TΗΛΕΟΡΑΣΗ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ…ΦΑΙΝΕΣΑΙ

Γράφει ο ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΖΑΝΑΚΗΣ

Μια φορά κι έναν καιρό ήταν μια ελλάδα που τηλεορασοστοιβαζόταν σε δύο κανάλια τα οποία ανακύκλωναν πρόσωπα, ειδήσεις, θέματα έχοντας όμως κάποια «στανταράκια». Θυμάμαι τα παιδικά μου χρόνια να σημαίνει συναγερμός στα προνομιούχα σπίτια που διέθεταν εκείνους τους δέκτες-«κασέλες» να δουν μεσοβδόμαδα το μπάρμπα-Γιώργο (Δ.Παπαγιαννόπουλο), να δουν τι θα γίνει το Μανολιό στο «Χριστό ξανασταυρώνεται», και που θα σταματήσει το κοντέρ στο σίγουρο ρεσιτάλ του Νίκου Γκάλη, που θα ….
ζαλίζει ιταλορωσογιουγκοσλάβους σταρ της εποχής, μ εκείνα τα κοντόστενα σορτσάκια που έκαναν τα πόδια των αθλητών να μοιάζουν σαν τηλεγραφόξυλα. Την ίδια περίοδο υπήρχε ένα θεματάκι με τις ειδήσεις που περισσότερο παρέπεμπαν σε πρωθυπουργικό γραφείο τύπου παρά σε δελτίο ειδήσεων αλλά είχαν κι αυτές το «χάζι» τους. Τ. Κουίκ, Γ. Χατζάρας, Ε. Στάη, Ε. Δεμίρη, σαν ονόματα σας λένε κατι;

Επειδή όμως η ανθρώπινη ιστορία ήταν πάντα εξελικτική θα έπρεπε να γίνει κι εδώ το «άλμα». Άλλωστε ενημέρωση και δη τηλεοπτική στη «νεόπλουτη» πια χώρα μας, που οι δέκτες- κασέλες τώρα αντικαθίστανται με οθόνες που ξεχωρίζεις πια τον αγώνα ΠΑΟΚ-ΟΣΦΠ όχι απ το μαύρο κόκκινο (πριν ζαλιζόσουν και κινδύνευες να πανηγυρίσεις λάθος γκολ γιατί το ριγέ σε μπέρδευε). Κάπου εκεί θυμάμαι τον κο Σ. Κούβελα (τι να γίνεται άραγε σημερα;) και τον συγχωρεμένο το Μ. Έβερτ να ψιλοπλακώνονται με τα ΜΑΤ του Αρκουδέα (ούτε αυτόν θυμάστε;) και ν αρχίσουν μετά να δανειοδοτούνται τα πρώτα ιδιωτικοδιαπλεκομενοκιτσοκάναλα που έμελλε να διαπαιδαγωγήσουν ανάλογα τις επερχόμενες γενιές των ελληνοπάιδων.

Μες στην τρελή χαρά η ελληνική οικογένεια «πήζει» στην ομορφιά. Όλες, όλοι, όλα είναι πανέμορφα. Παρουσιαστές, μουσικές, shows, βοηθοί παρουσιαστών, χορευτές και χορεύτριες, καφετζούδες και χαρτορίχτρες στα «πρωινάδικα», ψυχολόγες και διαζυγιολόγοι στα «μεσημεριανά», βραδινές υπεραναλύσεις βαθυστόχαστων «ταγών» της νεοελληνικής πολιτιστικοπολιτικοκαλλιτεχνικής-και όχι μόνο- «διανόησης» που επαναλαμβάνει το «δεν ολοκλήρωσα ακόμα» καμιά διακοσαριά φορές αναλαμβάνουν την διατεταγμένη(;) αποστολή να μας διαπαιδαγωγήσουν. Η μέρα ξεκινά με «κατάξανθο μαλλί» (κορομηλά, μενεγάκη κλπ) συνεχίζει με «μες» (ράγιου, τατιάνα κλπ) και ολοκληρώνεται με «γκρίζο» (πρετεντέρης, καψής κλπ).

Από πλουραλισμό άλλο τίποτα. Απολύτως «πλουραλισόπληκτο» το κοινό τρέχει κατά χιλιάδες να δηλώσει συμμετοχή σε πάσης φύσεως συμμετοχική δημοκρ.., (λάθος, άλλο είναι αυτό)…, συμμετοχική έλεγα ριαλιτοπαιδεία. Γιατί διαπιστωμένα το μείζον πρόβλημα της χώρας μας-που ευτυχώς ανακάλυψαν τα τηλεοπτικά κανάλια μας- ήταν το έλλειμμα σε τραγουδιστές, χορευτές, πιθήκ..,(λάθος), μάγειρες, βοηθούς μάγειρα, μοντέλα φυσικά και σε όλα τα μεγέθη. Κάθε «υπερπαραγωγή» ακολουθείται και απ την εκδοχή «junior» ώστε ό,τι δεν πετύχουν οι «μπαμπάδες και μαμάδες» να το πετύχουν τα «βλαστάρια» τους. Junior καλλιστεία λοιπόν, junior master chef, junior eurovision, το μόνο που δε μένει junior είναι η βλακεία μας-και δεν εννοώ των συμμετεχόντων- αλλά των θεατών που επιβραβεύουν την κάθε ηλίθια επιλογή των υπευθύνων στα κανάλια γιατί «αυτά θέλει ο κόσμος».

Βέβαια η ιδιωτική-κυρίως-τηλεόραση καλλιέργησε και την αισθητική του νεοέλληνα. Μάθαμε να εκτιμάμε το χιούμορ (μππππρρρρ) του Σεφερλή, την ευφυία της Πάνια ( σε σχέση με τον Κάτμαν, όντως είναι ευφυέστατη), ενώ η συγχωρεμένη Γ. Βασιλειάδου αποδεικνύεται καθημερινά πως ήταν πολύ «λίγη» απέναντι στις πρωινομεσημεριανές κουτσομπόλες και καφετζούδες.

Το κακό είναι πως κατάφεραν να σκαρτέψουν και τα αθλητικά. Για να δεις τα γκολ στην «αθλητική Κυριακή» περιμένεις ξημερώματα Δευτέρας μπορεί και Τρίτης. Προηγείται η ανάλυση παλαίμαχων χουλιγκάνων του πρώην ΠΟΚ για το ποιος θα πει τα περισσότερα «βασικά», ενώ ο ρεπόρτερ απ τη Θεσσαλονίκη θέλει κάνα μισάωρο να μετρήσει πόσα πέναλτυ δεν έδωσαν στον ΠΑΟΚ. Τριτοτέταρτα μετά τους ευρωπαϊκούς αγώνες ο Σακελλαρόπουλος αρχίζει τα «ευφυολογήματα», (άλλο μπρρρρρ εδώ), με τον Θαναηλάκη κι έχουν ξημερωθεί οι ακαδημίες των Σουρμένων που είναι στις κερκίδες του στούντιο ( αλήθεια την άλλη μέρα δεν έχουν σχολείο;)

Το μόνο που πραγματικά ως προϊόν «αναβαθμίστηκε» είναι ο καιρός. Μάλιστα ο καιρός. Απ τα τυπικό δελτία του παρελθόντος περάσαμε σε πιο «ευέλικτα». Μοντέλα, «κουνιστοί και κουνιστές», μινοφορούσες, (που δεν ξέρουν που είναι ο νότος και η δύση), μας πλακώνουν στα χαμηλο-υψηλά βαρομετρικά της ανατ. Μεσογείου που σε συνδυασμό με τις πιέσεις της Βαλκανικής θα μας δώσουν ό,τι μας δώσουν τελοσπάντων. Κι εδώ που τα λέμε τα καλλιστεία του ΑΝΤ1 γιατί γινόταν τόσα χρόνια; Για το ποια θα λέει τον καιρό στο κανάλι. Φέτος λέει δε θα γίνουν γιατί τραβάει το ζόρι ο ΑΝΤ1 και τα μοντέλα μετά υπογράφουν συμβόλαια στο Σειρηνάκη (ξέρετε ποιον ε; τον σπόνσορα του Ερμή Ζωνιανών).

Τις ειδήσεις τις άφησα τελευταίες σκόπιμα. Το «κενό» του Β. Γιαννόπουλου είναι δυσαναπλήρωτο. Τράγκες, Κατιαμακρήδες, καμπουροαυτιάδες προσπαθούν μεν, αλλά δεν φτάνουν το Βαγγέλη. Κάτι –συγχωρεμένος κι αυτός- πήγαινε να κάνει ο Κακαουνάκης, αλλά τώρα μείναμε «στεγνοί» από αναλυτική δημοσιογραφία. Ξενερώνουμε πια, με τους «προβλέψιμους» Χατζηνικολήδες και Τριανταφυλλόπουλους. Ένα δελτίο, βέβαια, και σήμερα «χρωματίζεται» αν στο ένα παράθυρο είναι ο Άδωνις της Ευγενίας και στο άλλο ο Χαλβατζής, αλλά σαφώς το Βαγγέλης – Παπαμιχαήλ (κι αυτός συγχωρεμένος!!!) ήταν πιο αμφίρροπο και πιο πληθωρικό.

Κι όμως στους ίδιους δέκτες θα δεις το διαμάντι (χωρίς εισαγωγικά) του «ΕΞΑΝΤΑ» (Αυγερόπουλος) θα δεις τους «ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ» (Θεοδωράκης) το «ΡΧΣ» του Κούλογλου και αρκετά άλλα που μπορούν να μας κάνουν σοφότερους (κι εδώ χωρίς εισαγωγικά).

Το πρόβλημα είμαστε εμείς. Υπάρχει ένα δεδομένο: «επιδιώκει να μας κάνει η TV ηλίθιους». Υπάρχει κι ένα ζητούμενο: «θα το επιτρέψουμε;»

ΜΙΧΑΛΗΣ ΤΖΑΝΑΚΗς
ΦΙΛΟΛΟΓΟΣ,
ΗΡΑΚΛΕΙΟ ΚΡΗΤΗΣ