BOMBA! Έρχονται κατασχέσεις και πλειστηριασμοί ακινήτων!

Όπως φαίνεται έχει ανοίξει η “όρεξη” των δανειστών και θέλουν να βάλουν χέρι και στην ιδιοκτησία των Ελλήνων. Αυτός είναι ο λόγος που δεν δέχτηκαν την Ελληνική πρόταση να γίνει διαχείριση των “κοκκινων” δανείων απο Δημόσιο φορέα με την συμμετοχή και ιδιωτικών κεφαλαίων.

Η σύσταση ενός δημοσίου φορέα που θα διαχειριστεί τα κόκκινα δάνεια, δεν είναι μέσα στα σχέδια των δανειστών, οι οποίοι ζητούν να πουληθούν τα δάνεια στα λεγόμενα Distress funds.

Παρότι η συζήτηση μεταξύ της κυβέρνησης και του κουαρτέτου των δανειστών βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη και αναμένεται να κορυφωθεί την Παρασκευή, οι δανειστές δεν αναμένεται να κάνουν βήματα πίσω από την πρότασή τους να υιοθετηθεί στην Ελλάδα το μοντέλο της «εντός ισολογισμού» αντιμετώπισης των μη εξυπηρετούμενων δανείων.
Δηλαδή της ενεργητικής διαχείρισής τους από τις ίδιες τις τράπεζες, ώστε αφού γίνουν οι απαραίτητες τροποποιήσεις στο θεσμικό πλαίσιο, να μπορούν να πωλούν πακέτα μη εξυπηρετούμενων στεγαστικών, καταναλωτικών ή επιχειρηματικών δανείων απευθείας σε ιδιωτικά funds με στόχο να εξυγιάνουν τους ισολογισμούς τους.
Πρόκειται λίγο-πολύ για το ίδιο μοντέλο που είχε υιοθετήσει και η προηγούμενη κυβέρνηση κατά τις διαπραγματεύσεις με την τότε τρόικα, και το οποίο εφόσον υιοθετηθεί, θα αναβιώσει προσπάθειες εμπορίας «κόκκινων» δανείων όπως αυτές που είχαν επιχειρήσει πέρυσι η Alpha Bank με την Aktua και η Πειραιώς με την KKR, και θα ανοίξει τον δρόμο σε μαζικές εκποιήσεις και πλειστηριασμούς ακινήτων.
Με βάση αυτό το μοντέλο είχε ψηφιστεί ο -ανενεργός σήμερα- «νόμος Δένδια» για τα επιχειρηματικά δάνεια και είχε καταρτιστεί ο «Κώδικας Δεοντολογίας» των τραπεζών για τα δάνεια των νοικοκυριών που είχε επεξεργαστεί η Τράπεζα της Ελλάδος με οδηγίες για την ενεργητική διαχείριση των στεγαστικών και λοιπών δανείων.

Αντίθετες στη λύση αυτή είναι τόσο η κυβέρνηση όσο και οι διοικήσεις των τραπεζών, που δίνουν μάχη να πείσουν για την ανάγκη ίδρυσης εταιρείας διαχείρισης με τη συμμετοχή του Δημοσίου και ιδιωτικών κεφαλαίων, όπως συνέβη με τη NAMA της Ιρλανδίας (51% ιδιώτες και 49% κράτος) το 2009 και τη SAREB στην Ισπανία (55% ιδιώτες και 45% Δημόσιο), όπου πάντως, παρά την ύπαρξή τους, οι μαζικές εξώσεις πολιτών από τις κατοικίες τους δεν αποφεύχθηκαν.
Η κυβέρνηση προκρίνει τον ενδιάμεσο φορέα γιατί θεωρεί ότι με τον τρόπο αυτό θα μπορέσει να αντιμετωπίσει κυρίως τις κοινωνικές επιπτώσεις του δράματος των «κόκκινων» στεγαστικών και καταναλωτικών δανείων, και οι τράπεζες επειδή θεωρούν πως θα έχουν περισσότερα άμεσα οφέλη αν ξεφορτωθούν τα ζημιογόνα χαρτοφυλάκιά τους πουλώντας τα «ακριβότερα» και πιο γρήγορα σε έναν ενδιάμεσο φορέα με κρατική συμμετοχή, παρά στα «κοράκια» που πληρώνουν μόλις 6-10% επί της αξίας των δανείων.

Πλεονέκτημα στις τράπεζες

Ηδη οι αλλαγές στον Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας που δίνει πλεονέκτημα στις τράπεζες για τους πλειστηριασμούς και η προωθούμενη τροποποίηση του πτωχευτικού δικαίου, που επίσης θα διευκολύνει τις χρεοκοπίες επιχειρήσεων, αποτελούν βήματα τα οποία προετοιμάζουν το νέο τοπίο για την «ενεργητική διαχείριση» των δανείων.
Οι «αντιρρήσεις» των θεσμών και πρωτίστως της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην πρόταση δημιουργίας εξειδικευμένης εταιρείας διαχείρισης τύπου «Bad Bank» άπτονται τόσο του θεσμικού πλαισίου της Ε.Ε. όσο και διαδικαστικών ζητημάτων, ενώ συνδέονται άμεσα με το ελληνικό δημόσιο χρέος αλλά και με την πιθανότητα κουρέματος των καταθέσεων:
■ Το σχέδιο για αμιγώς κρατική Bad Bank προσκρούει στον νόμο που ψηφίστηκε για τη «διάσωση εκ των έσω» των προβληματικών τραπεζών (bail-in). Αν το κράτος συνεισφέρει κεφάλαια για τη δημιουργία τέτοιου φορέα που θα αγοράσει τραπεζικά δάνεια, ενδέχεται να ενεργοποιηθεί η διαδικασία του bail-in που προβλέπει ότι πριν από κάθε κρατική βοήθεια σε τράπεζα πρέπει να κουρευτούν ομολογιούχοι, μέτοχοι και ανασφάλιστοι καταθέτες άνω των 100.000 ευρώ έως και του 8% των κεφαλαίων.
■ Υπάρχει κίνδυνος επίσης ακόμη και αν η συμμετοχή του κράτους στον φορέα είναι μικρότερη του 51% (λ.χ 30-40%) αυτό να κριθεί από τις ευρωπαϊκές αρχές ανταγωνισμού έμμεση κρατική ενίσχυση.
■ Ζήτημα εγείρεται και για το αν τα κεφάλαια που θα βάλει το κράτος ως συμμετοχή, θα προσμετρηθούν στο δημόσιο χρέος.
■ Αμφισβητείται η δυνατότητα του Δημοσίου να οργανώσει γρήγορα (ουσιαστικά μέχρι το τέλος του έτους) τις υποδομές και τη λειτουργία ενός τέτοιου φορέα.