Queen Camilla? No way…

Η Μεγάλη Βρετανία είναι μια χώρα, έθνος καλύτερα, που αξίζει κανείς να παρακολουθεί και να μελετήσει εις βάθος. Κυρίως για τη συλλογική συνείδηση μιας κοινωνίας, στο ιστορικό υποσυνείδητο της οποίας ενυπάρχουν τα «περασμένα μεγαλεία» της αυτοκρατορίας, αλλά και για …
την προσέγγισή τους προς σύγχρονους θεσμούς, αξίες και προτεραιότητες.

Οι Άγγλοι μοιάζουν πατροπαράδοτοι και δυσκίνητοι. Συντηρητικοί. Βγαλμένοι από μια άλλη εποχή. Ίσως να φταίει ο… μουντός καιρός του Λονδίνου, λένε κάποιοι. Πιθανόν, αλλά όχι απόλυτα. Το Βρετανικό Κοινοβούλιο για παράδειγμα, και οι ομηρικές ρητορικές αντιπαραθέσεις που το χαρακτηρίζουν, προσφέρονται για διαρκή σεμινάρια της πολιτικής… όπως θα έπρεπε να είναι.

Απ’ την άλλη, έχουν διατηρήσει το θεσμό της βασιλείας. Περισσότερο σε σημειολογική απόχρωση, και αυτή η διάσταση όμως έχει τη σπουδαιότητά της. Προσάρμοσαν έναν πεπαλαιωμένο θεσμό στις ανάγκες της σύγχρονης εποχής. Στις δικές τους, σύγχρονες ανάγκες. Και βέβαια, έχουν για βασίλισσα μια Ελισάβετ, με όνομα που παραπέμπει σε μια αληθινά «Χρυσή Εποχή».

Τις τελευταίες ημέρες, μια συνέντευξη του Κάρολου, πρίγκιπα της Ουαλίας και γιου της Ελισάβετ, έχει ταράξει τα νερά στη Γηραιά Αλβιόνα. Η συνέντευξη είχε το πλέον κάκιστο timing που θα μπορούσε να συναντήσει, από τη στιγμή που προβλήθηκε λίγες μέρες μετά τον αρραβώνα του εγγονού της Ελισάβετ και γιου του Κάρολου, πρίγκιπα Γουίλιαμ, με την επί μακρόν αγαπημένη του, Κέιτ Μίντλετον.

Στη συνέντευξη, ο Κάρολος παραδέχεται ότι θα ήθελε να δει την Καμίλα Πάρκερ Μπόουλς, τη σύντροφό του δηλαδή, βασίλισσα της Αγγλίας. Για να συμβεί αυτό, θα πρέπει ο ίδιος να γίνει βασιλιάς. Μια προοπτική που είχε απαρνηθεί στο παρελθόν, δηλώνοντας ότι σαν έρθει εκείνη η ώρα, θα παραιτηθεί του δικαιώματός του, προς όφελος του γιου του, Γουίλιαμ.

Τώρα που ο μικρός… νοικοκυρεύεται, η πίεση της κοινής γνώμης για μια τέτοια εξέλιξη, γίνεται ακόμη μεγαλύτερη. Είναι άλλωστε κάτι, που μάλλον θα προτιμούσε και η ίδια η… βασίλισσα Ελισάβετ.

Η δε βρετανική κοινή γνώμη, έχει αποφασίσει προ πολλού. Κοιτώντας στα μάτια του Γουίλιαμ, οι Άγγλοι βλέπουν το χαμένο «ρόδο» τους, την πριγκίπισσα Νταϊάνα, που τόσο άδικα και πρόωρα έφυγε από τη ζωή το 1997, με το Μπάκινγχαμ να μην έχει καταφέρει μέχρι και σήμερα να σβήσει τα ίχνη της κοινωνικής υποψίας για το τι πραγματικά συνέβη τότε στο τούνελ του Παρισιού.

Κοιτάζοντας τον Κάρολο, με το βλέμμα που ποτέ δεν σε έπειθε ότι «κάνει για τη δουλειά», βλέπουν τον άνθρωπο που, ναι μεν, έμεινε πιστός στον παιδικό του έρωτα, μόνο που αυτόν τον έρωτα τον λένε… Καμίλα. Και για χάρη της, δεν δίστασε να προδώσει την «πριγκίπισσα του λαού».

Γι’ αυτό και είναι εξαιρετικά δύσκολο να δεχθούν οι Άγγλοι να γίνουν «subject», όπως αναγράφει και η ταυτότητά τους, μιας «Camilla Parker Bowles». Είναι προφανές ότι προτιμούν το λαμπερό χαμόγελο της Κέιτ Μίντλετον και το νοσταλγικό βλέμμα του Γουίλιαμ. Που του θυμίζει τόσο πολύ τη μητέρα του…

statesmen.gr