεν θα μπορούσα να ακουστώ τελευταία γιατί τότε θα κατέρρεε ο δικός τους πύργος που είναι φτιαγμένος μόνο απο εφημερίδες…

http://anoixthpalamh.blogspot.com/