Όσο κι αν κάποιοι προσπαθούν να υποβαθμίσουν την επέτειο του Πολυτεχνείου ως μία ακόμα επέτειο, όσο κι αν προσπαθούν να κλείσουν τους αγώνες του ‘73 στο χρονοντούλαπο της ιστορίας η ίδια η πραγματικότητα τους διαψεύδει. Γιατί η κορύφωση του αντιδικτατορικού αγώνα και το μήνυμα για ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ παραμένει επίκαιρο. Αν το εργατικό, λαϊκό και νεολαιίστικο κίνημα είχε τότε να αντιμετωπίσει τα τεθωρακισμένα της ……
στρατιωτικής Χούντας, τώρα βρίσκεται μπροστά στην ολομέτωπη επίθεση ενάντια στα εργασιακά, κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα των εργαζομένων και της νεολαίας από κυβέρνηση-ΕΕ-ΔΝΤ.
Στις πορείες μας βροντοφωνάζουμε ότι θέλουμε
ΨΩΜΙ· Γιατί οι περικοπές σε μισθούς και συντάξεις αγγίζουν το 20% και οι φόβοι για επιπλέον περικοπές επιβεβαιώνονται, γιατί η ανεργία αυξάνεται με ραγδαίους ρυθμούς, γιατί χιλιάδες συμβασιούχοι είναι απολυμένοι, γιατί χιλιάδες εκπαιδευτικοί παραμένουν άνεργοι και όσοι εργάζονται ως ελαστικά εργαζόμενοι είναι απλήρωτοι.
Στις πορείες μας βροντοφωνάζουμε
ΠΑΙΔΕΙΑ· Γιατί η δημόσια δωρεάν εκπαίδευση καταργείται, τα πτυχία δεν εξασφαλίζουν κανένα εργασιακό δικαίωμα, τα σχολεία υπολειτουργούν και η γνώση αντικαθίσταται από την πληροφορία σε ένα σχολείο φραγμών, διαχωρισμών και ξενοφοβίας.
Στις πορείες μας βροντοφωνάζουμε
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ· Γιατί ποινικοποιείται το δικαίωμα στην απεργία όταν κάθε φορά η κυβέρνηση ανακηρύσσει τις απεργίες ως παράνομες και καταχρηστικές, όταν σε κάθε πορεία και διαμαρτυρία είμαστε αντιμέτωποι με τις δυνάμεις καταστολής, όταν η χώρα ολόκληρη σύρθηκε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο χωρίς ποτέ να ερωτηθεί κανείς για αυτό.
Κάποιοι προσπαθούν να μας κάνουν να ξεχάσουμε. Κάποιοι μας θέλουν άβουλους, φοβισμένους, πειθαρχημένους. Όμως, το νόημα στη ζωή μας το δίνουμε εμείς με τους αγώνες και τις διεκδικήσεις μας και όχι αυτοί με την εκμετάλλευση και τη φίμωση.
Όλοι και όλες στην πορεία του Πολυτεχνείου, την Τετάρτη, 17/11, 3.00μ.μ. στην πλ. Κλαυθμώνος.
Για να βροντοφωνάξουμε πιο δυνατά από ποτέ
ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΕΝΩΣΗ ΑΔΙΟΡΙΣΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ
panenadekp@gmail.com, 6994027752, adioristoi.blogspot.com
(Χανιά: Πλατεία Δημοτικής Αγοράς, 7μ.μ., Ιωάννινα: Δόμπολη, 6μ.μ., Μυτιλήνη: Κεντρικά Λύκεια, 6μ.μ.)
Use Facebook to Comment on this Post
![Ο μύθος της γέφυρας του διαβόλου στον ποταμό Άρδα [εικόνες]](https://1.bp.blogspot.com/-1Txq8I9Z9IY/VISWhSOt2zI/AAAAAAAAZkc/miFmi3Nf2bU/s1600/1.jpg)
3.43 Και στο ξαναλέω: Κοίτα μη θυμώσει το τανκς που δεν ξέρεις να το γράφεις σωστά κι έρθει καταπάνω σου.
στειλτε τα τανξ στο πολυτεχνειο και λιωστε αυτη την φορα σταληθεια τους αναρχοκομουνιστες
ΔΙΚΙΟ ΕΧΕΙΣ.ΕΔΩ ΕΧΟΥΜΕ ΤΩΡΑ ΣΟΒΑΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ.
ΠΟΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΤΩΡΑ ΜΕ ΤΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ.
ΠΟΙΟ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟ/
που τους δημιουργούν άτομα σαν του λόγου σου, 12.00!
ΔΕΝ ΠΑΜΕ
ΓΙΑΤΙ ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ ΓΙΑ ΑΝΑΡΧΙΚΟΥΣ ΚΑΙ ΧΑΣΙΚΛΗΔΕΣ……
ΨΩΜΙ – ΠΑΙΔΕΙΑ – ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ.
Παλαιότερα το σύνθημα ήταν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ Η ΘΑΝΑΤΟΣ.
Το ΨΩΜΙ που φιγουράριζε πρώτο πρώτο στις προτιμήσεις των τότε "καλώς!!!επαναστατημένων" ήταν στην πραγματικότητα ο προάγγελος της σημερινής μαύρης τρύπας.
Τα πράγματα σήμερα θα πολύ καλά αν δεν υπήρχε καθόλου το ψωμί στο σύνθημά τους ή έστω να ήταν τελευταίο στις προτιμήσεις τους.
ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΖΕΙ ΠΙΑ ΣΕ ΑΥΤΟ ΤΟΝ ΤΟΠΟ,ΣΕ ΛΙΓΟ ΠΕΘΑΙΝΕΙ ΚΑΙ Η ΕΛΠΙΔΑ
Η χούντα ΕΠΕΣΕ γιατί δεν χρειαζόταν πλέον…
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου "ΕΓΙΝΕ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ" για να πέσει ο ανυπάκουος στοών Παπαδόπουλος από την εξουσία … του οποίου διάδοχος ήταν ο υπάκουος Ιωαννίδης στις 25 Νοεμβρίου 1973…
Στους επόμενους 7 μήνες ακολούθησε η τουρκική εισβολή στην Κύπρο… και εκεί τελείωσε και ο ρόλος της Χούντας που μας αποχαιρετησε στις 24 Ιουλίου του 1974..
Καλημέρα
Η εξέγερση του Πολυτεχνείου το Νοέμβριο του 1973 ήταν η απάντηση των πιο ριζοσπαστικών τμημάτων της ελληνικής κοινωνίας ενάντια σε μία ολοκληρωτική μορφή εξουσίας. Αποτέλεσε προφανώς την μαζικότερη και δυναμικότερη εκδήλωση ανυπακοής στο καθεστώς και έγινε θρυαλλίδα πολιτικών εξελίξεων για την πτώση της χούντας
Το «πνεύμα» του Πολυτεχνείου στοίχειωνε την αστική τάξη της χώρας και τους πολιτικούς της εκφραστές από τα πρώτα κιόλας χρόνια της μεταπολίτευσης. Και αυτό, επειδή συμπύκνωνε όλη την απειλή που ένιωθε η αστική τάξη από εκείνα τα τμήματα της κοινωνίας που δεν ήταν διατεθειμένα να κάτσουν στον καναπέ τους και να παρακολουθούν τον Μαστοράκη, τον Δομάζο και τον Τέρη Χρυσό, αλλά έβρισκαν στις συλλογικές και μαζικές διαδικασίες την ελπίδα για να αλλάξουν τις συνθήκες σε μία κοινωνία που έβγαινε από το «γύψο», παρέμενε ωστόσο «κλινήρης». Επομένως, χρειαζόταν επεξεργασία για να περάσει στην συλλογική μνήμη ως κάτι άλλο από αυτό που ήταν. Να περάσει έτσι όπως ακριβώς παρουσιάζεται στις σχολικές γιορτές ή στους λόγους των πολιτικών του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και στις επιφυλλίδες της Καθημερινής και των Νέων.
Σήμερα, το «Πολυτεχνείο» παρουσιάζεται από τον κυρίαρχο λόγο αποσπασματικά: ως ένα γεγονός της νύχτας της 17ης Νοεμβρίου του 1973. Οι φοιτητές, τα τραγούδια του Θεοδωράκη, οι φωνές του ραδιοφωνικού σταθμού, τα συνθήματα, το τανκ, η πύλη του Πολυτεχνείου. Ένα ιστορικό συμβάν που τροφοδοτεί έναν επιφανειακό συναισθηματισμό για την εποχή εκείνη. Αλλά ως εκεί. Μέχρι την εποχή εκείνη. Μην τυχόν και μεταλαμπαδευτεί και στις επόμενες γενιές η δίψα για μαζικούς αγώνες, ο αγώνας για την ανατροπή πολιτικών, ή έστω το ξεβόλεμα από τον καναπέ. Για αυτό και πάλι θα ακούσουμε λογύδρια για τους αγωνιστές της εποχής εκείνης, και μόνο εκείνης. Για τον αγώνα που τότε ήταν αγνός και ανεπιτήδευτος, ενώ τώρα ο αγώνας είναι συνώνυμος με την μάχη των συντεχνιών και των βολεμένων. Οι εφημερίδες των συγκροτημάτων, οι τηλεοράσεις των ιδίων, οι πολιτικοί των γνωστών κομμάτων, οι γιορτές στα σχολεία, όλοι θα σταθούν μπροστά στην γυάλα του εκθέματός τους και θα θυμηθούν όσα έγιναν εκείνο το βράδυ. Αλλά ως εκεί. Αυτό είναι και το στρεβλό μήνυμα που φτάνει στις σημερινές γενιές. Κάποιοι τότε αγωνίστηκαν, για να ζούμε εμείς σήμερα ελεύθεροι. Κι αν τολμήσουνε να αμφιβάλουμε σήμερα για την ελευθερία μας και την ευδαιμονία μας, τότε είμαστε η κακομαθημένη γενιά που τα έχει όλα και δεν έχει ζήσει κατοχές και χούντες.
ΨΩΜΙ-ΠΑΙΔΕΙΑ-NA PLIROSI I EKKLISIA
DIAXORIZMOS KRATOUS KAI EKLLISIAS
ALLIOS NA PLIROSI I EKKLISIA