ΡΕΖΙΛΙΑ: Δεν πάτε για ψάρεμα καλύτερα; Αντε γιατί πολυ ανεχτήκαμε τα ΧΑΛΙΑ σας…. Μηπως να γυρίσουμε στις εποχές που την είχαμε γραμμένη στα π@π@ρι@ μας την Εθνική; Γιατι έτσι που κατάντησε παλι μόνο για εκεί κάνει…
Στο 32ο λεπτό ο Χάνσον άνοιξε το σκορ και έβαλε μπροστά τα Ν. Φερόε. Έτσι ξεκινά το σωστό κείμενο για τον αγώνα της Εθνικής μας ομάδας. Το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα πήγε στη συγκεκριμένη αναμέτρηση με δύο ξεκάθαρους στόχους: τη νίκη για να διεκδικήσει όποιες ελπίδες έμειναν και για να κερδίσει κάποιους από τους φιλάθλους που έχει χάσει, κυρίως λόγω της αγωνιστικής της νοοτροπίας.
Τελειώνοντας το πρώτο ημίχρονο δεν κέρδισε τίποτα από τα δύο. Το μόνο που κέρδισε είναι χλευασμό από τον κόσμο που έβλεπε 11 ποδοσφαιριστές να προσπαθούν να αντιμετωπίσουν και να ξεπεράσουν παίκτες, πολλούς εξ αυτών που πήραν… ρεπό από τους δουλειές τους για να δώσουν το παρών.
Κι όμως, αυτή η Εθνική νικούσε για δεύτερη φορά. Στα Ν. Φερόε αναφερόμαστε. Το κι όμως δεν είναι υποτιμητικό. Είναι η σκληρή πραγματικότητα. Μπορεί να μην είχαν το σούπερ αγωνιστικό πλάνο που θα χρειαστούν 29 αναλυτές ποδοσφαίρου για να το εξηγήσουν, αλλά έβγαζαν πάθος στο χορτάρι. Εμείς το μόνο που κάναμε ήταν κάποιες σπασμοδικές κινήσεις και κάποιες φάσεις για να φέρουμε το ματς στα ίσα.
Για την ιστορία, ο Σέρχιο Μαρκαριάν ξεκίνησε με τερματοφύλακα τον Καρνέζη, δεξί μπακ τον Τοροσίδη, αριστερό τον Σταφυλίδη και στόπερ τους Παπασταθόπουλο, Μανωλά. Στα χαφ, ο Σάμαρης αμυντικό χαφ, ο Κονέ δεξί εσωτερικό χαφ και ο Χριστοδουλόπουλος αριστερό εσωτερικό χαφ. Σε ρόλο αριστερού εξτρέμ ο Καρέλης, δεξιά ο Φετφατζίδης και στην κορυφή της επίθεσης ο Μήτρογλου.
Στο δεύτερο μέρος, ο Μαρκαριάν έβαλε τον Νίνη στη θέση του Χριστοδουλόπουλου, η Ελλάδα πήρε μέτρα στο αγωνιστικό χώρο και μέσα σε λίγα λεπτά έκανε κάποιες φάσεις, με σημαντικότερη το δοκάρι του Καρέλι στο 53ο λεπτό. Σαν να μην έφτανε αυτό, στο 56′ ο Μήτρογλου σκόραρε, αλλά το γκολ ακυρώθηκε για φάουλ του Μανωλά στον Ολσεν (στο ριπλέι δεν φάνηκε παράβαση).
Τουλάχιστον, σε σχέση πάντα με το πρώτο ημίχρονο, στην αρχή του δεύτερου βλέπαμε μια Εθνική να προσπαθεί. Μπορεί να μην γινόταν πάντα με ορθόδοξο τρόπο, αλλά τουλάχιστον έψαχνε το γκολ βγάζοντας κάποια ενέργεια. Είναι χαρακτηριστικό ότι βγάζαμε φάσεις με μεγαλύτερη ευκολία και σε αυτό έπαιζε ρόλο πως η μπάλα πήγαινε στα αντίπαλα καρέ, δημιουργώντας κινδύνους στους άπειρους γηπεδούχους.
Όλα αυτά, βέβαια, πετάχτηκαν στον κάλαθο των αχρήστρων όταν ο Όλσεν στο 70ο λεπτό έκανε το 2-0 για τα Ν. Φερόε και έβαλε τέλος στη σεμνή τελετή. Η ελληνική ομάδα δεν είχε τα κουράγια να παλέψει για κάτι καλύτερο (που λέει ο λόγος…) αν και μείωσε το σκορ με κεφαλιά του Παπασταθόπουλου στο 84ο λεπτό. Το ταπεινωτικό 2-1 έγραψε την ιστορία της αναμέτρησης. Πάντως, ελπίδες συνεχίζουμε να έχουμε. Ακόμα και για τη δεύτερη θέση…
Για την ιστορία, η τελευταία ήττα της Ελλάδας στα προκριματικά του Euro ήταν το… μακρινό 2002! Ήταν αήττητη στα τελευταία 16 ματς, τα 11 εκ των οποίων είχε κερδίσει.
MVP:
Λογικά, όλοι οι παίκτες των Ν. Φερόε θα γίνουν αγάλματα ή έστω θα πάρουν άδεια για… πρακτορείο.
Αδύναμος κρίκος:
Πλάκα κάνετε;
Σχόλιο:
Η Ελλάδα περνάει κρίση. Και η χώρα και η Εθνική. Όλοι κάποτε πέφτουν, το θέμα είναι πόσο θόρυβο θα κάνουν. Δεν αξίζει σε αυτή την ομάδα χλευασμός. Καλό το χιούμορ, αλλά πλέον πρέπει να κοιτάξουμε την επόμενη μέρα. Για κάτι καλύτερο. Οχι για τους φιλάθλους ούτε τους δημοσιογράφους. Για τους ίδιους τους ποδοσφαιριστές και τον εγωισμό τους…
Use Facebook to Comment on this Post
